Martin Koot is samen met andere vrijwilligers onderdeel van de redactie die het magazine voor ouderen heeft gemaakt. Uit opdracht van de gemeente is er een eenmalig magazine gemaakt voor ouderen in Nieuwegein.

‘Zin in Nieuwegein is ontstaan uit een samenwerking tussen de gemeente Nieuwegein en het vrijwilligershuis. De gemeente had de opdracht gegeven om een magazine te maken voor ouderen, met als doel hen te informeren over alles wat er te doen is in de stad. Het idee voor het magazine kwam eigenlijk voort uit een project in Zeist. Een van de redacteuren had een exemplaar gelezen en meegenomen, en dat was het moment waarop het idee bij mij begon te rollen. Van daaruit zijn we aan de slag gegaan.

We wilden het magazine een positieve insteek geven, maar tegelijkertijd moesten we ook serieuze onderwerpen inbrengen. Het was belangrijk om niet alleen te praten over de leuke activiteiten die er zijn voor ouderen, maar ook over de onderwerpen die vaak moeilijker zijn, zoals de hulp die ouderen nodig hebben. We wilden echt een magazine maken waarin ouderen zich konden herkennen en waar ze iets aan zouden hebben in hun dagelijks leven. De focus lag echt op het welzijn van ouderen, zowel mentaal als fysiek.

Mijn ouders zijn helaas al overleden, maar ik heb van dichtbij meegemaakt hoe het is om ouder te worden. Mijn vader had Parkinson en ik zag hem steeds verder achteruitgaan. Het was zwaar om te zien hoe hij mentaal en fysiek steeds verder afbrokkelde. Wat het voor hem extra moeilijk maakte, was dat er niet genoeg sociale netwerken waren waar hij op terug kon vallen. Hij voelde zich vaak eenzaam, en dat was iets wat ik zelf ook echt heb ervaren. Die eenzaamheid onder ouderen heeft mij extra gemotiveerd om aan dit magazine mee te werken. De ontmoeting tussen ouderen werd uiteindelijk het centrale thema van het magazine. We wilden een plek bieden waar ouderen elkaar kunnen ontmoeten, met elkaar in gesprek kunnen gaan en steun bij elkaar kunnen vinden.

De redactie bestond uit een klein aantal mensen, maar vrijwel iedereen had een schrijvende achtergrond. Het was dus best een uitdaging om al onze meningen en ideeën in één richting te krijgen. Vooral omdat er zoveel verschillende mogelijkheden zijn voor ouderen en we moesten kiezen wat we wel en niet wilden opnemen. Maar tegelijkertijd was het ook ontzettend inspirerend. Het voelde goed om te werken aan iets waar zoveel mensen baat bij zouden hebben. We wilden niet alleen praktische informatie geven, maar ook de persoonlijke verhalen en de moeilijkere kanten van ouder worden bespreekbaar maken.

Het was een enorme klus, maar de reacties waren positief. Ouderen gaven aan dat ze zich gehoord voelden en dat ze echt iets aan het magazine hadden. Het is mooi om te zien dat zo’n project echt verschil kan maken. Als ik terugkijk, ben ik trots op wat we hebben bereikt. Het is belangrijk om ouderen te laten zien dat ze niet alleen zijn en dat er altijd plekken zijn waar ze steun kunnen vinden.’