Sportfanaat Duy Nguyen is al 5 jaar fotograaf en ziet zijn passie ook echt als een sport. Toepasselijk is hij dan ook snel gewisseld van het fotograferen van vogeltjes naar het fotograferen van sport. Ook daar heeft hij zich weer ontwikkeld via een deeltijdopleiding fotografie die hij onlangs heeft afgerond. Maar waar komt zijn passie vandaan en vliegt hij het maken van foto’s aan?
‘Hoe is je passie voor sportfotografie gestart?’
‘Ik fotografeerde altijd al voor familie of op reisjes en dat soort dingen omdat ik dat leuk vond. Vervolgens kwam ik vijf jaar geleden terecht bij de Fotosoos Terwijde en daar is echt mijn passie begonnen. Je bent dan namelijk bijna elke 2 weken bezig met een foto te maken dat kon ik dan in de buurt doen en op het gegeven moment werd dat bij mij het fotograferen van vogeltjes. Na ongeveer 2 jaar kwam ik voor het eerst bij een futsal wedstrijd om foto’s van te maken en toen dacht ik hier komen twee van mijn passies samen, sport en fotografie, dit wil ik gaan doen.’
‘Waarom ben je begonnen aan de opleiding fotografie?’
‘Na 3 jaar foto’s gemaakt te hebben, ben ik mijn artistieke kant tegengekomen die ik eigenlijk nooit gezien had in mezelf en daardoor dacht ik: “ik kan meer en ik wil meer, maar waar haal ik die kennis en uitdaging vandaan?”. Ik ben toen via de Fotosoos op de deeltijdopleiding gekomen, waar ik net klaar mee ben.’
‘Wat vind je zo mooi aan sport?’
‘Sport, daar zit alles in: de actie, de emotie, de sfeer en de omgang met de sport. Sporters hebben de drang om iedere keer weer een stapje beter te worden en om te zien met welke techniek en tactiek ze dat doen vind ik prachtig. In het leven trek ik ook die gelijkenis met school of werk, het is voor mij eigenlijk allemaal een soort sport.’
‘Zie je fotograferen ook als een sport dan?’
‘Ja, zo zie ik het ook inderdaad en zo wil ik het ook zien, want dat is ook wat mij verder brengt in het vak. Ik vergelijk fotograferen ook altijd met mijn tijd als voetballer, ik heb namelijk heel lang gevoetbald, maar ben de traptechniek pas echt gaan begrijpen toen ik begon met tennissen. Daar begin je namelijk pas echt met nadenken over hoe je een bal moet raken en welke techniek het beste werkt wanneer. Hetzelfde geldt voor fotografie, waar ik de technieken allemaal leer op de opleiding gaat het nog steeds om de denkwijze. De sport zit er dan ook in hoe je iets van jezelf kan toevoegen aan de foto. Ook dat gaat met vallen, opstaan en heel veel oefenen.’
‘Hoe probeer je die passie voor sport vast te leggen met je camera?’
‘Bij mij begint sport vanuit de beleving van de sport en dat zie je terug in de emoties van de sporters, maar ook de sfeer eromheen. Bij het maken van een foto zoek je naar die belevenis zowel bij de sporters als bij het publiek. Je wacht daarom ook vaak op die momenten zoals een doelpunt om te kijken hoe de sporters de interactie aangaan met elkaar en met het publiek. Ik probeer ook een beetje afwisseling te vinden tussen die twee, soms zal ik dus achter het publiek gaan staan om vanaf daar die interactie vast te leggen, maar soms zit ik ook langs de kant te azen op het moment dat bijvoorbeeld een basketballer de winnende dunk maakt en het publiek ontploft.’
‘In de loop van de jaren ben je iets meer portretten gaan schieten, waar komt die verandering vandaan?’
’Vanuit de opleiding werden we uitgedaagd om stappen te zetten, waardoor ik eigenlijk vanzelf in aanraking kwam met portretten en studioportretten die toen nog niets met sport te maken hadden. Zo werden we in het begin van de opleiding op pad gestuurd om portretten te maken van winkeliers in Leidsche Rijn. Ik dacht eerst dat het niets voor mij zou zijn, want ik vond het veel te spannend. Maar naarmate ik bezig was voelde ik ook een beetje dat stukje interactie met de stijl en ging het makkelijker. In mijn passie voor de sport kun je natuurlijk ook mooie portretten schieten, want aan de ene kant heb je natuurlijk het karakter van de sport en aan de andere kant het karakter van de sporter. En om die speciale eigenschappen van beiden op één plaatje vast te leggen, dat geeft voor mij wel een hele mooie extra laag aan het vak.
