Afgelopen donderdag trad de band ‘van Piekeren’ op in muziekkroeg Trapop in Leidsche Rijn.
Ze brachten enkele nummers ten gehore van hun onuitgebrachte album. Het album komt pas uit in mei, maar toch kiest leadzanger Jan van Piekeren ervoor om het publiek al een voorproefje te geven.
De door en door Utrechtse band staat al ‘30 jaar op het punt van doorbreken’, aldus Van Piekeren. Samen met Johan Fransen (gitarist) en Hans Boosman (percussie en zang) reizen ze door heel Nederland om hun muziek te laten horen aan iedereen die maar wil luisteren. Ook in Leidsche Rijn, waar de bewoners zich niet laten afschrikken door de temperatuur die het vriespunt aantikt. Reeds voor het binnentreden van de muziekkroeg is Van Piekeren al te horen. Bij binnenkomst kijken enkele nieuwsgierige blikken de onbekende bezoeker aan. Een piano, gitaar en een microfoon staan op volume 100. Op het “podium” – dat niet meer is dan een paar banken die de artiesten scheiden van het publiek – staan drie mannen die volledig losgaan.
Na afloop verklaart Van Piekeren met een biertje aan de toog:
‘Samen hebben we al heel veel meegemaakt.’ ‘Vooral Johan en ik zijn zo goed op elkaar ingespeeld. Het maakt niet uit wat we spelen, we vinden elkaar wel.’
De muziek van Van Piekeren laat zich het best omschrijven als melodische (akoestische) theaterpop. De melancholische teksten, met een dramatische (en vaak humoristische) ondertoon en de rauwe, doorleefde stem van Jan van Piekeren vormen een uniek geheel met de gitaarpartijen van Johan Fransen. Hun eerste album kwam uit in 2013 en sindsdien zijn ze niet gestopt. Hun zesde en laatste album stamt uit 2022. En nu dus een gloednieuw album, dat ze vanavond uittesten in Leidsche Rijn. Willem de Griend, een bezoeker, heeft de band al vaker gezien. ‘Ik vind het leuk om te zien dat ze nog steeds bezig zijn. Ook al veranderd het genre af en toe, ze blijven bij zichzelf.’
Het nieuwe album heeft een ruw randje. Volgens de zanger is het een reactie op al het kwaad in de wereld. ‘Dan kun je er maar beter een liedje over schrijven.’ De band is niet bang om hun mening te uiten. In de liedjes wordt meerdere keren negatief gesproken over de Nederlandse politiek, bijvoorbeeld in het nummer Liedje dat nergens over gaat. Met humor wordt er kritisch gekeken naar de huidige stand van de wereld. ‘Geen seks en drugs, Europa en rassenhaat, maar gewoon een liedje dat nergens over gaat.’
Het publiek wordt steeds losser en staat op van hun stoelen. Er wordt enthousiast meegeklapt en midden in een nummer pakt een jongen van niet ouder dan twintig een microfoon en begint mee te rappen. De band kijkt verrast op en laat de jongen zijn ding doen. Het publiek reageert met gejoel en gejuich. In het schemerlicht van de doffe lampen wordt dan ook een echt feestje gebouwd.
Na afloop blijft de band nog lang hangen en maakt praatjes met het publiek onder het genot van nog een paar Heinekens. Het is duidelijk aan hun enthousiasme dat ze nog lang niet klaar zijn met elkaar en met het muziek maken. Het nieuwe album is te horen op Spotify in mei.
Luister hieronder de audiorapportage van Lotte Pothuizen.
Tekst door Luut Hitman
