Een vrije middag besteden om mensen te helpen die hulp goed kunnen gebruiken. Werken zonder ervoor betaald te worden. De Week van de Vrijwilliger gaat over vrijwilligers in het zonnetje zetten en het enthousiast maken van anderen mensen om vrijwilligerswerk te doen. Bij het uitgiftepunt Gooi en Omstreken in Hilversum werken 20 vrijwilligers om cliënten van de voedselbank te voorzien van voedsel. Er werken vooral gepensioneerden, maar ook mensen die daarnaast nog een baan hebben. Pauline Vlekke-Stouthamer (61) werkt een halve dag per twee weken bij de voedselbank. Ze woont in Hilversum en werkt als algemeen geestelijk verzorger in de ouderenzorg.
’Ik werk nu bijna drie jaar bij de voedselbank. Ik wilde graag wat zinvols doen op mijn vrije dagen naast mijn huidige baan. Mijn eigen werk is vrij solistisch, dus het sociale contact bij de voedselbank vind ik erg fijn. Ik zag in de supermarkt een winkelactie om voedsel in te zamelen voor de voedselbank. Ik heb dit gedaan en was benieuwd of zij nog mensen nodig hadden.
Wat mij bijvoorbeeld aantrekt in het vrijwilligerswerk, is dat we allemaal met hetzelfde doel bezig zijn: mensen voorzien van een voedselpakket. De voedselbank is belangrijk, omdat iedereen ertoe doet. Het leven kan tegenzitten, en daarom is het goed dat er een voedselbank is. Mensen kunnen zomaar in een situatie belanden waarin ze afhankelijk worden van de voedselbank.
Ik krijg er geen geld voor terug, maar wat ik ervoor terugkrijg, is het plezier met andere vrijwilligers. We beginnen een uitgifteochtend om kwart voor negen met een kop koffie en een gezellig praatje. Vervolgens pakken we alle binnengekomen producten uit en wordt het eten uitgestald, zodat cliënten kunnen kiezen wat zij meenemen. Om te zorgen dat er genoeg is voor iedereen staat de ene vrijwilliger bij het zuivel, de andere bij de groente. We proberen ervoor te zorgen dat mensen een beetje kunnen kiezen wat ze meenemen, want eigen regie is fijn en belangrijk. Iedereen wil graag zelf bepalen wat hij of zij eet.
Een leuke anekdote die ik heb meegemaakt was dat er een keer een man langskwam met een bosje rozen, omdat het zijn laatste keer bij de voedselbank was. Elke vrijwilliger kreeg een roos. Dat vond ik ontzettend lief! We krijgen weleens chocolaatjes als bedankje, maar soms zijn er ook cultuurverschillen die voor verwarring kunnen zorgen. Zo maakte iemand eens een handgebaar om aan te geven dat hij iets niet lekker vond. Vanuit de Nederlandse cultuur kan dat ondankbaar overkomen, maar het is belangrijk om te beseffen dat we met mensen uit verschillende culturen werken. Een bepaalde beweging of uiting kan anders bedoeld zijn dan wij het interpreteren. Dat vind ik juist heel leerzaam.
Ik heb het enorm naar mijn zin bij de voedselbank en hoop hier nog jaren te kunnen werken. Als ik met pensioen ben, wil ik zeker vrijwilligerswerk blijven doen, want het is ontzettend dankbaar werk.
Aan mensen die overwegen vrijwilligerswerk te doen, zou ik willen zeggen: Zeker doen! Kijk om je heen en grijp je kans. Kom lekker je huis uit, ontmoet nieuwe mensen en draag bij. Het geeft je voldoening en plezier.’
