HOUTEN – Weerbaarheidstrainer en vertrouwenspersoon Esther van der Tak (43) is werkzaam in de sociale veiligheid onder alle leeftijden. Als moeder van een dochter die gepest werd en vanwege haar eigen pestverleden focust zij onder andere op de rol van de ouders en school van gedupeerden van pestgedrag. Voor de nationale Dag tegen Pesten dat plaatsvond op 19 april gaf ze extra weerbaarheidstrainingen in groep 7 en 8 op basisschool De Klimroos in Houten.
‘Mijn naam is Esther van der Tak en ik ben 43 jaar. Ik woon samen met mijn dochter Kim en kat Jack in Woerden. Ik oordeel niet, ben een beetje ‘prettig gestoord’ en een tikkeltje rebels. Ik ben geboren als ondernemersdochter en voordat ik begon met werken in de sociale veiligheid, stond ik bij mijn ouders in de winkel. Sinds 2008 ben ik werkzaam met kinderen, tieners en ouders die te maken hebben met een chronische aandoening en daarmee op veel vlakken te maken krijgen met het feit dat ze ‘anders’ worden gevonden door anderen. Ook heb ik 2 jaar als vrijwilliger bij de Kindertelefoon gewerkt en in 2020 behaalde ik mijn licentie als trainer Verschilmaker. Sinds een jaar kun je me vragen voor workshops en trainingen die gericht zijn op het begeleiden van kinderen naar emotionele intelligentie.’
‘Het pesten is er bij mij al vroeg ingeslopen. Ik was vanaf het begin van mijn basisschooltijd al ‘anders’ en dat viel op. Ik ging niet met de meute mee en had andere interesses dan mijn klasgenoten, dat merkte ik zelf ook. Achteraf zie ik in dat ik een ‘oude ziel in een jong lichaam’ was. Jaren later benaderde zo’n pestkop mij via Hyves. Ik vertelde hem dat ik eigenlijk geen goede herinneringen heb aan mijn schooltijd. Hij reageerde daarop dat hij het mij niet makkelijk had gemaakt, maar ook niet precies weet waarom hij zich zo gedragen heeft. Dat hij dat vertelde vond ik volwassen, maar ik dacht wel bij mezelf: ‘als je niet weet wat je doet, weet je ook niet wat voor ellende je veroorzaakt’. Ik ben door die moeilijke tijd best hard geworden; ik doe mij niet anders voor dan ik ben en wat je ziet is wat je krijgt. Ik heb zelfs onbewust een hele lange tijd niet gehuild in het bijzijn van mijn dochter. Toen zij mij daarop aansprak ben ik er wel van geschrokken en heb ik haar gezegd dat ik het wel degelijk belangrijk vind om je emoties te uiten, maar dat het mij gewoon nooit is aangeleerd. Dat neem ik nu ook mee in mijn werk. Ik benadruk regelmatig dat iedereen mag zijn wie hij of zij is, want dat is goed genoeg.’
‘In mijn functie als vertrouwenspersoon focus ik mij op de rol van de ouders en school van een gepest kind. Ik organiseer themabijeenkomsten en vraag dan aan ouders hoe zij reageren als hun kind thuiskomt en zegt dat hij of zij gepest wordt. Je krijgt dan soms vurige reacties waarin ouders uitleggen dat ze ‘met een gestrekt been erin gaan’. Ik leg dan uit dat ik zelf een pestverleden heb en dat je juist elkaar nodig hebt in zo’n situatie. Het is dan belangrijk om niet het oorlogspad te kiezen richting de school. Als weerbaarheidstrainer vind ik het belangrijk om elkaar te blijven ontmoeten. We leven in een wereld van heel veel digitalisering en er wordt hedendaags veel met -tussenhaakjes- Ai opgelost. Maar persoonlijk contact kun je niet oplossen met digitalisering. De kracht van non-verbale communicatie is zo sterk dat het belangrijk is dat we daar oog voor blijven houden.’
‘Het is goed dat de Dag tegen Pesten in het leven is geroepen. Maar wie bepaald nou dat er alleen op die dag extra aandacht aan besteed wordt? Uiteindelijk gaat het erom dat de aandacht voor elkaar iets is dat in ieders DNA zit; wie is een ander om jou pijn te doen? Dit jaar heb ik twee extra weerbaarheidstrainingen gegeven in groep 7 en 8 van basisschool De Klimroos in Houten. Zij maken na de zomer de grote stap naar het voortgezet onderwijs en daarop pas ik mijn lesmateriaal aan. Ik heb geen vaste volgorde waarin ik te werk ga en de kinderen worden eigenaar van het programma. Er geldt maar één regel: respect. Het is bijzonder om te zien hoe goed kinderen weten wat goed en minder goed gedrag is. Het is jammer dat hun sterke mening vaak wordt onderschat. Afgelopen bezoek aan basisschool De Klimroos ging mijn dochter ook mee en gaven wij de cursussen samen. Zij is zelf ook gepest en is door het geven van de weerbaarheidstrainingen enorm gegroeid. Ze wil op deze manier haar eigen ervaring delen met anderen en zou later ook in de sociale veiligheid willen werken.’
‘Desondanks is er aan pesten geen leeftijd verbonden. Er wordt gepest in de kleuterklas, maar ook in het bejaardentehuis. Daarom vind ik het ook belangrijk om hulp te bieden aan alle leeftijdscategorieën: hoe jonger je begint, hoe beter je voorbereid bent op de toekomst en alle mensen waar je mee in aanraking kunt komen. Ik geef weerbaarheidstrainingen vanuit preventie, maar ook aan mensen die zich in het verleden niet weerbaar hebben kunnen opstellen en hieraan willen werken. De afwisseling hierin is het gene dat mijn werk zo fijn maakt!’
