“Ik wil nu een keer normaal zijn”, zegt Eva Poort (22 jaar). Eva is geboren als jongen, maar gaat nu als vrouw door het leven. Het taboe op transgenders is al stukken minder dan vroeger, toen werd er nog helemaal niet over gesproken. Toch wekken zij de nieuwsgierigheid en vragen mensen zich bij een transgender vaak af: Wat heeft diegene daar beneden zitten?
Eva en haar familie wisten dat er iets anders met haar was toen Eva als zesjarig jongetje helemaal gek was op de jurk van Belle, uit de Disneyfilm Belle en het Beest. Haar oma heeft toen deze jurk nagemaakt zodat ze hier vrolijk in kon rondrennen. “Toen ik in groep 7 zat kon ik er een naam aan geven doordat ik een documentaire zag op televisie over transgenders. Voor die docu wist ik helemaal niet dat het bestond. Er werd eigenlijk nooit over zulke dingen gepraat.”
Pak slaag
Toen Eva naar de middelbare school ging werd zij gelijk heel erg gepest. Ze zag er nog uit als een jongen, maar toch konden mensen haar toen al niet in een hokje plaatsen. “Mensen snapten mij niet, waardoor ze mij begonnen te pesten, ik ben zelfs een paar keer in elkaar geslagen.”
Omdat Eva helemaal klaar was met al het getreiter ging ze doen wat als normaal werd beschouwd. Ze werd vaak uitgescholden voor homo. Om te bewijzen dat ze helemaal geen homo was is Eva in die tijd meerdere relaties aangegaan met meisjes, terwijl ze hier eigenlijk helemaal niet op viel. “Ik weet niet of ik écht verliefd was, ik denk het eigenlijk niet. Ik gaf wel om ze hoor, dat wel.”
Voor het eerst seks
Op haar 17e had Eva, nog als jongen, voor het eerst seksueel contact met een man. Dit was geen erg positieve ervaring waardoor ze daarna tegen beter weten in toch weer een relatie is aangegaan met een meisje. Dit hield niet lang stand, omdat Eva kort daarna toch wilde uitkomen voor wie zij is. Ze was door de bewijsfase heen; waarom is het eigenlijk zo erg om anders te zijn?
Eva was druk bezig met zichzelf ontdekken. Ze wist zelf eigenlijk ook nog helemaal niet wat ze was; homo, transgender, of iets heel anders? Zonder dit precies te weten begon Eva te doen wat voor haar goed voelde. Ze liet haar haar lang groeien, ging andere kleding dragen en begon te daten met mannen in plaats van met vrouwen. Feesten en genieten van het leven werd het motto.
Voor Eva is het nog steeds moeilijk om in te schatten bij welke een mannen zij kans maakt. De meeste heteromannen willen vaak een vrouwelijke vrouw en het liefst gewoon éen met een vagina, terwijl Eva deze (nog) niet heeft. Homomannen vallen op mannen, wat Eva óók niet meer is. Dit is een moeilijke kwestie omdat ze er tussenin zit. Ze weet zelf nog steeds niet zo goed of ze zichzelf homo of hetero zou noemen. “Lichaam bij lichaam, ja dan ben ik homo. Qua interesses omschrijf ik mezelf als hetero. Ik vind het heerlijk om over typische vrouwen dingen te praten, en als je het mij vraagt denk ik ook als een vrouw.”
“Ik heb met 3 mannen seks gehad, best weinig vind ik dat. Deze mannen waren alle drie biseksueel. Zij vallen op innerlijk, en meestal vinden zij het juist wel opwindend dat ik eruitzie als een vrouw, maar wel een penis heb.” Eva vertelt als zij een man ontmoet niet dat zij nog een penis heeft: “Ze hebben het meestal van tevoren wel door, en anders komen ze er in bed vanzelf wel achter.” Ze vermaakt zich prima en heeft ook regelmatig aanspraak tijdens het stappen. Ze vindt het eigenlijk wel goed zoals het nu is.
Geen hormonen
Omdat Eva pas op late leeftijd durfde te zijn wie ze nu is heeft ze geen hormonen toegediend gekregen. Ze heeft dus gewoon baardgroei, beenhaar, okselhaar, de baard in de keel en alle andere dingen die jongens krijgen als zij in de puberteit komen. Op dit moment is Eva 22 jaar oud en heeft zij nog steeds geen hormonen gehad en ook geen geslachtsoperatie. Ze scheert haar baardhaar en ander lichaamshaar elke dag.
Ook draagt ze kleding die haar ietwat mannelijk lichaam bedekt.Ze draagt een speciaal broekje onder haar kleding om haar penis te verbergen. Dit wordt tucken genoemd. “Mijn ballen worden teruggeduwd waar ze vandaan komen, en mijn penis wordt naar achteren gebonden waardoor je geen bobbel meer ziet. Je went aan de pijn. Het werkt goed, maar toch ben ik bijvoorbeeld als ik in mijn bikini loop wel altijd bezig met of het daar beneden allemaal nog wel goed zit.”
Onzekerheid
Ze is het meest onzeker over haar brede schouders en andere mannelijke vormen zoals haar kaaklijn. Door haar pestverleden is Eva lange tijd onzeker geweest over wie zij is. Nu zij voor zichzelf uitkomt krijgt zij juist vaak complimenten. “Toen ik mezelf probeerde te onderdrukken werd ik veel gepest terwijl ik normaal probeerde te zijn, nu ik mezelf uit en anders durf te zijn vertellen mensen mij juist vaak hoe mooi ik ben, best gek eigenlijk.”
Het komt vaak voor bij mensen die een geslachtsoperatie hebben ondergaan dat ze er daarna spijt van krijgen. Een gelukje als je van het vrouwelijke geslacht naar het mannelijke geslacht gaat; dit kan nog worden teruggedraaid. Andersom kan dat helaas niet. Het is natuurlijk super eng om zo’n grote levensveranderende beslissing te maken die niet meer ongedaan kan worden gemaakt. Daarom twijfelt Eva of zij deze operatie überhaupt wil of dat zij het gewoon lekker zo laat.
Tevreden
Eva is er niet helemaal zeker over of ze tevreden is met hoe ze nu is of niet. Toch gaat ze de procedure in waarbij ze als transgender gesprekken moet gaan voeren met de huisarts, psychologen, psychiaters en artsen. Zij bepalen uiteindelijk of je ‘het papiertje’ krijgt, wat betekent dat je toestemming hebt om te beginnen aan hormonen om de operatie te kunnen ondergaan.
Eva vraagt zich af of het überhaupt nodig is om haar situatie een officiële naam te geven. Ze voelt zich geen ‘echte’ transgender omdat zij niet zeker weet of zij haar geslacht wil veranderen, maar ze voelt zich ook niet ‘normaal’. Toch heeft Eva geen moeite met daten. Ze vindt het leuk om te ontdekken wat ze al die jaren heeft gemist. Moet alles in een kader passen? Dit zijn vragen waar Eva dagelijks mee worstelt. Tot dat zij antwoord heeft op haar vele vragen leeft zij lekker door zoals zij nu is en laat zij zich door niemand iets anders vertellen.