De muziekwereld kent artiesten die een blijvende indruk achterlaten, van wie de muziek en beroemdheid niet verwateren, zelfs lang nadat ze ons verlaten hebben. Amy Winehouse is zonder twijfel zo’n icoon, een talent dat generaties zal blijven inspireren. Sinds 8 november is de documentaire Back to Black te zien op Netflix in Nederland.

Verhaallijn

Eerder in 2015 verscheen een veelgeprezen documentaire over haar leven, maar regisseur Sam Taylor-Wood vond het tijd voor een nieuwe kijk op haar verhaal. De titel verwijst naar Winehouses gelijknamige tweede album, dat in oktober 2006 werd uitgebracht. Met meer dan twintig miljoen verkochte exemplaren wereldwijd is het een van de meest succesvolle albums van de afgelopen decennia. Op 23 juli 2011 stierf Winehouse op tragische wijze aan een overdosis alcohol, maar haar nalatenschap leeft voort met tijdloze hits.

Al binnen de eerste tien minuten van de film wordt duidelijk dat Amy Winehouse een geboren talent was. Haar songteksten, geschreven met pen en papier en gecomponeerd op haar akoestische gitaar op haar slaapkamer, lieten haar unieke talent zien. Al vroeg in haar carrière, in 2002, sloot Winehouse een deal met 19 Management, het bedrijf van Simon Fuller. Deze samenwerking legde de basis voor haar muzikale doorbraak en leidde een jaar later tot haar debuutalbum Frank (2003). Het was het begin van een indrukwekkende en tragische carrière.

Tijdens de film komt het karakter van Amy Winehouse steeds sterker naar voren. Ze is zelfverzekerd en koppig, iemand die duidelijk weet wat ze wel en niet wil. Maar al op jonge leeftijd raakt ze steeds meer verstrikt in de wereld van drank en drugs. Toegang tot alcohol en cocaïne vormt geen obstakel en haar gebruik groeit snel. Ze is fel tegen anderen en worstelt zichtbaar met het beheersen van haar boosheid. Hoewel de film niet expliciet ingaat op de oorzaak van haar strijd, lijkt eenzaamheid een belangrijke factor, ondanks haar groeiende roem. Haar hobby van drinken groeit al snel uit tot een serieus alcoholprobleem.

Wanneer haar management haar naar een afkickkliniek wil sturen, weigert Amy. Op deze gebeurtenis baseerde ze Rehab, een nummer dat een autobiografisch inkijkje geeft in haar leven. Het lied werd een wereldwijde hit en won meerdere prijzen, waaronder drie Grammy’s. Er is éen persoon bij wie Amy altijd haar zachtere kant laat zien: haar oma. De documentaire toont aan dat wat de wereld van Winehouse zag niet de volledige waarheid was.

Soundtrack

Muziek speelt een cruciale rol in de film, aangezien het de essentie van Amy Winehouse vastlegt. De nummers zijn zorgvuldig gekozen en worden in chronologische volgorde afgespeeld. Halverwege de documentaire speelt ‘Back to Black’ volledig af, een nummer dat alles samenvat wat de kijker tot dat moment gezien heeft. De combinatie van verhaallijn en soundtrack is zo goed doordacht dat je volledig wordt meegesleept in het verhaal.

De cast

De cast van Back to Black is een absoluut schot in de roos. De 27-jarige Marisa Abela, die Amy Winehouse speelt, doet dit fenomenaal. Haar uiterlijk, gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal lijken zó sterk op die van Winehouse dat je momenten hebt waarop je vergeet dat je niet naar de echte Amy kijkt. Het voelt alsof je met haar meeloopt door haar leven. Chapeau voor de casting director, het casten van een autobiografische film over een overleden artiest is een uitdaging, maar door een actrice te vinden die zó dicht bij het origineel komt, biedt de film een geloofwaardige ervaring.

Jack O’Connell, die de rol van Blake Fielder-Civil speelt, doet dit eveneens overtuigend. Hoewel hij minder op Winehouse’s ex lijkt, weet hij de essentie van zijn karakter goed te vangen. Blake’s rol is cruciaal in het verhaal, aangezien veel van Amy’s bekendste nummers over hun bewogen relatie gaan. De cast brengt het verhaal van Amy Winehouse tot leven met een authenticiteit die je echt raakt. Het voelt alsof je niet alleen een film kijkt, maar een glimp opvangt van de echte mensen achter de iconische muziek.

Of je nu fan bent van Amy Winehouse of niet, deze documentaire is absoluut de moeite waard. Het is geen saai levensverhaal, maar een meeslepende film gebaseerd op een waarheid. De regisseur laat met haar gedetailleerde en intieme benadering, de kijker het verhaal van Amy niet alleen zien maar ook voelen. De documentaire toont de emotie, pijn, moeilijkheden en realistische levensproblemen van Winehouse. Het is geen verhaal van rozenblaadjes en maneschijn, maar van een jonge artiest die op het verkeerde moment met de verkeerde dingen te maken kreeg, waardoor haar carrière en leven veel te vroeg eindigden. Amy verdient het om bewonderd en geëerd te worden, zolang de wereld haar muziek nog hoort.