Vanuit zijn rolstoel zet Seppe Jenner (50) zich in voor meer inclusie in zijn buurt. Als iemand die zelf leeft met een open rug, weet hij als geen ander hoe belangrijk het is om betrokken te zijn. Samen met buurtgenoot Ineke van Strien richtte hij BuurtSaam op, een laagdrempelig initiatief voor en door bewoners van Hogeweide. Wat begon als een project specifiek voor mensen met een beperking, groeit nu uit tot een ontmoetingsplek voor iedereen die behoefte heeft aan contact. ‘De drempel bleek te hoog’, vertelt Jenner over de worsteling om de juiste balans te vinden in hun buurtproject.

Wat houdt project BuurtSaam in?

Seppe – ‘BuurtSaam is een project dat eigenlijk gestart is voor en door mensen met een beperking. Wat het inhoudt is dat we de eerste en derde donderdag van de maand samenkomen in het buurtcentrum Bij de Buren om een activiteit te doen. Dat kan van alles zijn, van spelletjes tot muziek of dansen. Het idee draait om gezelligheid, ontmoeting en het delen van ervaringen, of je nu op zoek bent naar nieuwe vrienden, tips en tricks wilt uitwisselen of gewoon wilt genieten van een ontspannen samenkomst.’

Hoe zijn jullie met project BuurtSaam begonnen?

Seppe – ‘Ik merkte dat vooral hier in de wijk de mensen met een beperking nauwelijks worden betrokken. En dat vind ik heel erg jammer om te zien. Ik heb zelf namelijk spina bifida, een open rug, daarom zit ik ook in een rolstoel. Ik weet dat het lastig kan zijn om je over een drempel heen te zetten en je jezelf makkelijk kan wegcijferen, maar zo zit ik niet in elkaar. Project BuurtSaam doe ik niet voor mezelf maar voor anderen. Het idee begon in december, toen ben ik met Ineke in contact geraakt en zijn we gaan brainstormen hoe we mensen met een beperking meer konden betrekken in de buurt. Ik ben nu 50 en al sinds mijn achttiende ben ik arbeidsongeschikt. Ik heb jarenlang zelf ook een leven gehad dat ik dacht: “Het zal allemaal wel, ik ga achter mijn computer zitten”, maar nu heb ik het gevoel dat ik dingen moet doen, dingen moet ondernemen. Ik wil me nuttig maken en me nuttig voelen. Ik wil graag mensen stimuleren, dat is altijd mijn drive geweest en zodoende is onder andere BuurtSaam ontstaan.’

Project BuurtSaam is door en voor buurtbewoners met een extra uitdaging of beperking. Zijn alleen mensen met een beperking welkom?

Ineke – ‘Ik zit zelf in een buurtband. Het is begonnen voor mensen met een beperking, maar er zijn ook buurtbewoners bijgekomen en ik ben er daar eigenlijk één van. Dat is dus een mengeling en daarom vind ik het zo leuk om mee te doen. Dat vind ik eigenlijk veel fijner!  Het mengen van zo’n groep is dus best wel lastig merken we en daarom twijfelen we of het wel een goed plan is.’

Seppe – ‘Het was begonnen door en voor bewoners met een beperking. Maar we merken toch dat daardoor de drempel wel heel erg hoog is. Dus we proberen de drempel wat lager te maken. Wat we doen is allemaal erg low-profile. Het is dus niet meer alleen maar voor en door mensen met een beperking, maar we proberen bijvoorbeeld ook gewoon eenzame mensen en ouderen te mengen in de groep.’

Ik kan me voorstellen dat de drempel inderdaad erg hoog kan zijn. Hoe bereik je toch nog deze doelgroep?

Ineke – ‘Wij denken dat mensen met een beperking heel gauw thuis achter de voordeur blijven zitten en die hebben toch een extra rem om erop uit te gaan. Dus om die te betrekken is al lastig gebleken. Ik denk dat wij deze mensen persoonlijk moeten benaderen, maar je moet natuurlijk wel weten waar ze zitten. Ik vrees dat als misschien twee mensen komen en die denken nou, er wordt wat georganiseerd en daar zit je dan. Dan kan je niet echt een activiteit mee doen, denk ik.’

Wat is het meest memorabele moment tot nu toe?
Ineke – ‘Er kwam een oud echtpaar en die hebben we enorm kunnen helpen. Daar is de groep ook voor bedoeld. De man begon meteen te huilen toen hij binnenkwam met zijn vrouw, hij zat in een rolstoel. Die zat in zak en as, begrijpelijk. Want hij was eind zeventig en hij dacht dat hij blind werd vanwege een oogziekte en ook zijn vrouw was ziek. Hij was bang dat zijn vrouw zou gaan overlijden op afzienbare tijd. We hebben hen eruit kunnen halen. Ik heb ze meegevraagd naar de buurtband en dat vonden ze al geweldig leuk. Ook hebben we ze geholpen aan een afspraak met een oogarts. Daaruit bleek dat zijn zicht niet meer ging verslechteren. Hij barstte in huilen uit en ik vond dat echt zo mooi. Dat je iemand zo gelukkig kunt maken.’