Ewout Kattouw, voorzitter van Stichting Pill, gaf een lezing waarin hij vertelde over zijn belevenis in de psychiatrie. De avond werd georganiseerd door café SaLuDi gelegen in wijkcentrum St. Joseph. Kattouw deelt namens de stichting zijn twintig jaar ervaring binnen de psychiatrie en hoe zijn leven is veranderd na het stoppen met psychofarmaca.
Buiten is het donker, de regen die maar niet wil ophouden geeft aan dat de herfst nu echt van start is. In wijkcentrum St. Joseph schijnt licht. Papieren bordjes leiden je naar een ruimte op de eerste verdieping, helemaal aan het einde van de gang. De plek van de lezing, waar het langzaam volloopt. Café SaLuDi organiseert de avond. Dit staat voor samenkomen, luisteren en discussiëren, en is een plek gericht op mensen die in aanraking zijn geweest met de GGZ.
Gesprekken die door elkaar heen lopen maken rond 19:45 plaats voor stilte. Jeroen van der Veen, organisator van de avond, kondigt Ewout Kattouw aan, die begint aan zijn verhaal: ’Ik ga vertellen over mijn absurde reis door de psychiatrie.’ De 48-jarige Kattouw begint met een beeld schetsen van zijn jeugd waarin hij aangeeft altijd een ‘vrolijke jongen’ te zijn geweest. Rond zijn achttiende levensjaar kwamen er steeds meer sombere gevoelens naar boven bij de ervaringsdeskundige. Wanneer hij zijn huisarts raadpleegde voor advies, kreeg hij meteen antidepressiva voorgeschreven wat aan de start staat van zijn ‘absurde reis door de psychiatrie.’
Terwijl Kattouw rustig, met zijn handen in zijn broekzak, zijn verhaal doet, reageren de aanwezigen af en toe geschokt. Kattouw geeft aan dat er nare reacties van zijn lichaam kwamen op het gebruik van de medicatie, met als vervolg daarop behandeld te worden met andere medicatie. Op deze manier is hij 23 jaar behandeld, heeft hij veertig soorten psychofarmaca voorgeschreven gekregen en zijn er 22 DSM-classificaties bij hem gediagnostiseerd. Rond deze periode kreeg hij onder andere last van suïcidale gedachtes, mentale onrust en hartfalen. ‘Ik denk dat medicijnen verder naar achter moeten worden geschoven in een traject. Niet als eerste optie. Maar je kan het niet generaliseren. Soms moet je wel direct ingrijpen met medicatie maar dat zijn wel uitzonderingen’ vertelt Ewout Kattouw na de lezing.
Na 23 jaar kiest Kattouw ervoor om te stoppen met het slikken van medicatie, waarna hij ook ophoudt met het erkennen van de DSM-classificaties (labels) die hem zijn toegewezen. ‘Voor mij was het ontsnappen uit de hel van psychiatrie. Ik gooide in mijn hoofd al die labels weg. Dat was een heel bevrijdend moment. Het enige label dat ik heb is Ewout’, vertelt Kattouw aan het publiek.
Inmiddels gebruikt Kattouw vijf jaar geen medicatie meer. Hij heeft zich laten opleiden tot ervaringsdeskundige, het boek ‘Wie is er nou eigenlijk gek?’ geschreven en Stichting Pill opgericht waarin hij in een team met deskundigen het doel heeft om kritischer te kijken naar medicijngebruik. Ewout Kattouw geeft aan nu verder te gaan met zijn ontwikkeling die in 20 jaar binnen de psychiatrie grotendeels stil heeft gestaan.
Na het verhaal van Kattouw krijgt het publiek, dat zich tijdens de lezing al vaker liet horen met bijvoorbeeld gegniffel van herkenning, de ruimte om vragen te stellen en zo het gesprek aan te gaan. Met vier rijen van zes stoelen die nagenoeg allemaal gevuld zijn, start zich hier een gemeenschappelijke conversatie waarin ervaringen binnen de GGZ over en weer worden gedeeld met elkaar. Organisator van de lezing in het SaLuDi Café Jeroen van der Veen (54) vertelt achteraf: ‘Ik heb zelf ook ooit een label gekregen binnen de psychiatrie waarna ik bezig ben geweest met mijn eigen herstel. Zo ben ik bij het verhaal van Ewout terecht gekomen. Het was een prima avond.’
