Generatie na generatie kent de iconische uitspraken van Ome Willem. Jarenlang heeft Edwin Rutten als Ome Willem zowel kinderen als volwassenen vermaakt met zijn grappige uitspraken en memorabele liedjes. Zijn programma De Film van Ome Willem is een iconisch deel van de Nederlandse televisiegeschiedenis. Ook is hij bekend als voormalig presentator van Kinderen voor Kinderen en is hij jazzanger en drummer. Na een carrière van 50 jaar verschijnt er nu een boek, geschreven door Geke Mateboer, getiteld Dag Rakkers!, waarin wordt teruggeblikt op dit iconische karakter. De uitreiking van het eerste exemplaar aan de directeur van Beeld en Geluid, Eppo van Nispen tot Sevenaer, wordt groots gevierd.

Het theater van Beeld en Geluid stroomt langzaam vol. Bij binnenkomst worden de gasten ontvangen met een rustig jazzdeuntje, gespeeld door Jean-Louis van Dam. Rutten staat zelf tussen de bezoekers — vrienden, familie en (oud-)collega’s — die hij liefdevol begroet voordat hij achter de schermen verdwijnt om later opnieuw te verschijnen.

De presentatie begint met Eppo van Nispen tot Sevenaer, die naast directeur vandaag ook de rol van archivaris van Beeld en Geluid op zich neemt.
“Het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid is een van de grootste gedigitaliseerde media-archieven ter wereld,” vertelt Eppo met trots. Edwin wordt ontvangen met oorverdovend applaus, en iedereen heeft een lach op zijn of haar gezicht.
“Dag lekkere rakkers, wat zijn jullie toch groot geworden!” roept Edwin door de microfoon, waarna de zaal in lachen uitbarst.

Tijdens de presentatie worden verschillende beelden getoond uit Edwins carrière: zwart-witbeelden van een jonge Edwin die een Nederlandse versie van een Tom Jones-nummer zingt, de eerste uitzending van De Film van Ome Willem, het presenteren van Kinderen voor Kinderen, en een recenter jazzoptreden bij De Wereld Draait Door. Alles komt voorbij.

Na deze reis door het verleden neemt operazangeres Francis van Broekhuizen het stokje over. Geheel in eigen stijl verschijnt zij zingend op het podium. Met haar operaversie van de Ome Willem-klassieker Deze Vuist op Deze Vuist weet ze het publiek volledig in te pakken.
Francis is niet zomaar ingehuurd: zij kent Edwin en zijn vrouw al jaren. Edwin was jazzdocent op het Conservatorium van Amsterdam. Hoewel Francis klassieke zang studeerde, genoot ze ervan om zijn lessen bij te wonen. “Ik was een klassieke zangleerling en ging kijken hoe de jazzstudenten zongen. Ik leerde veel over hoe je op een podium staat en hoe je mensen echt kunt entertainen met je stem. We dronken vaak koffie en babbelden urenlang,” vertelt ze na afloop.

Na anekdotes over hun vriendschap en haar tijd op het conservatorium is het tijd voor een lied. Francis kiest niet voor een eenvoudige: de Minutenwals. Het publiek kijkt in stille bewondering hoe ze de razendsnelle tekst zingt, waarbij ze soms even de draad kwijtraakt, maar zich moeiteloos herpakt. Ze wordt beloond met een daverend applaus.

Dan is het hoogtepunt aangebroken: Edwin reikt het eerste exemplaar van Dag Rakkers! uit. Als archivaris ontvangt Eppo van Nispen tot Sevenaer het boek. De pers verzamelt zich rond de heren, terwijl het publiek enthousiast applaudisseert. Met stralende ogen en brede glimlachen  is de trots en blijdschap op de gezichten van Edwin en Eppo duidelijk te zien.

Frénk van der Linde krijgt daarna het woord om Edwin en schrijfster Geke Mateboer te interviewen. Van der Linde vraagt kritisch door over het ontstaan van het boek. Rutten werkte aanvankelijk samen met twee andere schrijvers, maar door meningsverschillen stopte die samenwerking. Het boek van Geke kreeg wel zijn goedkeuring.
“Ik geef geen boek uit waar jij je handtekening niet onder zet,” had Geke tegen Edwin gezegd. Wat deze samenwerking anders maakte, was dat zij echt samen tot een verhaal zijn gekomen. Het boek is niet alleen over Ome Willem: “Het bestaat uit tien taartpunten, en Ome Willem is daarvan het grootste stuk,” legt Rutten uit. Het boek is een cadeau aan de rakkers. “Het moest geen zwaar boek worden, dat ben ik zelf als persoon ook niet,” zegt hij.

Na het gesprek met Van der Linde neemt Rutten plaats achter de microfoon. Hij brengt een jazznummer ten gehore en zingt Gekke Jossie uit zijn iconische repertoire. De zaal is muisstil terwijl Edwin, met zijn jeugdige charme, het publiek volledig inpakt. Op 82-jarige leeftijd toont hij zich een levende legende. Zijn optreden noemt hij een “ode aan componisten en tekstschrijvers” waarmee hij heeft gewerkt. Tot slot uit hij zijn waardering voor hen.

Francis van Broekhuizen sluit de middag af met haar zang. Ze zingt Climb Every Mountain uit de musical The Sound of Music. Vooraf deelt ze een korte boodschap:
“Moeder Overste zingt dit lied voor Maria en vertelt haar dat je het leven moet leven zoals het voor jou is bestemd. Edwin, dat heb jij gedaan. Jij hebt jouw leven geleefd zoals het bestemd was.” Haar stem raakt iedereen in de zaal, inclusief Edwin. Een feestelijke middag, geëindigd op een emotionele noot.

n deze audioreportage wordt er teruggeblikt op de carrière van Edwin Rutte, oftewel Ome Willem, en krijg je een glimp mee van hoe het er aan toeging op het feest ter gelegenheid van het 50 jarige jubileum van de Film van Ome Willem.