De Spaanse regering heeft recent tweehonderd miljoen euro aan huursubsidies aangekondigd voor jongeren, een maatregel die premier Pedro Sánchez toeschrijft aan de groeiende onvrede over de stijgende huurprijzen in steden als Barcelona en Madrid. Naast deze subsidies is een nieuw reglement ingesteld om fraude in de toeristische verhuur aan te pakken, wat met name in Barcelona noodzakelijk blijkt vanwege de grote druk van platforms zoals Airbnb.
In gesprek met lokale jongeren werd duidelijk dat deze maatregelen slechts gedeeltelijk hun zorgen verlichten. Laia Serra (21) en sinds drie jaar woonachtig in Barcelona, vertelt over de uitdagingen bij het vinden van een woning: “We moesten vier verschillende appartementen bezichtigen, en het was erg moeilijk om iets fatsoenlijks te vinden voor een redelijke prijs. Nu wonen we met vier personen in een appartement en betalen we 1.400 euro huur.” Een groot probleem hierbij is volgens Laia dat verhuurders vaak de voorkeur geven aan gezinnen boven studenten. Bovendien verhoogt de populariteit van platforms zoals Airbnb de huurprijzen voor permanente bewoners aanzienlijk, omdat veel verhuurders hun appartementen omzetten in toeristische verhuur. “In drie jaar tijd is onze huur bijna verdubbeld,” legt ze uit.
Het gemeentebestuur van Barcelona heeft aangekondigd om per 2028 toeristische verhuur volledig te verbieden, een stap die volgens Alex Codina (21) ook inwoner van de stad, hoop biedt. “Hoewel ik niet zeker weet of dit verbod genoeg zal veranderen, kan dit soort maatregelen de aandacht vestigen op het probleem,” stelt hij. Alex ziet wel een groter risico als de overheid niet tegelijkertijd aanpassingen maakt in de huurprijsregulatie: “Subsidies zijn nuttig, maar als er geen maximumprijzen komen, zal de huur blijven stijgen.” Volgens hem is een meer structurele benadering noodzakelijk, zoals het bouwen van betaalbare woningen en het vaststellen van huurprijzen.
Terwijl de huursubsidies een stap in de goede richting zijn, lijkt de algemene consensus onder jongeren dat er meer nodig is om daadwerkelijk verandering te brengen. Laia concludeert dat hoewel het goed is dat de overheid nu huursubsidies aanbiedt, het slechts een tijdelijke oplossing is. “Het voelt als een pleister op de wonde,” zegt ze. “De subsidies bieden verlichting, maar lossen het kernprobleem van te weinig betaalbare woningen niet op.”
Met voorbeelden uit steden als Wenen en Berlijn, die robuuste regelingen hebben voor sociale huisvesting en huurprijsregulatie, pleiten zowel Laia als Alex voor een bredere aanpak in Barcelona. De vraag blijft of de Spaanse overheid op de lange termijn structurele hervormingen zal doorvoeren om de toegang tot huisvesting voor jongeren echt te verbeteren.
