Fotoclub Perspektief bestaat 30 jaar: het is veel meer dan een hobbyclub
Houten – Al 30 jaar is Fotoclub Perspektief een begrip in Houten en omstreken. De club, ontstaan vanuit pure liefhebberij, groeide uit tot een grote groep fotografen die hun passie voor fotografie delen. Arend Burger, gepensioneerd en sinds 2,5 jaar voorzitter van de club, vertelt met enthousiasme over de levensloop van Fotoclub Perspektief. ‘Het is veel meer dan alleen een hobbyclub. Er zit een enorme energie, dynamiek en verbondenheid in.’
De fotoclub bestaat inmiddels dertig jaar. Hoe is het allemaal begonnen?
De oprichters uit 1995.
Van links naar rechts staan op de foto, Con van Staa (penningmeester), Bruun van Asten (voorzitter) en Karen Machielsen (secretaris).
De club werd opgericht op 12 december 1995. De initiatiefnemer was Bruun van Asten, een kunstliefhebber die net in Houten was komen wonen. Ze merkte dat er helemaal geen fotoclub was en besloot dat er een moest komen. Samen met Con van Staa en Karen Machielsen zette ze de eerste stappen. In die tijd moest je echt van nul beginnen: leden werven, een ruimte vinden en een programma opstellen. In het Houtens Nieuws verscheen toen een oproep zodat geïnteresseerden zich konden aanmelden. Uiteindelijk gingen ze van start met achttien mensen.
Wat maakt de fotoclub vandaag de dag nog aantrekkelijk voor leden?
We hebben wekelijks clubavonden, werkgroepen en themabijeenkomsten in de Openbare Basisschool De Bijenkorf. Elke maand is er een fotobespreekavond waarbij leden hun werk kunnen laten zien en feedback krijgen. Daarnaast organiseren we elk jaar een expositie in het Moluks Kerkelijk Centrum, een hoogtepunt! We nodigen regelmatig professionele fotografen uit als gastspreker. Die delen niet alleen mooie beelden, maar vooral het verhaal achter de foto’s.
Wat maakt de sfeer binnen de club zo bijzonder?
De sfeer binnen de club zorgt er voor dat de leden blijven, want we zijn informeel, sociaal en toegankelijk. Iedereen mag er zijn zoals die is. De een komt vooral voor de techniek, de ander voor het sociale aspect. En die mix werkt. We hebben nu zo’n zestig leden, en het loopt goed. Wat daarbij helpt, is dat we niet top-down werken. Het bestuur beslist niet alles. We vragen regelmatig feedback en organiseren activiteiten samen. Het doel van de fotoclub is dan ook om plezier te delen. Heel simpel. Het motto was, en is eigenlijk nog steeds, ‘het met elkaar delen van plezier in fotografie’. Dat vind ik er zo mooi aan.
Hoe wordt ervoor gezorgd dat de fotoclub zich blijft ontwikkelen?
Toen ik in 2018 lid werd, heb ik meteen gemerkt hoe actief en betrokken iedereen is. Er is een programmacommissie, er worden avonden georganiseerd door leden zelf, en we blijven ons steeds afvragen: wat kunnen we beter doen? Vijf jaar geleden hielden we een ledenenquête om te peilen wat mensen misten of juist waardeerden. Zo kwamen we erachter dat de gastsprekers erg geliefd zijn, dus hebben we daar meer ruimte voor in het budget gemaakt. We zijn inmiddels nu vijf jaar verder. En opnieuw wordt er dit jaar een enquête uitgezet bij de leden, want het is belangrijk om te weten wat er speelt. Ook het bespreken van foto’s hebben we aangepakt. Feedback geven is best lastig. Je wilt eerlijk zijn, maar ook opbouwend. Daarom hebben we een coach ingeschakeld om ons te helpen. We hebben geleerd welke methodes je kunt gebruiken en hoe je onderbouwd feedback kunt geven over wat goed is en wat beter kan. Dat helpt iedereen vooruit. En het tilt de manier van bespreken naar een hoger niveau.
Welke rol speelt technologische verandering in de fotoclub?
Toen de club begon werkten we allemaal nog analoog. Je had rolletjes van 24 of 36 foto’s en je moest goed nadenken voordat je afdrukte. Nu is alles digitaal en kun je eindeloos klikken. Maar ook nu blijft het belangrijk: hoe kijk je? Wat voor beeld wil je vastleggen? Hoe heb je het willen vastleggen? Waar let je dan op? Een goede foto begint bij aandacht en intentie, niet bij de knop.
Levert dit soort veranderingen ook spanningen of uitdagingen binnen de fotoclub?
Zeker. Een grote verandering van de afgelopen tijd is bijvoorbeeld AI. Sommigen vinden het niks, anderen zijn juist nieuwsgierig. Wat ik mooi vind, is dat we daar binnen de club ook echt ruimte voor maken om het erover te hebben en te experimenteren. Er zijn altijd voorlopers. Eind jaren ’90 was dat net zo bij de overgang naar digitale fotografie. Eerst riep men: ‘Dat is toch geen echt fotograferen meer?’ En nu fotografeert iedereen digitaal. AI kun je gebruiken om te retoucheren of om compleet nieuwe beelden te genereren. Maar voor mij gaat fotografie over het contact, het proces, het verhaal. AI maakt misschien een perfect plaatje, maar mist de ontmoeting en het verhaal achter de foto. Zeker bij portretfotografie is dat menselijke contact essentieel. Dan heb je een band, een gesprek. Je probeert iemand te vangen. Dat is iets wat AI nooit kan vervangen, dat kun je niet automatiseren.
Wat is voor jou persoonlijk het hoogtepunt van dit jubileumjaar en wordt het nog verder gevierd?
De jubileumeditie van onze expositie afgelopen weekend was voor mij echt het hoogtepunt. De sfeer, het werk van de leden, de gesprekken met bezoekers dat geeft zoveel voldoening. Wat ik vooral waardeer, is dat het voelt als een vriendenclub. Je leert mensen echt kennen en leeft met elkaar mee. In december willen we nog een bijzonder moment organiseren om stil te staan bij wat we samen hebben opgebouwd en het jubileum te vieren.
