VLEUTEN-DE MEERN – Het aantal volwassenen in Vleuten-De Meern dat zich ernstig eenzaam voelt, is in vier jaar tijd verdrievoudigd. In diezelfde periode daalde het wekelijkse burencontact flink. Terwijl de eenzaamheid toeneemt, is Buren voor Buren al vijftig jaar actief in de wijk.
Volgens Utrecht in Cijfers nam tussen 2018 en 2022 het percentage volwassenen dat zich ‘ernstig eenzaam’ voelt toe van 5 naar 15 procent. De GGD en het CBS omschrijven ‘ernstige eenzaamheid’ als een situatie waarin mensen langdurig weinig contact hebben met anderen en zich daardoor vaak leeg of alleen voelen. In dezelfde periode daalde het percentage volwassenen dat wekelijks contact heeft met buren van 58 naar 49 procent.
Grafiek 1. Eenzaamheid en burencontact onder volwassenen in Vleuten-De Meern (2018–2022) Bron: Utrecht in Cijfers (2023). Gemaakt met: Flourish
Deze cijfers wijzen op een groeiend sociaal isolement. Toch zijn er inwoners die proberen dat patroon te doorbreken.
Vrijwillige burenhulp sinds 1975
Met 114 vrijwilligers biedt Buren voor Buren praktische hulp en sociaal contact aan bewoners van Vleuten-De Meern. De organisatie ontstond in 1975 als vrijwilligersinitiatief voor bejaardenhulp en groeide uit tot een brede burenhulporganisatie.
‘De kern van wat wij doen is mensen uit hun sociaal isolement halen’, vertelt Jacques van der Bom, coördinator communicatie bij Buren voor buren. ‘We doen dat via verschillende vormen van hulp: van tuinwerk tot digitaal advies, van gewoon even koffie drinken tot vervoer naar het ziekenhuis.’
Vrijwilliger Gineke Sleeboom benadrukt hoe waardevol het contact kan zijn: ‘Soms ben je de enige die iemand die dag spreekt. Alleen al even bellen of langsgaan maakt verschil.’
Hoewel het traditionele burencontact afneemt, laat het werk van Buren voor Buren zien dat burenhulp nog steeds leeft. Vrijwilligers kiezen zelf in welke ‘tak’ ze actief willen zijn. Sommigen combineren meerdere vormen van hulp. ‘Dat kan iets praktisch zijn, zoals boodschappen doen’, zegt Sleeboom, ‘maar ook even samen buiten zijn of een praatje maken. Voor mensen die zich eenzaam voelen, betekent dat veel.’
De organisatie merkt wel dat het werven van vrijwilligers steeds moeilijker wordt. Jongeren zijn lastig te bereiken en veel huidige vrijwilligers zijn ouder dan 55. De vraag naar hulp stijgt juist. ‘We hebben soms wachtlijsten’, zegt Van der Bom. ‘Dat is pijnlijk, want vaak zit er al een lange periode van eenzaamheid achter de hulpvraag.’
Vooruit kijken
Om in de toekomst meer mensen te bereiken, onderzoekt Buren voor Buren of hulp dichter bij bewoners georganiseerd kan worden. Bijvoorbeeld via zogenoemde buurtcirkels, waarin mensen binnen hun eigen straat of wijk elkaar sneller kunnen vinden.
Volgens de organisatie blijft persoonlijk contact de kracht van het initiatief. ‘Een cliënt zei ooit tegen een vrijwilliger: ‘’Jullie hebben geluk toegevoegd aan mijn leven.’’’
