‘Ik heb ze nog nooit zo duur gehad’, aldus Bianca, van Bloemenbinderij de Wetering.
Sinds 2012 krijgt de tulp iedere derde zaterdag van januari een podium tijdens Tulpendag. Echter, waren voorheen de tulpen nooit zo duur als dit jaar en dat is te danken aan een slechte oogst. Ondanks dit onaangename nieuws, was de sfeer in de winkel er niet minder om.   

Een halfjaar terug hadden de tulpen uit de grond moeten schieten, maar dat ‘uit de grond schieten’ bleef uit. Door de vele regen zijn er veel slechte tulpenbollen geboren het afgelopen jaar en dat betaalt nu letterlijk de prijs. Door de vele vraag en het lage aanbod is de prijs fors verhoogt, maar gelukkig zijn ze daar in Vleuten niet heel rauwig om, zegt Bianca: ‘Het is natuurlijk vervelend, maar de mensen accepteren het gewoon, hoor. De tulp is een populaire bloem, dus die wordt wel verkocht.’
En dat blijkt. Eva staat bij de entree van de winkel, die is gedecoreerd met
kerstverlichting, te praten met een werknemer. ‘Ze zijn van harte welkom’, zegt Eva nadat ze de vraag voorgeschoteld kreeg of ze met tulpen naar huis gaat. Ze wordt gevraagd om aan de kant te gaan, omdat werknemers de binnengekomen bloemen binnen in de zaak moeten zetten, want daar kunnen de bloemen, onder koele omstandigheden, het best vertoeven. Nadat dit is gebeurd, vertelt Eva dat ze haar huis graag enkele tulpen gunt: ‘Als ze er tussen zitten, zijn ze van harte welkom’. In de hoek van de winkel staan grote boeketten met gele en roze bloemen, én Mevrouw Van Bennekom, die bij tijd en wijle langskomt in de zaak, maar vandaag niet voor tulpen. Ze heeft er immers al zo’n 300 in de achtertuin staan. Waarom ze er zó veel heeft? ‘Het is een hele makkelijke bloem.’
Het belletje, dat aangeeft als er iemand de in- en uitgang passeert, rinkelt weer. Het is Anchela. Anchela komt niet voor tulpen, maar voor een vaasje dat gaat dienen als verjaardagscadeau. Ze is lastig te verstaan door de muziek die aanstaat, en omdat de werknemers over en weer grappen maken en de draak steken met elkaar, waar hard om gelachen wordt.
Zijn de mensen in Vleuten eigenlijk wel op de hoogte van Tulpendag, dat om de hoek staat? ‘Echt? Oh dat wist ik niet’, lacht Anchela. En Eva had er ook geen flauw benul van: ‘Nee, geen idee van, eerlijk gezegd.’ Mevrouw Van Bennekom daarentegen wist het wel. ‘Jazeker, ergens in januari.’ Rechts staan er, in de intussen volgelopen bloembinderij, een handvol mensen te wachten om gebruik te maken van het toilet. Zij hadden werkelijk geen idee van het bestaan van Tulpendag: ‘Is er dan ook een Zonnebloemdag?’ Aldus Meike. En haar vriendin Jonne vraagt of dat ook korting geeft: ‘Oh, zijn ze dan ook goedkoper, want dan neem ik er een paar mee voor mijn vriend.’ Achter hen staan moeder en dochter. Moeder wist het ook niet, maar haar dochter daarentegen: ‘Ja, ja, daar heb ik op school wel een les over gehad’, waarna ze snel de deur van het toilet achter zich dicht doet om te toiletteren. De winkel gaat zo sluiten, dus worden de laatste gasten verzocht om de winkel te verlaten.