BILTHOVEN-  Feest tijdens het 10-jarig jubileum van het Indische koor Lagu Jiwa. Een avond vol muziek en cultuur ter ere van de Indische herkomst, maar de afwezigheid van Indische jongeren blijft niet onopgemerkt en zorgt voor twijfels over de toekomst.

De klok heeft net 5 uur geslagen en langzaam wordt de stilte verbroken door het ritmisch, lichte getik van hakken, dat, terwijl er meer ogen op de ingang gericht zijn, steeds luider wordt. Bezoekers worden niet lang in spanning gehouden, want een paar seconden later maken de leden van Lagu Jiwa hun entree, waarna ze in een snelle en vloeiende beweging hun posities innemen op het podium, waar ze de hele avond lang, trots hun jubileum mogen vieren. 

Na tien jaar is het moment daar: het Indisch koor Lagu Jiwa viert zijn jubileum op 11 januari. Samen met een band, bezoekers, gastsprekers én natuurlijk het gehele koor, wordt dit jubileum als een echt Indisch feest gevierd. De leden van het koor behoren tot de oudere generatie, waardoor het voortbestaan wankel begint te worden, als de afwezigheid van jongeren aanhoudt. Vera de Vries, voorzitter van Lagu Jiwa en koorlid, vindt het daarom jammer dat er op deze avond toch nog één ding mist: ´We willen graag de jonge Indische generatie betrekken, maar ik zie die nu niet hier.´ 

Lagu Jiwa, een Indisch koor bestaande uit 20 leden, viert samen met 160 bezoekers hun 10-jarig jubileum in de Oosterlichtkerk in Bilthoven. De leden, die voor het merendeel een Indische afkomst hebben, laten deze avond hun cultuur en afkomst op verschillende manieren tot uiting komen. Ze dragen bijvoorbeeld typische Indische kleding, zoals een sarong en kabaya. De liederen worden veelal in het Indonesisch gezongen. En bij binnenkomst ruik je al meteen de lichte geuren van komijn en kurkuma, die worden gebruikt in de Indische gerechten die straks geserveerd worden. 

Het is voor Vera opvallend hier zo weinig Indonesische jongeren te zien: ´We willen graag de jonge generatie in de cultuur en de muziek betrekken. We willen ze de liedjes leren, hun wortels laten kennen en zorgen dat het verhaal van onze geschiedenis wordt doorgegeven en niet verloren gaat.´ Aan haar is te merken dat ze lichtelijk teleurgesteld is en de vraag is waarom er geen jongeren aanwezig zijn vanavond? ´Je kunt ze wel willen betrekken, maar dan moeten zij het ook wel willen. Veel mensen zijn druk, of de tijd is niet geschikt voor ze en dan wordt het lastig. We willen het koor later doorgeven, maar daar is bereidheid voor nodig´, vertelt ze. 

Het is onduidelijk of deze problemen van afwezigheid vaker voorkomen bij het koor, maar volgens Vera is een grote reden dat zij dit soort evenementen organiseren, dus ook om te zorgen dat Indische jongeren blijvend worden betrokken.

Na een aantal Indische liederen te hebben gezongen, is het tijd voor een kleine eetpauze, waarin ook typisch Indonesisch eten wordt geserveerd, zoals nasi goreng en saté, waar de bezoekers overduidelijk van aan het smikkelen zijn. Volgens Tamin, een bezoeker die het koor al een aantal jaar kent, voedt dit Indische eten diepere gevoelens: ´Het gaat niet alleen maar om de Indische gerechten die je eet, maar het eten gaat over delen en samenzijn.´ 

Tamin, die net ook zijn laatste saté-stokje neerlegt, vertelt over het belang dat dit koor geeft aan de Indische gemeenschap: ´Dit is echt Indische gemeenschap, waar wordt gedanst en gezellig wordt gekletst, en deze bijeenkomsten mogen en moeten niet verloren gaan.´

´Er komen mooie herinneringen terug als ik nu deze muziek luister´, vertelt hij, terwijl zijn hoofd nog meedeint op de herinneringen van de muziek.  

Na de pauze zit iedereen er weer klaar voor om te luisteren naar de muziek. De klanken van Indische afkomst en geschiedenis vullen de ruimte nogmaals en er wordt zachtjes, maar trots meegezongen. Op deze avond is misschien de jongere generatie in de minderheid, maar Vera heeft er vertrouwen in dat dat niet zo zal blijven.