Lisa Vos (22) uit Nieuwegein loopt in 2025 voor het eerst de Nijmeegse Vierdaagse. Niet zomaar: ze doet dit voor Alzheimer Nederland. Als gastvrouw in een verpleeghuis ziet ze dagelijks wat dementie met mensen doet. Haar sportieve uitdaging koppelt ze aan een doel dat haar diep raakt.

‘De reden dat ik de Vierdaagse loop voor Alzheimer Nederland is heel persoonlijk. Ik werk al ruim tweeënhalf jaar in een verpleeghuis met mensen met dementie. Ik zie van dichtbij hoe deze ziekte mensen stukje bij beetje weghaalt uit hun leven. Het raakt niet alleen henzelf, maar ook hun familie. Dat doet wat met je. Toen ik zag dat je de Vierdaagse kon lopen voor Alzheimer Nederland, wist ik: dit is mijn kans om iets terug te doen.

In mijn werk bouw ik een band op met bewoners. Je leert hun verhalen, hun karakter, hun gewoontes kennen. En dan zie je hoe ze langzaam zichzelf verliezen. Dat is pijnlijk, maar het maakt mijn werk ook heel waardevol. Ik ben er voor de sfeer, het welzijn. Een praatje, samen thee drinken, een spelletje, herinneringen ophalen. Wat mensen vaak vergeten: ouderen kunnen nog zoveel en hebben zoveel levenslust, ook met dementie.

Wat ik het mooiste vind, is hoeveel ik leer van hen. Ze vertellen over hun leven, de oorlog, over geluk en verdriet. Kleine verhalen met grote lessen. Natuurlijk zijn er ook moeilijke momenten. Je ziet mensen achteruitgaan, soms snel, soms tergend langzaam. Maar ik probeer altijd te kijken naar wat nog wél kan. Met rust, liefde en humor. En gelukkig heb ik fijne collega’s om me heen die begrijpen hoe het is.

De Vierdaagse is een grote uitdaging: vier dagen lang veertig kilometer lopen. Ik heb dit nog nooit gedaan, maar het stond al lang op mijn bucketlist. Wandelen is een hobby; het geeft me rust en energie. Ik train nu volop. Vier keer per week, met langere afstanden in het weekend. Begin juli loop ik een halve Kennedymars van veertig kilometer in Someren als voorbereiding. Het is pittig om dat te combineren met mijn werk, maar ik plan het goed. En ik weet waar ik het voor doe.

De reacties zijn overweldigend positief. Mensen vinden het dapper dat ik dit doe voor Alzheimer Nederland. Familie, vrienden en collega’s steunen me en hebben al ruim gesponsord. Dat motiveert me enorm. En nee, het geld gaat niet naar het verpleeghuis waar ik werk, maar rechtstreeks naar Alzheimer Nederland. Toch hoop ik dat mijn actie ook iets betekent voor de bewoners van Isselwaerde. Dat er meer aandacht komt voor de mens achter de ziekte. Onderzoek is belangrijk, maar het dagelijks leven van mensen met dementie verdient óók meer waardering.

Wat ik wil laten zien: jongeren kunnen zich ook inzetten voor ouderen. We moeten ons niet afwenden van mensen met dementie, maar juist naast hen gaan staan. Ze verdienen onze aandacht, onze warmte, onze tijd. En je hoeft geen grote actie te doen om verschil te maken. Elk gebaar telt. Of je nu een Vierdaagse loopt, een donatie doet, of gewoon eens op bezoek gaat bij een oudere in de buurt – het doet ertoe.

Tot slot wil ik iedereen iets meegeven: kijk eens om je heen. Heb je nog een opa of oma? Een oudere buurvrouw? Een kennis die alleen is? Bel ze, ga langs, maak een wandeling. Voor jou is het misschien een klein gebaar, maar voor hen kan het het hoogtepunt van hun dag zijn. Eenzaamheid is een stille pijn die je niet altijd ziet, maar wel voelt. Dus als je ergens iets kunt doen, doe het. De kleinste moeite voor jou kan van onschatbare waarde zijn voor iemand anders.’