China en Indonesië bevinden zich momenteel in een “gouden tijdperk” van samenwerking. President Prabowo Subianto’s recente bezoek aan Beijing markeerde een belangrijke stap in het versterken van deze relatie. Tijdens dit bezoek kondigde China aan 10 miljard dollar te investeren in Indonesische infrastructuur en industriële projecten. Deze samenwerking benadrukt de wederzijdse strategische belangen: China ondersteunt Indonesië zijn downstream-industrie door smelters te bouwen, terwijl Indonesië China helpt om zijn positie als wereldleider in de markt voor elektrische auto’s te versterken.

Volgens Meity Rahmatia, lid van de Indonesische Volksvertegenwoordigingsraad, ziet een deel van de bevolking deze investeringen als een kans voor economische groei en werkgelegenheid. Grote infrastructuurprojecten, zoals wegen en bruggen, ontvangen vaak steun van lokale gemeenschappen die hopen op directe economische voordelen.

Toch zijn er ook zorgen. “Schuldenrisico’s en nationalistische sentimenten blijven belangrijke punten van discussie,” aldus Rahmatia. In sommige regio’s, zoals Jeneponto, heerst angst dat buitenlandse investeringen de nationale identiteit of soevereiniteit kunnen bedreigen. Een gebrek aan communicatie over de voordelen en risico’s versterkt deze gevoelens.

Prabowo’s focus op China is geen afwijzing van het Westen, maar eerder een poging om Indonesische economische groei te versnellen. Klaus Henrich Raditio, hoogleraar Chinese politiek in Jakarta, legt uit: “Prabowo wil de bilaterale relatie versterken tijdens zijn presidentschap. Hij heeft ambitieuze plannen, zoals een economische groei van 8% binnen drie jaar, wat ongetwijfeld door China verwelkomd wordt.” Hoogleraar Raditio legt uit: “Het westen ziet Zuidoost-Azië niet als een belangrijk handelspartner, China wel. Dus tot die tijd zal Indonesië gegarandeerd dichterbij China groeien.”

Ondanks de voordelen zijn er risico’s verbonden aan Chinese investeringen. Rahmatia wijst op de voorbeelden van landen zoals Sri Lanka, die in 2016 niet meer slaagde haar schuld te betalen, wat lijdt tot extra afhankelijkheid op China. “Indonesië moet proactief stappen ondernemen om economische afhankelijkheid en geopolitieke instabiliteit te vermijden,” zegt ze.

De nauwere banden met China bieden Indonesië economische kansen, maar vereisen strategisch beleid om negatieve gevolgen te beperken. Zoals Rahmatia concludeert: “Met de juiste voorzorgsmaatregelen kan deze samenwerking veel voordelen opleveren, zonder de soevereiniteit van het land te schaden.”

Voor Indonesië blijft het balanceren tussen Oost en West een belangrijk uitgangspunt. De komende jaren zullen cruciaal zijn in het vormgeven van deze relaties en het veiligstellen van nationale belangen.

Tijdens het bezoek van Prabowo Subianto aan Beijing is er ook een ‘common understanding’ gesloten over het conflict van de Zuid-Chinese zee.

Zie de reportage hieronder: