De gemeente Hilversum lanceerde afgelopen week een onlinecampagne om jongeren en hun ouders bewust te maken van de risico’s van sexting en de groeiende dreiging van sextortion. Sextortion is het chanteren van iemand met naaktbeelden. Met deze campagne wil de gemeente niet alleen bewustzijn creëren, maar ook laten zien waar je terecht kunt als het misgaat. Bij iemand waar het een aantal jaar geleden goed misging is Mirthe Harwig. Ze is opgegroeid in Hilversum en vertelt haar ervaring met sextortion.
‘Vanaf het begin van mijn jeugd had ik al last van een laag zelfbeeld. Dit kwam door de dingen die mijn vader tegen mij zei en omdat ik op school gepest werd. Hierdoor ben ik begonnen met aandacht zoeken bij andere op sociale media. Via Instagram kreeg ik berichten van mannen, vooral complimenten en hier haalde ik voldoening uit. Al helemaal als ik vervolgens via de app Snapchat pikante foto’s naar ze toestuurde. Ik deed dit wel altijd via Snapchat, omdat ik dacht dat dit veilig was. Je kan namelijk op die app geen foto’s opslaan zonder dat iemand dit ziet. Ook waren het vooral foto’s van mij in lingerie en stond mijn hoofd er niet op. Ik vond de spanning zo leuk en het feit dat ik achter een scherm zat voelde voor mij heel veilig. Veel veiliger dan wanneer ik met deze persoon echt zou afspreken. Ook was ik me bewust van de kans op het lekken van de foto’s, maar de spanning en voldoening die ik eruit haalde wogen zwaarder waardoor ik door bleef gaan. Bijna elke avond deed ik als vijftienjarige aan sexting. Eigenlijk waren het altijd vreemde waarmee ik aan het chatten was. Ik heb foto’s gestuurd naar wel meer dan 150 mannen. Het was afwachten tot het een keer fout zou gaan en dat gebeurde dus ook. “Ik heb je foto’s opgeslagen!”, was op een dag een bericht dat ik kreeg van iemand waarmee ik toen wel eens contact had. Ik schrok me dood. Hij had een app gedownload waardoor hij mijn foto’s toch op een of andere manier kon opslaan zonder dat ik het zag. Hij stuurde ze toen in de chat en zei: “De enige manier waarop ik dit niet ga lekken, is als je meer foto’s stuurt.” Ik had tegen hem gezegd op welke school ik zat en zag meteen voor me hoe ik zo’n roddel zou worden. Voordat ik het wist stond er op m’n scherm: “Als je dit lekt spring ik voor een trein”, en ik drukte op versturen. Zolang ik foto’s bleef sturen zou hij lief voor me zijn, beweerde hij. Ik wist zijn naam niet eens en ik heb ook geen foto’s van hem gekregen. Hij zei dat hij het op zijn Instagram account ging zetten en daar drie duizend volgers op had. Ik heb gepraat met een vriend. Hij zei dat ik me niet druk hoefde te maken, omdat er genoeg volgers zouden zijn die het niet zouden accepteren als iemand zo’n foto zou lekken. Dat stelde mij heel erg gerust. Het duurde een half jaar voordat ik hem verwijderde, omdat ik zo bang was dat ik een reactie dan zou uitlokken. Uiteindelijk heb ik hem toch verwijderd. Ik stond echt op het punt om het aan mijn ouders te vertellen, maar achteraf ben ik blij dat ik m’n mond heb gehouden want ze zijn niet gelekt. Of ik spijt heb? Zeker, het waren vreemde mensen die allemaal waarschijnlijk een stuk ouder waren. Ik vind het vies als ik er aan terugdenk. Ik vind pikante foto’s maken nog steeds leuk, maar nu bedenk ik goed naar wie ik deze stuur. Ik had gehoopt dat ik hier meer van af wist en dat het voorkomen kon worden. Ik had gehoopt dat iemand mij toen in bescherming nam en dat er meer bewustzijn was.’
