Je kunt het vast nog wel herinneren: ‘s avonds voor het slapen gaan werd er een sprookje voorgelezen, bijvoorbeeld over de Kleine Zeemeermin of Sneeuwwitje. Deze verhalen gaven je als kind een magisch en fijn gevoel. Maar wat als deze bekende sprookjes zich in een ander tijdperk afspelen? Dan verandert het hele verhaal. Belgisch schrijver Dimitri Balcaen brengt dat magische gevoel uit je kindertijd terug naar je volwassen jaren met zijn nieuwe boek Lang Geleden.
Hoewel Dimitri in zijn thuisland een enigszins bekende auteur is, weten de bezoekers van Nederlandse cosplay-evenementen zijn boekenkraam ook steeds vaker te vinden. Vol trots staat hij in zijn blauwe pak achter de kraam met exemplaren van zijn nieuwe boeken, die aan het einde van de dag allemaal zijn uitverkocht. Onder de fantasieliefhebbers is hij ieder jaar weer een geliefde verkoper op het festivalterrein. In zijn boeken pakt hij bestaande sprookjeselementen en maakt hij met veel passie eigen versies, die je pagina voor pagina in zijn greep houden. Hoewel de thema’s, zoals bekende Disneyfiguren, misschien meer op kinderen gericht lijken, is niets minder waar. Door zijn manier van herschrijven en het toevoegen van verrassende en zenuwslopende elementen is hij juist in staat een ouder publiek te trekken.
Dimitri is het meest bekend van zijn retelling van Peter Pan. Voor het grootste deel schrijft hij retellings van bestaande sprookjes, maar heeft ook een paar originele verhalen op zijn naam staan. Ieder exemplaar heeft wel zijn unieke tone-of-voice.
Het boek bevat vijf tekeningen, die elk een nieuw verhaal aanduiden. De tekeningen, gemaakt door de schrijver zelf, vertonen hier en daar herkenbare karakteristieken van de sprookjesfiguren die ze representeren, maar staan toch in zekere zin los van het oorspronkelijke sprookje. Ze passen in ieder geval stuk voor stuk bij het tijdperk waarin het hervertelde sprookjesfiguur zich bevindt. In de portretten is gebruikgemaakt van een rustig kleurenpalet. Elk figuur heeft maximaal twee kleuren die op een rustgevende manier bij elkaar passen. Zo worden de kleuren groen en oranje met elkaar gecombineerd. Beide zijn felle kleuren die in de meeste gevallen zouden vloeken, maar door de donkere ondertint in het groen passen ze goed samen. Stuk voor stuk staren de modellen op de portretten de lezer op een nieuwsgierige en intense manier aan, waardoor je als lezer meteen wilt weten wat er met de personages gaat gebeuren.
Dimitri neemt de basisstukken van vijf klassieke sprookjes en herschrijft ze naar heel andere tijdperken. Zo speelt het verhaal van de Kleine Zeemeermin zich af in de buurt van de Perzische Golf aan het einde van de ijstijd. Doornroosje leeft in het oude Egypte, rond 2600 voor Christus, en Sneeuwwitje speelt zich af in de jaren ’20. Elk verhaal telt ongeveer 50 pagina’s, waardoor je het boek makkelijk kunt wegleggen en weer oppakken.
De manier van Dimitri’s vertellend schrijfwerk en eenvoudige woordkeuze zorgt ervoor dat je pagina na pagina verslindt en langzaam maar zeker verslaafd raakt aan het verhaal. Soms staan er enkele Vlaamse woorden in het boek die verwarrend kunnen zijn voor de Nederlandse lezer, maar dit heeft verder geen storende werking. Het draagt juist bij aan de charme van het boek. Omdat het miniverhalen zijn, voelen de scènes soms wat gehaast aan, maar Dimitri slaagt er anderzijds ook in om de spanning erin te houden en belangrijke details te benoemen.
Neem nu het verhaal geïnspireerd door Belle en het Beest. Het verhaal speelt zich af in het Wilde Westen, ergens in Nieuw-Mexico. In het verhaal komen historische elementen van de Mexicanen en de Navajo naar voren. De gebeurtenissen rondom de Amerikaanse grens en territorium spelen een belangrijke rol in verschillende scènes van het verhaal. Het is 1854 en militair Pierre gaat samen met zijn zus Maybel op avontuur. Hun vader is vermist en ze gaan op onderzoek uit, uit angst voor de Navajo. Al snel komen ze een verbrande caravan tegen met sporen van enorme klauwen. Ze weten één ding zeker: het is niet het werk van de Navajo. In de caravan treffen ze geen enkele overlevende aan, en de angst dat het Beest hun vader heeft meegenomen wordt groter en groter.
Zonder al te veel weg te geven van dit pareltje van een boek, kan ik wel zeggen dat ik het pagina voor pagina in één ruk heb verslonden. Ik heb het boek tussendoor niet weggelegd. Waar ik als leesliefhebber soms momenten heb dat mijn ogen uit verveling over enkele regels glijden, tot er weer een spannend stukje is dat mijn aandacht grijpt, waren deze momenten er tijdens het lezen van Lang Geleden totaal niet. Een goed teken, denk ik.
Ondanks de redelijke vlotte schrijfwijze, is er genoeg ruimte om de personages te leren kennen en zelf wendingen te bedenken voor hoe het boek verder zal gaan. Toch zullen deze hoogstwaarschijnlijk totaal afwijken van Dimitri’s verrassende plottwists. Het boek Lang Geleden is een magische reis terug naar je vertrouwde kinderkamer en het ideale ‘verhaaltje’ voor het slapen gaan.
