Als een trotse Georgische vrouw die haar wortels koestert, is het leven in Nederland een avontuur geweest van kansen en ontmoetingen, maar niet zonder de onvermijdelijke golf van heimwee naar mijn geliefde Georgië.  Gelukkig heeft het lot mijn hart een sprongetje van vreugde doen maken, want er is een gloednieuw Georgisch restaurant geopend in het hart van Den Haag – een stukje thuis weg van huis. 

In het verre Nederland gingen mijn dagen gaan, terwijl ik werd omringd door de klanken van een nieuwe taal en het ritme van een ander leven, maar mijn hart bleef verankerd in Georgië. Elke dag verlangde ik naar de geur van thuis, naar de warmte van mijn familie, en naar de onnavolgbare gerechten die mijn moeder met zoveel liefde bereidde.

En dan, als een baken van troost aan de verre Nederlandse horizon, opent een Georgisch restaurant, Iberia,  zijn deuren in het hart van Den Haag. Het nieuws bereikt mijn oren als een melodie van hoop en als een verbinding met mijn roots.

Bij het betreden van het restaurant voel ik meteen een warm welkom. De gastvrouw, stralende van vriendelijkheid, begroet me alsof ik een oude vriendin ben die na lange tijd weer thuiskomt. Haar glimlach doet me denken aan de gastvrijheid die diep verankerd is in de Georgische cultuur, waar gasten als een zegen worden beschouwd.

De gastvrouw van het restaurant, Khatuna, straalt een warmte uit die verder reikt dan de gebruikelijke gastvrijheid. Haar vriendelijkheid is als een omhelzing, een uitnodiging om je direct thuis te voelen. Bij binnenkomst begroet ze gasten met een glimlach die oprecht overkomt, alsof ze iedereen persoonlijk verwelkomt in haar eigen huis. Ze neemt de tijd om gasten te begeleiden bij het menu en zij vertelt over het menu alsof ze haar eigen culinaire geheimen onthult. Haar ogen stralen bij elke beschrijving van de gerechten en ik voel me niet zozeer een klant, maar meer een eregast in haar huis.

Vol verwachting kijk ik in het menu, op zoek naar smakelijke opties om mijn culinaire verlangens te bevredigen, maar dan ik zie tot mijn teleurstelling dat het menu een bescheiden assortiment gerechten biedt.

Daarom besluit ik de gastvrouw aan te spreken om meer te weten te komen over het beperkte menu. Met een vriendelijke glimlach legt ze uit dat het restaurant pas is geopend en dat ze momenteel maar een selectie van hun beste gerechten aanbieden. Zij zegt dat het haar bedoeling is om het menu in de toekomst uit te breiden.

In het Georgische restaurant wordt de wijnkaart gepresenteerd als een waar eerbetoon aan de rijke wijncultuur van Georgië, die al duizenden jaren oud is. Het is een uitnodigende selectie van wijnen die zowel de kenner als de nieuwkomer in de wereld van Georgische wijn kan waarderen.

De wijnkaart is opvallend divers en omvat een scala aan traditionele Georgische wijnen, elk met zijn unieke karakter en smaakprofiel. De beroemde Qvevri-wijnen, bereid volgens de eeuwenoude methode van fermentatie en rijping in grote aardewerken kruiken, nemen een prominente plaats in. Gasten kunnen kiezen uit een assortiment van witte, rode en oranje Qvevri-wijnen.

Ik koos ervoor mijn favoriete gerechten, Adjaruli Khachapuri en Khinkali, te bestellen en besloot deze heerlijke maaltijd te begeleiden met een fles witte traditionele wijn.

Bij het oppakken van de Khinkali voel je meteen de delicatesse van het deeg, zacht en licht, als een omhelzing van smaak. De kunst van het Khinkali-eten begint met een voorzichtige beet in de bovenkant, waardoor de dampende aroma’s vrijkomen. Het is alsof je een verborgen schat opent, waarbij de geuren van kruiden, vlees en de subtiele hint van bouillon zich vermengen tot een verleidelijke symfonie. De essentie van het Khinkali-eten ligt in de combinatie van texturen. Het delicate deeg geeft toe aan de sappige vulling, terwijl het subtiele knapperige randje zorgt voor een verrassende twist.

Dat was het moment om te genieten van het volgende gerecht: Khachapuri.

Kwaliteit