Jesper Stoop (25) is al van jongs af aan trainer. Hij heeft al zijn hele leven clubs van alle leeftijden en niveaus aangestuurd en heeft recent zijn volgende stap aangekondigd, hoofdtrainer van voetbalclub IJFC (IJsselsteinse Football Club). Jesper heeft al een hele mooie carrière achter zich liggen, maar de toekomst zal nog veel meer bieden.
Begin
“Toen ik vier, vijf was ben ik begonnen met voetballen. Mijn ouders hebben ook allebei gevoetbald dus het was vanzelfsprekend dat ik dat ook ging doen. Ik keek vaak bij mijn ouders; zowel bij mijn vader als bij mijn moeder en dat deed ik ook nadat ik zelf gewoon moest voetballen. Ik heb een tijdje hoofdklasse gespeeld en kreeg toen last van mijn knie, wat met name groeipijn was. Toen ben ik even gestopt en kwam ik in het trainersvak als bijbaantje, bij de Jo12-2. Ik bereidde de trainingen voor en ik had een docent die trainer was bij AFC, daar kreeg ik veel trainingsstof van, en zodoende ben ik eigenlijk die jongens gaan trainen. Het leukste dat jaar was echt de blijdschap die je van die jongens terug kreeg. Het kan wel zo zijn dat ze een training chagrijnig zijn geweest omdat ze het niet met me eens waren, maar daarna elke training met een lach op het veld staan en zin hebben om te voetballen, dat geeft heel veel energie.”
Ontwikkeling
“Toen ik naar BFC (Bussumse Football Club) ging als trainer dacht ik, ja ik ga ervoor. Op dat moment wilde ik er echt wel wat van gaan maken. Met de jongste teams bij BFC speelden we echt op het hoogste niveau van de amateurs. Je speelt daardoor tegen BVO’s (betaald voetbal organisatie) die daarin nog geen echte competitie hebben, maar we speelden veel toernooien. We hebben onder andere tegen Liverpool, Gladbach en Millwall gespeeld. Dat was heel waardevol voor mij, met de jeugd en de vele internationale toernooien. Maar naarmate ik oudere teams ging trainen wil je het niet alleen hebben over de inhoud van de training, maar ook het managen eromheen. Dus hoe je met mensen omgaat die allemaal eigen karakters ontwikkelen. Dat was voornamelijk op latere leeftijd toch wel interessant om te ontdekken. Een extra uitdaging was dat ze destijds ook andere interesses kregen; dames, drank noem maar op. Dus dat betekent dat de grootste uitdaging daarin is dat je alle individuen weet te managen, maar ook dat je ze leert presteren en dat je ze zo een bepaalde mindset meegeeft. Na negen jaar trainer te zijn geweest van BFC, wilde ik echt senior ervaring. Zo ben ik via een maat in gesprek gekomen met Odysseus ’91 waar ik momenteel trainer ben.”
Leermomenten
“In mijn coachervaring heb ik geleerd hoe je veeleisend kan en moet zijn binnen een bepaald proces waar je met je team naartoe werkt, maar dat je het plezier niet mag verliezen. Maar ook aan pedagogische en didactische vaardigheden en het coachen van spelers wordt met name gewerkt. Je leert hoe je veeleisend kan zijn en hoe je zorgt dat er een bepaalde groei-mindset gecreëerd wordt. Het veeleisend zijn komt naar voren in gedrag. Welk gedrag vertoont de speler op het veld, maar ook als we op de club zijn. Werken ze goed voor zichzelf, hoe gaan ze met elkaar om. Dus zowel de sociale aspecten als de tactische en technische aspecten. Daarnaast was mijn opleiding veel mezelf ontdekken, dus persoonlijk leiderschap en coaching. Vooral reflecteren en evalueren is heel belangrijk. Kritisch naar jezelf kunnen kijken voordat je kritisch naar de ander kijkt. Zo kom je er met name achter wie je bent, waar bepaalde gedragingen naar voren komen en wat voor invloed dat kan hebben op de rest. Mijn grootste leerpunt daarin is dat ik heel perfectionistisch ben. Mijn trainingen zijn altijd tot in de puntjes voorbereid en ik wil graag presteren. Ik wil alles zo veel mogelijk in eigen hand hebben, terwijl ik toch moet leren loslaten. En op een gegeven moment leer je dat, want je moet het durven om het uit eigen handen te geven. Onder andere om je staf te ontwikkelen en met de loop der jaren lukt dat al steeds beter.”
Toekomst
“Ik vind Odysseus een hele mooie club, alleen ben ik wel op een gegeven moment toe om te bouwen aan de langere termijn. Dus wat we bij BFC op een gegeven moment hadden dat de jeugdspelers in het eerste gingen debuteren. Bij Odysseus heb ik nu best wel veel nieuwe spelers dit seizoen, dus als je elk jaar weer met een nieuwe groep moet beginnen dan kan je niet echt bouwen. Ik ken IJFC nog uit periodes dat ze de tweede klasse speelde. Het is zo’n mooie club, enthousiast, gedreven en er zit heel veel passie, waardoor ik echt met die club verder zou willen bouwen. Bij IJFC is er een structuur waarbij jeugdspelers worden opgeleid tot het eerste elftal. Je moet het ook verdienen en het leuk vinden om te spelen in het eerste, wat ik een heel interessante uitdaging vind. Het eerste seizoen bij IJFC is voor mij geslaagd als er een fundament gelegd kan worden. Een structuur met doorloop van jongens die weggaan, maar ook spelers die aankomen. Met al dat uitzicht kijk ik erg uit naar de nieuwe cultuur, nieuwe stafleden en naar de nieuwe spelers.”
