Op haar negentiende runt Kira van der Knaap al haar eigen hondenverzorgingszaak in haar schuur in Leidsche Rijn. Waar leeftijdsgenoten nog zoeken naar een studie, werk of richting, weet zij precies wat ze wil. “Als klein meisje droomde ik al van een eigen salon.” Die droom is werkelijkheid geworden: Kira’s trimsalon draait sinds januari en zit elke week vol.

De geur van hondenshampoo hangt in de lucht, op de achtergrond klinkt rustgevende muziek. In een lichte ruimte, strak maar gezellig ingericht, staat Kira gebukt over een labradoodle. Ze heeft bijzonder vaste handen en is erg zelfverzekerd wanneer ze het krullige vachtje bijknipt. Alles straalt rust en aandacht uit. “Ik wil dat honden zich hier veilig voelen. Ze begrijpen misschien niet wat er gebeurt, maar ze voelen wél alles aan.”

De trimsalon is haar domein, haar eigen wereld die ze zelf heeft opgebouwd: “Ik heb dit echt zelf gedaan. Van het schilderen van de muren tot het opstellen van mijn tarieven. Elke klant die hier binnenkomt, voelt voor mij als een bevestiging dat het werkt.”

De liefde voor dieren zit diep. Kira groeide op in een huis waar altijd honden waren. “Mijn moeder had een labrador en een cavalier king charles. Als kind was ik daar constant mee bezig: borstelen, verzorgen, gewoon erbij zitten.” Toch duurde het even voor ze haar passie durfde om te zetten in een plan.

“Ik was nooit goed in school,” vertelt ze zonder schaamte. “Ik wilde met mijn handen werken, iets opbouwen.” Via een mbo-opleiding dierverzorging liep ze stage bij een hondenkapsalon. “De eerste dag wist ik het al: dit is het.”

Wat begon met knippen van buurt- en familiehonden groeide razendsnel uit. “Ik had binnen drie maanden een wachtlijst. Mensen kwamen via via, of zagen mijn werk op Instagram.” Op dat moment besloot ze het serieus aan te pakken. Met hulp van een kleine starterslening van haar ouders en veel eigen spaargeld richtte ze haar salon in: “Ik heb alles zorgvuldig uitgekozen. De trimscharen, de wasbak, zelfs de geur van de spray. Als ik iets doe, doe ik het goed.”

Op Instagram deelt ze voor-en-na-foto’s van de honden die ze verzorgt. Niet om op te scheppen, zegt ze, maar om tklanten te trekken: “Mensen zien dat ik netjes werk en aandacht heb voor het dier. Het gaat mij niet alleen om hoe het eruitziet, maar hoe de hond zich voelt.”

Hoewel ze pas negentien is, straalt ze een volwassenheid uit die opvalt. Ze weet waar ze voor staat: “Ik wil geen massale trimsalon worden waar honden als lopendebandwerk worden behandeld. Ik neem maar drie à vier honden per dag aan. Zo blijft het persoonlijk. Ik wil elke hond leren kennen.”

“Soms voel ik de druk enorm. Ik ben jong, ik heb geen vangnet. Als dit niet lukt, heb ik niks. Maar elke dag dat ik hier mag werken, weet ik dat het goedkomt.”

Kira werkt zes dagen per week, vaak van vroeg tot laat. Haar vrije dag besteedt ze aan administratie of het volgen van webinars over nieuwe technieken: “Stilstand is achteruitgang. Ook in dit vak moet je bijblijven. Er zijn altijd nieuwe producten, nieuwe stijlen. Ik vind het leuk om te blijven leren.”

Toekomstplannen heeft ze genoeg: een cursus hondenmassage, uitbreiding met een webshop, misschien ooit een tweede locatie. Maar haast heeft ze niet. “Eerst deze plek stevig maken. Ik wil dat dit een plek wordt waar mensen blind op kunnen vertrouwen. En waar honden graag komen.”