Sterre Groen (23) is net afgestudeerd en werkt nu fulltime. Ze woont nog bij haar ouders in Hilversum, maar wil graag een eigen plek. Door het woningtekort is het voor haar lastig om dit te regelen.
‘Sinds ik ben afgestudeerd, wil ik heel graag op mezelf wonen. Ik verdien nu genoeg, ik werk fulltime en ik ben er ook klaar voor. Maar het lukt gewoon niet. In Hilversum zijn er weinig plekken voor mij, en wat er is, is vaak heel duur of snel weg. Ik ben nu al meer dan een jaar aan het zoeken.’
‘Ik heb van alles geprobeerd. Ik heb makelaars gebeld, in de hoop dat ik stiekem eerder een kans zou krijgen, maar dat werkte niet. Op feestjes of anders sociale gelegenheden vroeg ik rond of iemand meer informatie had. Ik kijk elke dag op WoningNet, Facebook en elke andere site die je kan bedenken, maar er komt niks uit. Te duur, geen reactie, of al verhuurd. Het voelt op dit moment alsnog je nog beter mee kan doen aan een loterij om iets te winnen, dan dat je een plekje vindt.’
‘Naast dat het met veel tijd kost om iets te zoeken, geeft het me ook stress. Een aantal van mijn vriendinnen gaan samenwonen of kopen zelfs al een huis. Ik ben 23 en woon nog thuis bij mijn ouders, niet omdat ik dat graag wil, maar omdat ik niks anders kan vinden. Soms heb ik het gevoel alsof ik stilsta, terwijl anderen om me heen doorgaan. Ik vraag me ook wel eens af of ik iets verkeerd doe. Ik heb een vaste baan, kan goed voor mezelf zorgen en ben verantwoordelijk. Toch voelt het alsof ik maar niet verder kom.’
‘Ik zoek echt niks groots. Gewoon een klein plekje voor mezelf, waar ik tot rust kan komen. Het is vervelend om aan mensen steeds uit te moeten leggen waarom ik nog thuis woon. Vooral die opmerkingen van ‘op jouw leeftijd had ik al een huis hoor!’ zitten mij soms dwars. Ik voel me ook te oud om bij mijn ouders te zitten, ookal is dat tegenwoordig niet meer raar. Tuurlijk is thuis wonen veilig en vertrouwd, en vind ik het gezellig met mijn ouders, maar het is niet de vrijheid die ik nu zoek en nodig heb. Ik wil zelfstandig zijn, mijn eigen leven opbouwen.’
‘Wat ik nu vooral mis, is een aanbod voor starter. Er wordt veel gepraat over bouwen, maar dan gaat het vooral over koopwoningen of sociale huur. Daar pas ik niet in. Ik verdien te veel voor de sociale huur, maar te weinig voor een koophuis. Dus val ik buiten alles. Er zouden echt meer woningen moeten komen voor mensen zoals ik, en regels die starters ook echt helpen. Zoals voorrang bij nieuwbouwprojecten of meer betaalbare huurwoningen voor mensen die net beginnen. Wij worden vaak vergeten.’
‘Ik werk voor mijn geld, ik spaar en ik doe mijn best, maar het voelt alsof dat niks uitmaakt in deze tijd. Dat frustreert mij. Je doet alles goed, maar je komt niet verder. Het gevoel dat mijn leven soms op pauze staat, knaagt wel eens aan mij. Ik weet dat ik niet de enige ben, en dat geeft wel een gevoel dat ik er niet alleen voor sta’
