Het Dierenasiel Crailo viert dit jaar zijn 100-jarig bestaan. Het asiel speelt al een eeuw lang een belangrijke rol in de opvang en herplaatsing van dieren in de regio Hilversum. Mark Jansen (42) besloot een hond uit het asiel te adopteren. In dit interview vertelt hij over zijn adoptie-ervaring en waarom het asiel onmisbaar is voor de regio.

Waarom besloot u een hond uit het asiel te adopteren?
Jansen: Mijn vrouw en ik dachten al een tijdje aan een hond, maar we wisten niet goed waar we moesten beginnen. Een collega vertelde mij over het dierenasiel in Hilversum en hoe goed ze daar werken aan herplaatsingen. Dat maakte mij nieuwsgierig. We gingen een keer kijken en ontmoetten Sam, een driejarige Golden retriever die was afgestaan. Het idee dat we hem een warm thuis konden bieden, voelde meteen goed.

Had u twijfels over het adopteren van een asieldier?
Jansen: In het begin wel. Je hoort soms dat asieldieren gedragsproblemen hebben of moeilijk wennen aan een nieuw huis. Maar het asiel begeleidde ons fantastisch. Ze legden uit wat Sam had meegemaakt en gaven tips over hoe we hem het beste konden laten wennen. De eerste weken waren best spannend, hij was schrikkerig en moest echt leren dat hij veilig was. Maar met geduld en veel liefde begon hij te ontspannen. Nu is hij echt een vrolijke, trouwe hond die ons gezin compleet maakt.

Hoe verliep het adoptieproces?
Jansen: Het was best uitgebreid. Ze vroegen ons naar onze thuissituatie, werkritme en ervaring met honden. Dat vond ik in het begin best intens, maar later begreep ik waarom. Ze willen namelijk voorkomen dat een dier weer terugkomt in het asiel.

Toen we Sam ontmoetten, was het liefde op het eerste gezicht. Maar het asiel nam geen overhaaste beslissingen. Eerst gingen we samen wandelen, om te zien hoe Bo zich buiten gedroeg. Daarna volgde een tweede ontmoeting en pas toen het goed voelde, mochten we hem adopteren. Ook kregen we uitgebreide informatie mee over zijn medische geschiedenis en karakter.

Wat ik heel fijn vond, was dat ze ook na de adoptie betrokken bleven. Na een paar weken moesten we nog een keer langskomen voor een check-in. Ook mochten we altijd contact opnemen als we vragen hadden. Dit gaf ons gelijk veel rust.

Wat betekent het dierenasiel voor Hilversum?
Jansen: Meer dan veel mensen zich realiseren. Natuurlijk vangen ze dieren op, maar ze doen zoveel meer. Ze helpen ook baasjes die tijdelijk niet voor hun dier kunnen zorgen, bijvoorbeeld door ziekte of financiële problemen. Dat voorkomt dat dieren zomaar op straat belanden.

Daarnaast werken ze samen met scholen en jongeren. Mijn nichtje van 20 heeft daar ooit stagegelopen. Ze was erg enthousiast en vertelde hoe ze daar leerde over dierenverzorging en verantwoordelijkheid. Dat soort initiatieven maken de regio diervriendelijker en socialer. Ik vind dat echt belangrijk!

Hoe heeft Sam je leven veranderd?
Jansen: Sam is echt een maatje voor ons geworden! Vroeger was ik een echte huismus, maar sinds hij bij ons is, ben ik altijd in beweging. De kinderen zijn ook gek op hem. Ze willen altijd mee als ik Sam uit laat. Die iPad ligt nu ook een stuk vaker in de kast. Het is gewoon bijzonder om te zien hoe zo’n hond je gezin dichter bij elkaar kan brengen.

Wat zou u zeggen tegen mensen die twijfelen over een asieldier?
Jansen: Ga gewoon eens langs en ervaar het zelf. De medewerkers kennen de dieren door en door en helpen je om de juiste keuze te maken. Dierenasiel Crailo bestaat niet voor niets al 100 jaar.