Marleen Hoebe maakt prachtige muziek samen met Jesse Koch voor Silver Lake. Maar je kunt haar ook kennen van de bands: Cosmic Crooner en The Indien. Om dit muzikale multitalent beter te leren kennen, wordt ze geïnterviewd aan de hand van vragen die een intiem beeld van haar schetsen. In het gezellig warme Bookstor Café aan het Haagse Noordeinde, vertelt Marleen over haar grootste inspiratiebron voor muziek, de meest mooie songteksten en over haar onlangs overleden kat genaamd Paquito Jerez.

Wat is je volledige naam?
Marleen Hoebe. Lekker Hollands. Ik ben half Pools van mijn moeders kant, maar dat kun je aan mijn naam niet horen. Ik zou bijna Heleen hebben geheten naar mijn oma, Helena Krzyzanowska, maar toen kreeg een ander kindje in de straat die naam, dus toen ben ik Marleen geworden.

Wat is je geboortedatum en geboorteplaats?

29 december 1992, in ’t Veld. Niet schrikken, dat is een heel klein dorpje in Noord-Holland met net aan 2000 inwoners. Het ziet er precies zo uit als dat de naam klinkt. Ik ben voor mijn studie aan het conservatorium op mijn achttiende naar Amsterdam verhuisd en nu woon ik sinds een jaar of 7 in Den Haag. Dat bevalt heel goed.

Heb je huisdieren?
Niet meer. Ik had een hele lieve kat, Paquito Jerez, maar die is recent overleden. Hij vult wel nog steeds het grootste gedeelte van mijn camera rol, maar hij is er helaas niet meer. Hij is maar 6 jaar geworden.

Wat doe je aan sport?
Als je mij een paar jaar geleden had verteld dat ik nu naar de sportschool zou gaan, dan had ik het waarschijnlijk niet geloofd, maar het is wel de waarheid. Ik heb een hele fijne sportschool gevonden (Caeser), met een saunacomplex die mij echt op de meest grijze dagen als deze overhaalt om de deur uit te gaan. Ik hou ook altijd wel van yoga of wandelen. Eigenlijk altijd wanneer ik me een beetje een wandelend hoofd begin te voelen probeer ik iets met mijn lichaam te doen en voel ik me meestal beter.  

Wat is je beste gewoonte?
Ik kan goed relativeren en ik ben geduldig, wat ook wel helpt met mijn baan als docent. Het helpt om het overzicht te bewaren in stressvolle situaties en gedisciplineerd met mijn gedachtes om te gaan. Geduld is na creativiteit misschien wel de belangrijkste eigenschap in de muziek. Vaak voordat iets uitkomt of tijdens het maak proces, heb je heel erg veel aan geduld.

Wat is je slechtste gewoonte?
Ik ben niet goed in digitaal contact onderhouden. Ik heb wel een sociaal leven, maar iedereen die niet direct in mijn muzikale kring zit of mensen die verder weg wonen, zoals mijn ouders, die zie ik eigenlijk veel te weinig. Ik denk dat dat soms stoïcijns of ongevoelig kan overkomen en stoïcijns ben ik ook wel, maar ongevoelig zeker niet.

Voor welke actie schaam je je het meest?
Ik probeer me eigenlijk nergens voor te schamen. Ik ben van nature ook niet heel impulsief, dus dat helpt ook wel. Recent ben ik tijdens het oplopen voor een optreden met The Indien uit mijn broek gescheurd. Voordat er ook maar één noot was gespeeld. Eigenlijk was dat meer grappig dan beschamend. 

Wat is het eerste dat je doet als je opstaat?
Tandenpoetsen en het daarna meteen tenietdoen met koffie. Verder schrijf en sport ik graag in de ochtend, maar ik ben eigenlijk echt een avond mens. Als ras introvert kan ik de ochtend altijd gebruiken om een beetje op te laden.

Wat is je favoriete plek in Den Haag?
Sowieso het strand. Ik vind dat gevoel zo fijn in de zomer, tussen alle chaos en stress voelt het alsof de tijd stilstaat op het strand. Daar heb ik ook een liedje over geschreven met Silver Lake, ‘Beaches’. Het is ook zo fijn aan Den Haag dat het strand zo dicht bij de stad ligt, het voelt zo luxe dat je voor of na je werk even een duikje kan nemen.

Wat zou je willen veranderen in Den Haag?
Ik zou De Duinen willen redden. En dan bedoel ik niet de strandduinen maar ons studiocomplex, repetitieruimte en muzikale broedplek in Scheveningen. Die wordt dit jaar ‘’teruggegeven aan de natuur’’, wat op zich een heel mooi doel is natuurlijk. Maar bijna alle Haagse bands die je kent maken daar muziek, dus het gaat wel een gemis zijn als dat weg is.

Wat is je stamkroeg?
Le Café in de Oude Molstraat. Daar werken ook een aantal bandleden, Yael van Silver Lake staat daar al een aantal jaar in de keuken en Jasja de bassist staat daar achter de bar. Op maandag werken ze vaak samen, dus dat is onze vaste stamavond. Maar Sint-Joris en de Draeck verdient ook een honorable mention als één van de mooiste cafés van Den Haag. 

Wat is het beste Haagse initiatief?
Het eerste wat in me opkomt, is Ready2Play, waar ik zelf ook lesgeef. Maar dat vind ik ook echt, want ze zorgen al jaren voor een goede infrastructuur voor kinderen om kennis te maken met muziek en zo snel mogelijk het podium op te gaan. Daarmee slaan ze een hele waardevolle brug tussen schoolmuziek en de praktijk van een muzikant. Verder vind ik Club Laak een goed initiatief met hun elektronische programmering. Alles wat zorgt voor een beetje verbreding in het muzikale landschap hier kan ik wel waarderen.

Wat vind je onderschat in de Haagse scene?
De gunfactor die muzikanten naar elkaar toe hebben. Dat heb ik wel anders ervaren in andere steden. Misschien ook omdat hier zoveel succesverhalen zijn dat er daardoor minder afgunst is. Nu heb ik hier niet op de middelbare school gezeten, dus ik kan mij voorstellen dat daar de nodige concurrentie is. En dat er überhaupt een scene is, ook voor iemand die in een dorp geboren is. De meest onderschatte artiest vind ik laloye, een project van Lieke Heusinkveld. Echt fantastisch, zo gelaagd en ademt echt liefde voor detail. Wat mij betreft een wonder dat het nog niet wereldberoemd is.

Waar kun je ‘s nachts van wakker liggen?
Ik ben een hele goeie slaper, dus het gebeurt niet vaak. Als ik wakker lig, is het door een mug of de liefde.

Welk nummer mag er gedraaid worden op je begrafenis?
‘In The Ghetto’ van Elvis zou ik heel grappig vinden. Of ‘The Night They Drove Old Dixie Down’ van The Band, omdat ik het gewoon een heel mooi nummer vindt. Maar als één van mijn muzikale vrienden zich geroepen voelt om een soort requiem te bedenken dan lijkt het me ook wel wat.

Waar luister je de laatste dagen veel naar?
Één van mijn beste vriendinnen heeft net een kindje gekregen en ik ben als cadeau een cd met slaapliedjes aan het maken. Dus ik ben afgelopen week veel liedjes daarvoor aan het instuderen. ‘Lullaby (Goodnight My Angel)’ van Billy Joel, ‘Good Night’ van The Beatles en ‘Cradle Song’ van Brahms ben ik veel aan het luisteren.

Hoeveel tattoos en/of piercings heb je?
Ik heb één kleine tattoo op mijn arm. De dag na mijn achttiende verjaardag gezet, classic. Het zijn drie zwaluwen. Een piercing had ik in mijn oor, maar die heb ik er alweer een tijdje geleden uitgehaald.

Wat is de eerste plaat die je ooit kocht of kreeg?
Naast de nodige Kinderen voor Kinderen en Hitzones, kan ik me nog specifiek herinneren dat mijn buurvrouw mij een cd van Janis Joplin gaf. Ik was toen nog best wel klein, dus ik kende die muziek nog helemaal niet. Toen ik het voor het eerst luisterde, werd ik heel erg geraakt door de emotie en de rauwheid ervan, in kindermuziek zit dat helemaal niet. In subsidieaanvragen hebben ze het vaak over ‘makers drang’ en ik vind dat heel inspirerend om in andermans muziek dat echt te voelen.

Wat is je voornaamste bron van inspiratie?
Heel cliché, maar het leven. Durven om geraakt te worden door dingen en jezelf vragen stellen. Nadenken over hoe je je verhoudt tegenover de mensen om je heen. Ik denk dat muziek wel het medium is waardoor ik mij het meest verbonden voel met mensen. Alle vraagtekens die daarbij horen is eigenlijk ook meteen wat mij het meeste inspireert.

Welk liedje zou je zelf geschreven willen hebben?

‘God Only Knows’ van The Beach Boys. Prachtig nummer, zowel qua tekst als harmonieën en arrangement. Het klopt gewoon.

Kun je iets vertellen over nieuwe muziek die eraan zit te komen?
Ik heb zoveel liedjes waar ik naar uitkijk dit jaar. The Indien, Silver Lake en Cosmic Crooner hebben allemaal wel dingen op de plank liggen die uit gaan komen dit jaar. In het bijzonder Silver Lake omdat ik daar zelf met mijn partner Jesse ook de schrijver van ben en de nummers echt over mijn leven gaan. Dus dat voelt altijd extra bijzonder om te delen.

Wat vind je de mooiste zin ooit geschreven in een nummer?

Er komt er wel meteen eentje in mij op. Uit ‘Landslide’ van Fleetwood Mac in het tweede couplet: ‘Because I’ve been afraid of changing, ‘cuz I’ve built my life around you.’ Al jaren als ik dat zing of hoor, word ik daar een beetje emotioneel van. Er zit zoveel in, de liefde, maar ook de tijd die eroverheen is gegaan om dat te laten groeien. Er zitten veel vraagtekens in en daar hou ik van in de muziek.