Jamai Koelewijn (22) speelt in een van de grootste Nederlandse producties van dit moment, werkt als cameraman aan televisieprogramma’s en schrijft aan een horrorfilmversie van Peter Pan. “Ik wil mensen raken. Dat is altijd het doel geweest.”
Hoe is jouw liefde voor de kunstsector ontstaan?
“Dat zit er echt al van jongs af aan in. Mijn moeder nam me mee naar musicals en films, en thuis stond er altijd muziek aan. Op school was ik altijd degene die zich als eerste opgaf voor een toneelstuk of een muzikaal project. Ik was een dromer. En ik ontdekte dat je met kunst verhalen kunt vertellen waar mensen zich in herkennen, of juist even aan de realiteit kunnen ontsnappen. Dat vond ik magisch.”
Je staat nu in de musical ’40-45′, een grootschalige productie. Hoe ben je daar terechtgekomen?
“Via via, eigenlijk. Ik had al wat audities gedaan voor kleinere producties, en toen kwam deze kans voorbij. Ze zochten iemand die meerdere bijrollen kon spelen en goed kon schakelen tussen die personages. Dat paste bij mij. In ’40-45′ speel ik onder andere een jonge soldaat en een inwoner van de stad.
Wat doet het met je om in zo’n grootschalige, historische productie te staan?
“Het is indrukwekkend. De techniek is gigantisch, alles beweegt: het publiek zit letterlijk tussen het verhaal. Maar wat me het meest raakt, zijn de reacties. Er zijn mensen die na de show huilend naar buiten lopen. En dan denk ik: wauw, ik heb daar als klein onderdeel toch aan bijgedragen. Dat is het mooiste wat er is.”
Je staat niet alleen op het podium, je werkt ook achter de schermen als cameraman. Vertel eens.
“Ja, dat klopt! Ik ben freelance cameraman en werk regelmatig op het Mediapark in Hilversum. Ik heb bijvoorbeeld meegewerkt aan een kinderprogramma voor de NPO en een aantal kleinere documentaires. Dat is een hele andere kant van het vak, maar net zo creatief. Je moet als cameraman echt leren kijken: hoe vertel je een verhaal zonder woorden? Die beeldtaal fascineert me.”
En nu ben je bezig met een eigen filmproject, toch?
“Klopt. Samen met een paar anderen werk ik aan Sincerely, Hook, een korte horrorfilm geïnspireerd op Peter Pan. Maar dan met een twist: wat als Peter Pan eigenlijk de slechterik is, en Hook degene die de kinderen probeert te redden? Het is donker, spannend, maar ook gelaagd. We willen thema’s als verlies, volwassen worden en het loslaten van jeugd behandelen — maar dan verpakt in een fantasievertelling met horror-elementen.”
Waarom een horrorfilm?
“Horror laat veel ruimte voor symboliek. Het gaat zelden alleen over iets engs; er zit bijna altijd een diepere laag in. En ik hou ervan om met die spanning te spelen, om mensen ongemakkelijk te maken en aan het denken te zetten. Zeker in combinatie met een bekend sprookje wordt het extra spannend: iedereen denkt te weten hoe het zit, maar wij keren het om.”
Als jonge maker: hoe kijk jij naar de bezuinigingen op de kunstsector?
“Het is frustrerend. Zeker voor jonge makers en freelancers is het al moeilijk om financiering te vinden of serieus genomen te worden. De kunstsector wordt vaak gezien als ‘luxe’, maar dat is het niet. Kunst is een spiegel, het brengt mensen samen, het troost en het daagt uit. Het is juist in tijden van crisis belangrijk. Als we daar structureel op blijven bezuinigen, raken we iets heel waardevols kwijt.”
Heeft dat invloed op jouw ambities?
“Niet in negatieve zin. Ik wil juist blijven maken. Desnoods met weinig middelen. Kijk, ik snap dat niet alles gesubsidieerd kan worden, maar ik zie ook veel talent om me heen dat simpelweg geen ruimte krijgt om te groeien. Daar moeten we zuinig op zijn. Gelukkig zijn er steeds meer jonge makers die het heft in eigen handen nemen. Zelf produceren, zelf schrijven, zelf filmen. Dat is inspirerend.”
Wat hoop je zelf nog te bereiken?
“Ik wil blijven combineren: acteren, filmen, schrijven. Mijn droom is om ooit een eigen film in de bioscoop te hebben die mensen niet alleen vermaken, maar ook bijblijft. En daarnaast hoop ik anderen te inspireren om ook te maken. Want er zit zoveel kracht in creativiteit. Of dat nou op een podium is, achter een camera of in een script.”
Wat zou je tegen jongeren willen zeggen die ook de kunst in willen?
“Doe het. Laat je niet tegenhouden door de clichés of door mensen die zeggen dat het ‘moeilijk’ is. Ja, het is hard werken. Ja, je zult vaak twijfelen. Maar als je er echt van houdt, dan is er altijd een weg. Kunst is geen veilige keuze, maar het is wel een eerlijke. En dat maakt het prachtig.”
