HILVERSUM – Bij de tentoonstellingenreeks Vier de Beeldmix in Museum Hilversum, staat de avond van 16 oktober in het teken van fotografen David Vroom (1987) en Annegien van Doorn (1982). Het idee van de tentoonstellingenreeks: twaalf moderne Nederlandse fotografen, allemaal uit een eigen regio, worden gekoppeld aan een Nederlandse fotograaf van vroeger uit dezelfde regio. De werken van zowel de oude als de moderne fotografen zijn in een mix tot expositie gevormd om te laten zien wat de Nederlandse fotografie, zowel verleden als heden, te bieden heeft.

Museum Hilversum
Rond kwart voor zeven ’s avonds loopt fotograaf David Vroom het statige, 250 jaar oude gebouw binnen waarin Museum Hilversum zich bevindt. Het gebouw diende vroeger als raadhuis, maar tegenwoordig als fotografiemuseum.
Bij binnenkomst staat Vroom met collega Annegien van Doorn en medewerkers van het museum te praten bij een goudkleurige balie in een van de museumzalen. Hij heeft net een lange autorit achter de rug vanuit Groningen, waar hij woont en veel projecten doet, zoals het project Tussen land en lucht, dat deze donderdagavond wordt tentoongesteld in Hilversum.
Vroom werd gebeld met de vraag of hij mee wilde doen aan Vier de beeldmix. ‘Soms komen dingen gewoon op je pad, dat is heel bijzonder.’ Hij heeft voor deze tentoonstelling geen nieuw werk hoeven maken. ‘Ik heb wel meer exposities gehad en ik denk dat ze daarop aan zijn gegaan. Als je een beetje trackrecord hebt dan denken ze: o hij kan wel wat.’

Van verleden tot heden
David Vroom is gekoppeld aan de Groningse fotograaf Jacob Molenhuis. ‘Een bekende fotograaf die eigenlijk niemand kent. Hij heeft vijftig jaar lang foto’s gemaakt in Groningen en in zijn voetsporen heb ik nu van dezelfde regio foto’s gemaakt’, vertelt Vroom. Voor hem is Molenhuis een bron van inspiratie. ‘Ik vond hem een super goede fotograaf. Hij leeft al lang niet meer. Toen hij in 1987 doodging, werd ik geboren’. Grappend vraagt Vroom naar mijn geboortejaar. Bij het horen van 2007 begint hij hard te lachen. ‘Wat de fack! Net achttien? Toen zat ik nog op mijn opleiding!’

Loopbaan
Hoewel niemand in zijn omgeving fotograaf was, kwam David Vroom er al jong achter welke kant hij op wilde. ‘Het begon toen ik op mijn twaalfde met mijn ouders op vakantie was. Ik wilde een beroep waar ik mee zou kunnen reizen en niet de hele tijd stil zou zitten, want ik ben een beweeglijk type en ik hou van reizen. Op mijn twaalfde wilde ik dus al fotograaf worden. Ik ben heel beeldend ingesteld, en dat wist ik toen al’.
Op zijn zestiende begon hij aan de mbo-opleiding Fotografie in Drachten. Het laatste halfjaar werkte hij voor zijn stage bij Dagblad van het Noorden. ‘Het was heel veel op pad gaan en dingen vastleggen, waarbij je ook op plekken komt waarvan je denkt: hoe ben ik hier nou weer beland? Dat vond ik echt te gek’, vertelt Vroom. Na het afronden van zijn mbo-opleiding besloot hij fotojournalistiek te gaan studeren aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, waar hij werd toegelaten. Vijf jaar later, in 2013, studeerde hij af en ging hij aan het werk als fotograaf.

Werkdag
Als fotograaf zijn de werkdagen van Vroom afwisselend. ‘Of ik ga de hort op voor een opdracht, of ik ga naar kantoor om beelden af te werken, een van de twee. Als ik op pad ga ligt het eraan; sommige opdrachten zijn heel vrij, zoals deze opdracht’, refererend naar de tentoonstelling in Hilversum, ‘dan mag je doen wat je wil en moet je zelf een invulling geven, dus dan ga je door een heel creatief proces. Dat kan soms best ingewikkeld zijn, want je gaat heel erg zwemmen en moet houvast zien te creëren. Je hebt ook opdrachten die wat vaster zijn, dan krijg je te horen: je hebt hiervoor een maand de tijd, dit is de opdracht, dit is wat we willen, punt.’
Om in contact te komen met mensen die hij wil fotograferen, spreekt hij mensen het liefst gewoon aan en probeert zo contact te maken met gemeenschappen. ‘Ik ben op een vriendelijke manier heel brutaal en trek overal de deuren open. Voor jou misschien ouderwets, want jij doet dat waarschijnlijk meer met telefoons.’

Eigen stijl
David Vroom is gespecialiseerd in het portretteren van mensen, en legt daarbij mensen in hun eigen omgeving vast. Wat hem daarin aanspreekt? ‘Ik ben heel benieuwd hoe mensen hun leven vormgeven en wat iemand van die 80 jaar, die je gemiddeld rondloopt, kneedt. Jij kiest voor journalistiek, dat heeft waarschijnlijk ook een oorsprong, maar waarom? Hoe ziet je huis eruit? Is het een grote teringzooi wat iedereen denkt bij een student en ben je drie keer in de week dronken,’ vraagt hij grijnzend. ‘Dat zijn vragen die ik bij iemand heb en ik ben gewoon heel nieuwsgierig naar hoe mensen hun leven inrichten.’ Vroom ziet zichzelf ook wel als een soort journalist, maar dan door het registreren van mensen met behulp van foto’s. Wel werkt hij soms samen met tekstschrijvers, voornamelijk voor langere projecten, zoals Tussen land en lucht.

Toekomst
Voor de toekomst heeft Vroom wensen: ‘Ik wil nog regio’s in beeld brengen die een bijzondere, culturele achtergrond hebben en ik wil ook nog wel een project in het buitenland doen, maar ik ben al heel blij dat ik mijn geld kan verdienen met fotograferen. Dat was mijn doel,’ vertelt de Groningse fotograaf. ‘Ik ben redelijk allround als fotograaf. Geef mij een opdracht en ik fix het wel.’