Het Boekenweekgeschenk is al decennia lang een traditie, maar wat zegt de keuze van het geschenk over onze taal en generatie? Dit jaar staat de Boekenweek in het teken van ‘Je Moerstaal’, en dat roept de vraag op: sluit het Boekenweekgeschenk aan bij de manier waarop we vandaag de dag met taal omgaan?
Schrijver Gerwin van der Werf, die dit jaar het Boekenweekgeschenk ‘De Krater’ schreef, erkent dat taal een dynamisch fenomeen is. “Ik schrijf over drie jonge mensen die hun eigen taal hebben.” Zijn boek weerspiegelt daarmee niet alleen een actueel thema, maar het taalgebruik ligt dichter bij de huidige generatie.
Volgens jurylid en booktokker Noah de Campos Neto was de toegankelijkheid voor jongeren een belangrijk criterium bij de keuze van het boek. “Het heeft een vrij diverse thematiek. Dus mentale gezondheid en hier en daar ook wat queer thematiek, dat vond ik heel mooi. Dat zie je niet heel vaak in een Nederlands boek.” Niet alleen taal, maar ook thematiek speelt dus een rol in de aansluiting bij een nieuwe generatie lezers.
Toch is het niet vanzelfsprekend dat jongeren zich in het Boekenweekgeschenk herkennen. Rik van de Westelaken merkt op dat jongeren vaak denken dat boeken saai zijn, maar dat dit een misvatting is. De toegankelijkheid van het geschenk, zowel qua lengte als taalgebruik, speelt een rol in hoe jongeren ermee in aanraking komen.
Het Boekenweekgeschenk hoeft niet altijd naadloos aan te sluiten bij het thema van de Boekenweek vertelt Lisanne Mom, woordvoerder van de Boekenweek: “Het boekenweekgeschenk hoeft nooit bij een thema geschreven te worden.”.
Wat betekent dit alles voor de toekomst van het Nederlandse taalgebruik in boeken? Volgens Van de Westelaken evolueert taal voortdurend. “De taal die wij twintig jaar geleden spraken, die spreken we nu niet meer.”
Het Boekenweekgeschenk laat zien hoe literatuur kan meegroeien met de tijd. Zo blijft het een spiegel van hoe we met taal omgaan, generatie na generatie.
Hoe wordt lezen aantrekkelijker gemaakt voor jongeren? Bekijk het in de videoreportage.
