Nieuwegein-IJsselstein

Selecteer Pagina

Een koninklijke onderscheiding voor inzet voor mens en dier

Een koninklijke onderscheiding voor inzet voor mens en dier

Prijsuitreiking voor de dierenambulance. De tweede meneer van rechts is Ko Schoenmakers.

IJSSELSTEIN – Een koninklijke onderscheiding, ook wel een lintje genoemd, is een bijzondere eer die je niet zomaar ontvangt. Op 25 april kregen acht inwoners van IJsselstein in het Fulcotheater een lintje uitgereikt, als blijk van waardering van koning Willem-Alexander. Eén van hen was Ko Schoenmakers, die zich al jarenlang op verschillende manieren vrijwillig inzet voor de IJsselsteinse gemeenschap.

Ko Schoenmakers werkt al dertig jaar als dierenarts. Daarnaast heeft hij zich met passie ingezet voor diverse lokale initiatieven. Hij was actief lid van de Oranjevereniging, die evenementen voor koningsdag, dodenherdenking en Bevrijdingsdag organiseren. Na dertien jaar heeft hij zijn stokje overgedragen aan een nieuwe generatie.

In zijn andere vormen van vrijwilligerswerk komt Ko’s liefde voor zowel dieren als de gemeenschap duidelijk naar voren. Zo heeft hij zich ingezet voor het dierenasiel en is hij momenteel voorzitter van zowel kinderboerderij ‘t Eiterse Hofje als de dierenambulance, genaamd Stichting Huisdieren Vervoer Service. Bij beide organisaties speelde hij een belangrijke rol in de oprichting.

Wat was de reden om een dierenambulance op te richten?
‘De dierenambulance is er voor gevonden, gewonde en dode dieren, en voor mensen die vervoer nodig hebben, dus het is een soort dierentaxi. We hebben deze opgericht om dieren om verschillende redenen te kunnen vervoeren. Dit kunnen dieren zonder eigenaar zijn, zoals zwerfdieren of wilde hazen en vogels, maar ook dieren die wel een eigenaar hebben en die naar de opvang of de dierenarts moeten. Daarnaast worden ook overleden dieren weggehaald. Toen ik mijn dierenartsenpraktijk in IJsselstein begon, merkte ik dat veel mensen wel naar de praktijk wilden komen, maar geen vervoer hadden. Dat was natuurlijk hartstikke vervelend, want wij willen mensen graag helpen. Het is vaak lastig om bij iedereen thuis langs te gaan, zowel qua tijd als kosten. Daarom hebben we de Stichting Huisdieren Vervoer Service opgericht. We wilden ervoor zorgen dat mensen die geen vervoer hebben, en bijvoorbeeld naar een dierenarts of dierenasiel moeten, op een betaalbare manier met hun huisdier ter plekke kunnen komen.’

Hoe kwam de kinderboerderij tot stand?
‘Er was tien jaar geleden een soort dierenweide en toen heeft de gemeente ons gevraagd of wij dat wilden voortzetten. We zeiden dat we dat best wilden doen, maar dan wilden we er wel een toekomstbestendige, duurzame kinderboerderij van maken. Een plek waar mensen echt naartoe kunnen komen met hun kinderen, opa’s en oma’s met hun kleinkinderen, maar ook mensen met een beperking die er activiteiten kunnen doen.’

U bent bij beide organisaties voorzitter. Wat houdt die rol in?
‘De belangrijkste taak is het uitzetten van de grote lijnen en samen met de andere bestuurders het beleid bepalen: wat gaan we doen, waarom en hoe. Het is belangrijk om dat duidelijk uit te leggen aan de vrijwilligers en er ook voor hen te zijn. Mijn extra pluspunt voor de stichting is dat ik dierenarts ben, waardoor ik de beestjes ook letterlijk kan helpen.’

Wat motiveert u om vrijwilligerswerk te doen?
‘Het maatschappelijk belang. We mogen met z’n allen genieten van de maatschappij, waarin we leuke dingen kunnen doen en waarin veel activiteiten worden georganiseerd. Maar om dat allemaal te kunnen organiseren, is het belangrijk dat er genoeg mensen zijn die hun steentje bijdragen. En als iedereen dat een beetje doet, wordt het samen een stuk makkelijker en leuker. Dus ik doe dit voor andere mensen.’

Welke voldoening haalt u uit het vrijwilligerswerk?

‘Het plezier om te zien dat we dingen kunnen regelen voor de maatschappij, waarbij zowel de vrijwilligers er blij van worden als de mensen die gebruikmaken van de faciliteiten die we mogelijk maken. Met eerste paasdag hebben we paaseieren gezocht met ouders en hun kinderen, en een puzzeltocht gedaan. Het was hartstikke mooi weer en de kinderen mochten om de beurt een paar kuikentjes voorzichtig aaien. Het is fantastisch om te zien hoe jonge kinderen dan kennismaken met hoe dieren in het echt zijn,’ zegt Ko met een lach op zijn gezicht.

Over de auteur

Sophie Groenenberg

Sophie Groenenberg is achttien jaar oud en eerstejaars student aan de School voor Journalistiek. Ze komt uit Bergschenhoek, dat is een klein dorpje dichtbij Rotterdam. In haar vrije tijd hockeyt ze graag, maar ze heeft ook interesse in andere sporten zoals padel en voetbal. Ze zou daarom graag sportjournalist willen worden.