Bilthoven- Dieuwke van Bentum (82) is een actieve vrouw. Ze wandelt graag en werkt vaak in de tuin, maar haar grootste passie is kantklossen. Deze handwerktechniek bestaat uit het vlechten van katoenen draden volgens een bepaald patroon. Van Bentum beoefent dit al vijfenveertig jaar. Wat maakt dat ze deze hobby al lang met plezier blijft doen? En wat drijft haar? 

Bij binnenkomst in haar woning valt direct een groot kunstwerk van kantkloswerk op, dat aan de muur rechts van de voordeur hangt. Het werk, ingelijst in hout, beeldt haar geboortestreek West-Friesland uit met herkenbare gebouwen en elementen uit de regio. ‘Ik vind dit een heel mooi werk en ik heb er veel tijd in gestoken’, vertelt van Bentum met een glimlach. ‘Ik ben er erg trots op, daarom hangt het bij de voordeur zodat iedereen het meteen ziet als ze binnenkomen.’ Wie verder de woning betreedt, ziet in de gang en woonkamer een grote glazenkast vol kantkloswerk van kleine poppetjes tot lange kantstroken. ‘Ik ben al vijfenveertig jaar bezig met kantklossen, daarom heb ik zoveel werk liggen.’ 

Geschiedenis 

Kantklossen vindt zijn oorsprong in de zestiende eeuw en is ontstaan uit oudere borduur- en vlechttechnieken. De techniek werd met de hand uitgevoerd, waarbij houten klosjes met garen volgens een bepaald patroon over elkaar heen worden gelegd, waardoor het uiteindelijke motief ontstaat. Rond de achttiende en negentiende eeuw beleefde kantklossen zijn hoogtepunt en ontwikkelde zich tot een echte industrie. In de twintigste en eenentwintigste eeuw werd het ambacht vooral beoefend als hobby.
‘Ik ben in de jaren tachtig begonnen, toen ik met mijn moeder een tentoonstelling bezocht waar geklost werd’, vertelt van Bentum. ‘Ik vond het zó mooi dat ik het zelf wilde leren.’ 

School 

In Nederland bestaat er nog één officiële kantklosschool: gevestigd in Schellinkhout en actief sinds 1914. Hoewel er op andere plekken ook wordt geklost, gebeurt dit meestal niet via een officiële school. ‘Ik woonde destijds in Woerden en ben op zoek gegaan naar iemand die mij les kon geven. Dat werd uiteindelijk op de Volksuniversiteit, waar ik in een klasje begon.’ Naast haar eettafel staan nog altijd kantklosboeken uit die tijd – keurig op chronologische volgorde gerangschikt per ‘schooljaar’. ‘Ik volg geen les meer. Tegenwoordig kom ik twee keer per maand samen met een groep van zeven dames. Er zitten een paar hele goede klosters tussen, dus die geven ons nu les. En zelf heb ik natuurlijk in de loop der jaren ook veel kennis opgedaan.’ 

Passie 

In de buurt van haar bank staat haar kantklostafel. Ze is bezig aan een nieuw werkstuk, waar een lamp op gericht is zodat de draden en patronen goed zichtbaar zijn. ‘Ik vind het gepuzzel en het volgen van de draden heel interessant’, zegt Van Bentum terwijl ze er trots naar kijkt. ‘Toen ik begon, werkte ik nog volop. Kantklossen was een fijn tegenwicht. Lekker thuis zitten, bezig zijn met draadjes, en daar dan iets moois van zien te maken dat vind ik prachtig.’

Organisatie 

Er is een landelijke organisatie: de Landelijke Organisatie Kant Kunst Nederland (LOKK). Deze vereniging organiseert onder andere regiodagen, lezingen, workshops en tentoonstellingen. ‘Ik heb in het hoofdbestuur gezeten als secretaris’, vertelt van Bentum trots. ‘We hadden een fantastisch team en werkten goed samen. We gaven ook ons eigen blad uit, De Kantbrief, vier keer per jaar. Soms werkten we tot diep in de nacht aan de inhoud.’ Ze kijkt met plezier terug op die tijd ‘Ik heb er ontzettend veel aan gehad. Wat je daar leert, dat vergeet je niet meer.’