De jaarwisseling is achter de rug en dat betekent dat de maand januari weer is aangebroken. Een wenselijke start van het nieuwe jaar is niet onbelangrijk, dus heeft Kasteel de Haar de Frisse Start Parkwandeling opgezet. Wandelen is goed voor de geest en dat kan men in januari – waarin het sombere gevoel vaak overheerst – goed gebruiken.
Ondanks de aanliggende tachtigweg met de bijkomende voertuigen die er overheen razen, is de tuin van Kasteel de Haar de rust zelve. Het groen dat in overvloed aanwezig is en de felle zon die na het middaguur over de tuin heen schijnt geven een prachtig gezicht. Nadat de QR-code gescand is en de route op mijn telefoon verschijnt kan de wandeling beginnen, met als eerste punt de Kruisvijver. De zon weerspiegeld prachtig op de vijver die bedekt is met een flinterdun laagje ijs.
Nadat ik het fraaie beeld van de Kruisvijver tot me heb genomen loop ik verder richting punt twee: Ooievaarsnest. Terwijl ik sta te kijken naar de hertjes die grazen in de weide van het Ooievaarsnest, stuit ik op twee alleraardigste mensen. Marcella en haar vader. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) blijkt dat er tijdens en na corona aanzienlijk meer gewandeld werd, maar dat het weer afneemt omdat er in 2023 meer gewandeld werd dan in 2024. Marcella en haar vader wijken hier van af: ‘wij hebben tijdens corona gewoon doorgewerkt en we wandelen eigenlijk al jaren constant.’ Lopende richting Gedenksteen Margaret Meechan lijkt het wel alsof maandagmiddag niet in het leven is geroepen om een wandeling te maken. Er is werkelijk niemand te bekennen in de nabije omgeving, wat dan op haar beurt wel weer zorgt voor een prettige rust. Even later loop ik feestvarken en fotograaf Niels tegen het lijf. De jarige job vertelt dat hij maar al te graag foto’s maakt in de natuur en dat een goede wandeling daar dan bij hoort. ‘Ik schiet al jarenlang foto’s en dan met name in de natuur. Ik had mazzel dat ik mijn hobby kon blijven uitoefenen in de tijd van corona.’
De parkwandeling loopt op z’n einde. M’n witte sneakers zien er ondertussen uit alsof ik ermee door een moeras heb gelopen en aan mijn neus hangen bijna ijspegels, maar dat wordt bij punt elf verholpen. Er wordt je namelijk de mogelijkheid gegeven om een warme chocolademelk te nuttigen, waarna je doorloopt richting de kasteelpoort. De zon zorgt ervoor dat de andere aanwezigen deze maandagmiddag samen veranderen in een heuse cameraploeg. Ik geef ze geen ongelijk, want de zon die nog steeds volop schijnt met het immense kasteel op de voorgrond leveren een handvol prachtige kiekjes op.

Tekst door Floris Grondman.

Olaf van der Hulst maakte een audio reportage: