Van maandag 12 tot en met donderdag 15 mei gaat de avondvierdaagse weer van start. Een evenement waarbij kinderen vier dagen lang een bepaald aantal kilometers lopen, aangemoedigd door mensen langs de kant van de weg. De familie Dekkers zit al 50 jaar in de organisatie van de avondvierdaagse. Op dit moment is Pieter Dekkers al 36 jaar voorzitter van dit evenement, en hij doet dit nog elk jaar met plezier.
Hoe bent u in de organisatie van de avondvierdaagse gerold?
Nou, dat is van militaire belasting. Mijn vader organiseerde de avondvierdaagse en is daarmee begonnen in het jaar dat ik geboren ben. Zodoende rol je erin. Mijn vader had op een gegeven moment vrijwilligers nodig en ik was op een gegeven moment oud genoeg om mee te helpen.
Uw vader is 50 jaar geleden begonnen met de organisatie, u zit er op dit moment 36 jaar in. Welke veranderingen heeft u meegemaakt over de jaren heen?
Sowieso is de locatie veranderd, vroeger zaten we op een andere plek. Daarnaast hadden we toen, ik zal niet zeggen een zee aan vrijwilligers, maar wel een grote groep. Op dit moment hebben we dat niet meer. We zijn al blij als er tegenwoordig mensen twee of drie avonden komen helpen. Het is vrij uniek als mensen echt de volle vier dagen meehelpen. Vrijwilligerswerk was in de jaren tachtig heel normaal. Tegenwoordig heb ik het gevoel dat mensen meer leven met het motto: voor niks gaat de zon op.
Wat motiveert u elk jaar weer om de organisatie op te pakken?
Nou ja, ik denk dezelfde motivatie als mijn vader had: dat er toch voor de scholen en kinderen in Hilversum iets georganiseerd moet worden. En natuurlijk het gevoel dat als wij het niet doen, wie dan wel? Je hebt best kans dat als je acuut stopt, er wel mensen zijn die het oppakken, maar dat weet je nooit zeker. Daarnaast is het ook maar één keer per jaar.
Hoe belangrijk is de organisatie van de avondvierdaagse voor de gemeenschap in Hilversum?
Hoe belangrijk is dat? Ik denk dat eigenlijk iedereen in zijn jeugd, vanaf de basisschool, de avondvierdaagse heeft gelopen. Er zullen weinig mensen zijn die daar geen herinneringen aan hebben. Dus ja, ik denk dat wij een beetje bij de tradities horen. Net als Koningsdag, Bevrijdingsdag en de Dodenherdenking. Ik vind dat we ons best in dat rijtje mogen plaatsen.
Denkt u al aan stoppen?
Nee, zeker niet! Ik merk juist dit jaar dat er in mijn omgeving mensen zijn die naar mij toekomen om hulp aan te bieden. Ik zit ook bij een voetbalclub, en daar zijn mensen die naar mij toe zijn gekomen en graag een handje meehelpen. Dat motiveert mij nog meer om door te gaan. Het brengt ook mensen samen. De avondvierdaagse verbindt mensen! Je bouwt echt een band op met elkaar.
Wat zou u de jeugd die twijfelt om vrijwilliger te zijn willen meegeven?
Doe eens iets voor een ander, zonder dat er iets tegenover staat. Daarnaast is het ook hartstikke leuk. Als de vier dagen goed verlopen zijn, geeft dat echt een goed gevoel. Dan kun je vol trots terugkijken op wat je met z’n allen hebt neergezet. Maar het allerbelangrijkste zijn de blije gezichten die je over de finishlijn ziet komen.
