Het was weer ouderwets genieten van een liveoptreden in de plaatselijke kroeg. Afgelopen donderdagavond trad de Utrechtse rockband Billbunker voor het eerst op bij Trapop! in Leidsche Rijn Centrum.

De sfeer zit er lekker in, nog voordat het optreden begonnen is. De kroeg is erg druk ingericht – de muren zijn helemaal beschilderd met onder andere enorme apen en skeletten, overal hangen vormen van moderne en alternatieve kunst, gouden slierten hangen van het plafond en niet te missen, was de discobal in het midden van de tent. Onder het genot van een biertje of een wijntje staat het publiek al te wachten, totdat de bandleden het podium zullen betreden. Het drumstel, de basgitaren en microfoons staan al klaar. 

Billbunker is een rockband, afkomstig uit Utrecht. Met zijn vieren hebben ze al eerder gestaan in bijvoorbeeld Paradiso en TivoliVredenburg. Dit keer zijn de inwoners van Leidsche Rijn aan de beurt, om te genieten van hun veelzijdige muziek. Zoals ze zelf zeggen kunnen ze met hun muziek zowel slepen, als beuken. 

Voorafgaand aan het optreden spraken we Dion Verbaan, mede-eigenaar van Trapop!. Hij vertelde dat de kroeg, zoals de naam ook al weggeeft, graag een plek wil zijn om beginnende bandjes een treetje hoger te helpen. Dit gaat dan gepaard met het brengen van gezelligheid naar het nog jonge centrum van Leidsche Rijn. Zo sprak Dion over de “coronageneratie”, die in hun jongere jaren binnen hebben moeten zitten. ‘We proberen bij mensen het kroeggevoel weer terug te krijgen,’ vertelde hij, ‘dat je met je vrienden afspreekt hier, in plaats van online.’ 

Het is eindelijk zo ver, de bandleden komen het podium op. Het publiek verplaatst zich van de bar naar de voorkant van het café. Na een korte introductie beginnen ze met het eerste nummer, wat meteen onthaald wordt door een daverend applaus. Ze spelen lekker door en tussen de nummers verteld de zanger hier en daar soms nog een leuke anekdote. Bijvoorbeeld het verhaal van een Zuid-Amerikaanse artiest uit de jaren 60, die pas na zijn dood bekend is geworden. Datzelfde verhaal wordt dan vervolgd met een nummer van hem. Ook wanneer er halverwege het optreden in het publiek een glas kapot valt, kan dit de sfeer niet drukken. De nog stroeve toeschouwers van het begin veranderen langzaamaan in een meeswingende menigte. 

Ondanks dat eigenaar Dion benoemde dat hij de focus wilde leggen op het jongere publiek, bestond het publiek van deze avond voornamelijk uit middelbare- en oudere gasten. Na afloop spraken we de 19-jarige Sam, een van de weinige jongeren aanwezig. Dit vond hij zelf ook wel jammer, vertelde hij, maar het zou ook te maken kunnen hebben met de leeftijd van de band die deze avond speelde. ‘Ik kom hier best vaak samen met mijn vrienden. Wij wonen in de buurt en vinden het supergezellig om een drankje te doen met wat livemuziek.’ Hij speelde zelf ook basgitaar in een bandje, maar zelf optreden zit er voorlopig nog niet in. ‘Nee, daar zijn we nog niet genoeg voor,’ vertelde hij lachend, ‘misschien over een paar jaar.’