“Het Raadhuis van Hilversum, een iconisch gebouw van architect Willem Dudok, is veel meer dan een gebouw. Het is een verhaal van zijn visie, verborgen verrassingen en de kunst om bezoekers te laten verdwalen in schoonheid. Tijdens een rondleiding door dit monument komt het werk van Dudok tot leven.
De rondleiding begint in de ontvangstkamer van het Dudok Architectuurcentrum, een kleine ondergrondse ruimte waar diverse relieken van Dudok zijn uitgestald. Bezoekers kunnen hier authentieke bouwtekeningen bewonderen en zelfs LEGO-pakketjes kopen van verschillende bouwwerken die door Wim Dudok zijn ontworpen. De gids, Maria, stelt zich voor aan de negen Engelse architectuurstudenten die helemaal naar Hilversum zijn gekomen om meer te leren over de creaties van Dudok. Na een korte voorstelronde leidt Maria de groep naar buiten om het Raadhuis van buiten te bekijken. Terwijl ze richting de zuidzijde van het gebouw lopen, vertelt Maria over het leven en werk van Dudok: “Dudok was originally from Amsterdam, and at the age of 30, he applied for a job in Hilversum. He got the job and became the director of public works. It was quite an important position because it meant he was responsible for building this town—designing social housing, schools, cemeteries, everything intended for the public. He was responsible for designing, drawing, and overseeing the construction of these projects.”
Na haar uitleg over de architectonische aspecten van het gebouw, vervolgt de rondleiding binnen in het Raadhuis. De groep loopt via een promenade naar de ingang. Volgens Maria volgt de groep nu dezelfde route die een trouwend bruidspaar vroeger zou hebben gelopen. De promenade is versierd met gouden bakstenen die het zonlicht reflecteren en een schitterend lichtspel creëren. De gang, die uitkomt op een stenen muur, wekt de indruk dat de weg daar stopt. Maria legt uit: “Dudok does this to keep you on the edge of your seat. You don’t know where you’re going, so when you reach the end, you’ll be even more surprised by the beautiful door that awaits you.”
De architectuurstudenten kijken bewonderend rond en maken overal foto’s van. De deur wordt geopend, en de gids leidt de groep verder over een glanzende marmeren vloer. Ze komen bij een viersprong: rechtdoor, een trap naar beneden aan de rechterkant, een trap naar boven aan de rechterkant, en een gang naar links. Maria vraagt zich hardop af welke route een bruidspaar zou hebben gekozen. De trap naar boven, gemaakt van hetzelfde glanzende marmer als de vloer, trekt meteen de aandacht van de groep. Dit is de route die wordt gevolgd.
De trap leidt langs glas-in-loodramen die zijn ontworpen door een beroemde Nederlandse glasmaker. Bovenaan de trap bevindt zich een ruime overloop met opnieuw een splitsing. Rechtdoor is een donkere gang met een bijna verborgen deur achter een half uitstekende zwarte plaat. Links is een gesloten deur, en rechts bevindt zich een prachtig versierde doorgang naar een grote zaal met gouden pilaren, bedekt met dezelfde reflecterende gouden bakstenen als de promenade.“This is the path Dudok wanted you to take,” vertelt Maria terwijl ze naar de rechterdeur loopt. “He wanted to make you feel important.” Helaas is de deur rechts op slot vanwege een lopende vergadering. Maria merkt op: “Het blijft immers een functionerend gemeentehuis.”
Na het bezoek aan de bovenverdieping komt de rondleiding ten einde. Terug in de ontvangstkamer wordt aan iedereen een kopje thee of koffie aangeboden, en Maria sluit af met een dankwoord. De tour is voorbij.
