Robin Poggenwish is een bekende speler in de wereld van rolstoelbasketbal. Hij is geboren in Duitsland en op jonge leeftijd met zijn familie naar Nederland verhuisd. Zijn leven veranderde drastisch in 2003, toen een ongelukkige val tijdens een zaalvoetbalwedstrijd hem rolstoelafhankelijk maakte. Toch wist hij deze tegenslag om te zetten in een indrukwekkende carrière en een baan bij SportID in Nieuwegein.

Een onwerkelijk moment

De impact van de val was intens. “Ik was dertien, veertien jaar en had altijd op hoog niveau gevoetbald,” herinnert Robin zich. “Mijn leven draaide om sport, vooral om voetbal. De gedachte dat ik dat kwijt zou raken, voelde onwerkelijk.” Het nieuws dat hij een incomplete dwarslaesie had, kwam als een klap. De eerste maanden waren zwaar, gevuld met onzekerheid en emotionele tegenslagen.

Toch vond hij vrij snel een nieuwe uitdaging. “Sporten gaf me zelfvertrouwen,” zegt hij. “Ik zag andere mensen met een beperking die enorm zelfstandig waren, en dat inspireerde me. Ik wilde dat ook.” Dat besef hielp hem om niet te blijven hangen in wat hij niet meer kon, maar juist te focussen op wat wél mogelijk was.

Revalidatie en de ontdekking van een nieuwe passie

Na een paar weken in het ziekenhuis werd Robin overgebracht naar revalidatiecentrum De Hoogstraat in Utrecht. Daar leerde hij opnieuw de basisdingen van het dagelijks leven. “Zelfs iets simpels als schoenen aantrekken of jezelf verzorgen moest ik helemaal opnieuw leren,” vertelt hij.

Maar in die moeilijke tijd vond hij ook iets wat zijn leven een nieuwe richting gaf, namelijk rolstoelbasketbal. In het revalidatiecentrum trainde een lokale club, en Robin ging regelmatig kijken. “Op een gegeven moment besloot ik mee te doen en vanaf dat moment ben ik niet meer gestopt,” zegt hij enthousiast. De snelheid, tactiek en fysieke intensiteit van de sport trokken hem meteen aan. “Het is echt een spectaculaire sport. Het gaat hard, je moet strategisch nadenken en het is fysiek zwaar. Dat past perfect bij mij.”

De uitdaging van een topsporter met een druk schema

Robin’s weekschema is intens. “Ik ben van maandag tot en met woensdag in Nederland en vlieg dan woensdagavond naar Italië, waar ik voor een Italiaanse club speel. Daar train ik donderdag en vrijdag, speel zaterdag een wedstrijd en vlieg zondag terug.” Daarnaast combineert hij zijn sport met zijn werk als buurtsportcoach. “Het is druk, maar het geeft veel voldoening om anderen te helpen hun weg te vinden in de sport.”

Internationaal succes

Zijn talent viel al snel op. Binnen no-time speelde hij voor Jong Oranje en nam hij deel aan Europese toernooien. Vanaf 2009 speelde hij vooral voor buitenlandse clubs. “Ik heb jaren in het buitenland gespeeld, maar ik ben twee jaar geleden teruggekeerd naar Nederland vanwege privéomstandigheden,” vertelt hij. Ondanks die terugkeer bleef hij actief op het hoogste niveau.

In 2017 kwam Cees van Rootselaar op zijn pad, destijds bondscoach en werkzaam bij SportID. Hij vroeg Robin of hij iets wilde betekenen voor aangepast sporten. Wat begon als een stage, groeide uit tot een vaste baan als buurtsportcoach. “SportID is gevestigd in Nieuwegein en zet zich in voor sportinitiatieven in de regio. Ik probeer mensen met een beperking te helpen om een sport te vinden die bij hen past,” zegt hij.

Doorzetten en perspectief behouden

Terugkijkend op zijn traject ziet Robin duidelijk hoe zijn mindset hem door de moeilijkste momenten heeft geholpen. “Ik ben altijd opgevoed met het idee dat je moet kijken naar wat je wél hebt en kunt. Dat hielp mij om de knop snel om te zetten.” Ook in de wereld van gehandicaptensport zag hij bovendien dat er altijd mensen zijn met grotere uitdagingen dan hijzelf. “Dat helpt je om dingen te relativeren en dankbaar te zijn voor wat je wél kunt.”

Toekomstplannen en de Olympische droom

Na deelnames aan de Paralympische Spelen in Rio en Tokio heeft Robin nog een andere ambitie: de Spelen in Los Angeles. “Ik ben nu 35 en merk dat het fysiek zwaarder wordt, maar als ik het volhoud, wil ik er nog een keer voor gaan.” Hij benadrukt dat leeftijd in rolstoelbasketbal minder beperkend is. “Er zijn topspelers die doorgaan tot eind dertig, begin veertig.”

Naast zijn sportcarrière zet Robin zich in om de toegankelijkheid van sport te verbeteren. Binnen SportID werkt hij samen met verenigingen die rolstoelvriendelijke sporten willen introduceren. “Bijvoorbeeld een tennisvereniging die iets met rolstoelpadel wil doen. Dan ga ik kijken hoe we dat kunnen organiseren en wie we erbij kunnen betrekken.”

Met volle focus op de toekomst

Met een indrukwekkende carrière, een inspirerend levensverhaal en een sterke motivatie blijft Robin een voorbeeld voor velen. “Ik heb geleerd om te focussen op mogelijkheden in plaats van beperkingen. Dat is uiteindelijk wat mij hier heeft gebracht.”