Guido Bamberg, 63 jaar, heeft na zijn 38-jarige loopbaan als jurist in de financiële sector – en als raadslid in de gemeente van Nieuwegein, een paar jaar vóór de start van zijn pensioen gekozen voor een nieuw (tijdelijk) avontuur: hij is wethouder van Nieuwegein. Deze onverwachte wending van zijn carrière heeft gezorgd voor een sterkere band met Nieuwegein en haar inwoners. Zijn vrouw heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan zijn huidige rol als wethouder. Wie is nou precies de persoon achter deze wethouder?
‘Toen mijn vrouw en ik mochten kiezen tussen een flatje in Overvecht of één in Nieuwegein, en we vervolgens voor Nieuwegein kozen, dachten we bij onszelf: hier zijn we binnen een paar jaar weg. Dit bleek niet het geval.
Ik ben zelf in Amsterdam geboren. Toen ik dertien jaar oud was, besloten mijn ouders naar Veenendaal te verhuizen. Hier heb ik vijf jaar gewoond en dus mijn middelbare schooltijd doorgebracht. Op school leerde ik mijn huidige vrouw kennen, sinds klas 5v zijn wij bij elkaar. Na de middelbare school zijn we samen op kamers gaan wonen in Utrecht en hier heb ik rechten gestudeerd aan de Universiteit in Utrecht. Na mijn opleiding ben ik jurist geworden en toen ben ik in de gemeenteraad van Nieuwegein beland, als raadslid.
Wethouder was iets wat altijd wel al op mijn lijstje stond; maar het was er simpelweg nog nooit van gekomen. Mijn vrouw wist dat het een baan zou zijn die veel buiten huis plaats zou vinden en waarbij lokale aanwezigheid en betrokkenheid van belang was. Toen mijn voorganger na de verkiezingen abrupt stopte en hiermee dus niet in verlenging ging, kreeg ik één dag bedenktijd voor het aannemen van mijn nieuwe baan als wethouder. Ik zat over de beslissing na te denken – tot mijn vrouw mij aankeek en zei: ‘maar je wilde dit toch al zo lang, dit ga jij gewoon doen.’ Dat ik niet heel vaak thuis ben vind ze oke; ze staat achter me. Niet altijd letterlijk, haha. Ze gaat waar ze kan mee, maar lang niet altijd, en dat vind ik ook oké.
Ons gezin bestaat uit drie kinderen, alle drie opgegroeid in Nieuwegein. Op de basisschool was ik veel bezig met het ondersteunen van de kinderen: o.a. als voorleesouder, IT ouder, maar ook was ik lid van de medezeggenschapsraad. Mijn kinderen zijn tweetalig vwo gaan doen op het Cals College in Nieuwegein en hebben dit inmiddels afgerond. Overigens hebben mijn twee dochters niets met het openbaar bestuur, mijn oudste zoon daarentegen, heeft een tijdje geleden een poging gedaan om in de gemeenteraad van Utrecht te komen, dit is toen helaas niet gelukt wegens veel andere jonge talenten die zich hadden aangemeld. Op dit moment opereert hij wel nog veel in de politieke wereld, alleen zonder partijbinding. Hij heeft zeker wat met politiek en is er gelukkig mee opgegroeid!
Mijn baan als wethouder heeft voor een verandering gezorgd voor mij als persoon. Nieuwegein is klein en dus ben ik er rekening mee moeten gaan houden dat mensen mij eventueel herkennen of aanspreken op gelegenheden en bijeenkomsten. Dit is vooral als ik ergens naar binnen loop als rol van wethouder: in de supermarkt denk ik er helemaal niet aan eventueel herkend te worden. Ook als ik in een buurthuis of theater ben – privé, hoor ik soms nog wel: ‘Hé wethouder’. Ik vind het niet erg, het hoort er ook nou eenmaal bij.
Mijn portefeuille: wethouder van jeugd-, armoedebeleid en laaggeletterdheid, heb ik aangewezen gekregen. Ik heb de afgelopen tijd veel geleerd over dit onderwerp. Jeugdproblematiek, daar valt veel over te doen – jongeren hebben meer behoefte aan extra steun, en de kern van problemen van jongeren ligt zelden alleen bij de jongeren. Vaker bij dingen zoals het gezin en socialisatie; de problematiek is daarom dan ook vaak erg opgestapeld. Het mooiste aan mijn baan als wethouder vind ik dat ik volledig met de inhoud bezig kan zijn, ik heb veel gemotiveerde jong-opgeleide ambtenaren om mij heen die veel voor me doen waardoor ik me volledig kan focussen op het inhoudelijke deel van mijn portefeuille.
Ik ben sinds mijn baan als wethouder 24 uur per dag in Nieuwegein, bij mijn voorgaande banen was dit nog niet het geval; ik werkte bij bedrijven door het land heen. Doordat ik nu zoveel in Nieuwegein ben merk ik dat ik meer ben gaan leren en ook meer ben gaan houden van Nieuwegein. Het actief deelnemen als wethouder heeft voor mij gezorgd voor meer verbinding met de stad en zijn inwoners. Mijn carrière duurt waarschijnlijk niet heel lang meer, maar ik zie mijzelf tot het einde wethouder zijn. Aan het einde van deze gemeenteraads periode ben ik 64 jaar, en dan komt de vraag of er nog een deel aan mijn wethouderschap vast wordt geplakt, of dat dit niet het geval is – hoe dan ook, over carrièreswitches maak ik mij in ieder geval geen druk meer.’
