Pop-punk band Overfite gaf afgelopen vrijdag zijn eerste optreden in Leidsche Rijn. De band bestaat uit Engel (26) en Paul (27) op gitaar en zang, Eline (23) op basgitaar en Anne (25) achter het drumstel. De band is jong, enthousiast, heeft humor en veel contact met het publiek en zet zo een energiek optreden neer.

De lichten gaan uit en de bandleden lopen rustig het podium van muziekkroeg Trapop! op. Het is een vrij alternatieve kroeg, de muren zijn vol geschilderd met van alles en nog wat, overal zijn felle printen, er hangt een stationsklok aan de muur en er staan kerkbanken om het podium heen. Even een korte soundcheck, een paar tonen, een paar slagen op het drumstel en het optreden kan beginnen. De lichten worden gericht op de band en de muziek begint. 

Engel en Paul, de oprichters van de band, leren elkaar in 2017 kennen tijdens een concert van Taking Back Sunday. Daar raken ze aan de praat over muziek en hieruit komt het idee voort om een band te starten. Ze gaan op zoek naar bandleden en na meerdere drummers, zangers en bassisten gehad te hebben komen ze uiteindelijk uit bij Eline en Anne.

Het publiek in Trapop! staat met een biertje in de hand twijfelachtig rond te schuifelen op de muziek. ‘Kom is wat dichterbij, we bijten niet!’, roept Engel als het eerste nummer is afgelopen. Dit trekt de aandacht, mensen achterin de kroeg kijken even naar elkaar, dan naar de band en gaan voorzichtig dichterbij staan. De band start het tweede nummer in, het nummer heet ‘wajoow’, een upbeat en energiek nummer. Hoe verder de band in het nummer komt hoe meer het publiek begint te bewegen, voeten beginnen mee te stappen op de beat en hoofden gaan heen en weer. 

Na dit nummer praat Paul even met het publiek, hij verkondigt dat ze een spel gaan doen: ‘Ik zeg een stelling en jullie roepen punk of niet punk!’ Hij roept wat stellingen: ‘coldplay!’, ‘Overfight!’, ‘Leidsche Rijn!’, het publiek doet enthousiast mee. ‘Geert Wilders’, roept Paul ‘niet punk!’ schreeuwt het publiek. ‘Het gerecht curry’ roept Paul terug, ‘punk!’ schreeuwt het publiek terug. Hier is Paul het mee eens, ‘het gerecht curry is fucking punk!’, zegt hij met een trots knikje en daar gaat het volgende nummer over.

Achteraf vertelt de band dat ze los van de quote ‘Geert Wilders punk of niet punk?’ nog geen politieke nummers hebben. ‘Onze teksten zijn totaal niet politiek maar we spelen wel op veel politieke (vooral linkse) plekken’, vertelt Paul. ‘Dat is niet bewust maar wel gewoon de scène waar we bij horen’, zegt Engel. Verder merkt de band dat ‘punk’ en ‘alternatief’ tegenwoordig erg hip is, ze worden bijvoorbeeld eerder geboekt als ze zeggen dat ze punk zijn in plaats van pop-punk. 

Terug naar het optreden in Trapop! Het lukt de band met elk nummer steeds iets beter om het publiek mee te krijgen. Op een gegeven moment springt het publiek zelfs mee op de maat van de muziek. De focus van iedereen in de kroeg ligt nu volledig bij het optreden, mensen kijken aandachtig, meebewegend en met een glimlach naar de band, zelfs de focus van de barmedewerkers ligt bij het optreden. Inmiddels is het tijd voor het laatste nummer.

Ze sluiten af met het nummer ‘always tired’, een nostalgisch nummer dat Paul heeft geschreven. ‘De angst van ouder worden, daar zitten we als generatie mee’, vertelt Engel. De beat van het nummer klinkt vrolijk maar als je naar de tekst luistert zit er toch een verdrietige boodschap achter. Dit past bij de punk sound van de band. Eline, de bassist, legt uit dat Paul erg goed is in de pop-punk boodschap over brengen, ‘met vrienden zijn, curry eten, nostalgie, lol hebben’, zo vat ze het samen. Daarna vertelt ze dat Engel vaak wat emotioneler is in zijn teksten.

‘Sommige van de nummers zijn best persoonlijk en dit is wel een manier om die emoties er echt uit te krijgen’, vertelt Engel. Al benadrukt hij dat zijn teksten ook vaak luchtig zijn, zo heeft hij ook een nummer over de Efteling geschreven. De band omschrijft zijn liedjes als ‘emo achtige pop-punk’. ‘Bij emo denk je meteen aan zwart harige kinderen met stijltangen maar het is ook gewoon een subgenre van pop punk wat heel hard is’, zegt Paul.

Het laatste nummer, waar de tekst ‘stressed out and always tired’ in terug komt is inmiddels afgelopen en de band ontvangt een groot applaus. Amy Hameeteman stond in het publiek, ze vat het optreden samen als: ‘leuk, energiek en jong’. Haro Lestra staat naast haar in het publiek en sluit zich bij haar aan: ‘veel grappen, veel humor, supergave show’ zegt hij.

De band geniet ontzettend van de shows en het live optreden en vertelt dat ze bezig zijn met het opnemen van hun eerste EP, deze hopen ze begin 2025 uit te brengen.

Bente van Rossum praat met de band en het publiek in muziekkroeg Trapop!: