“De serie Film Stories biedt een unieke, intieme toevoeging aan de al rijke filmcultuur van Rotterdam. Door haar focus op een niche en haar knusse setting, verbreedt ze het perspectief op film en creëert ze tegelijkertijd een sterk community gevoel, anders dan het al bestaande.”

Film Stories kent inmiddels vier edities, het is een serie gecureerd door Rotterdams film productiehuis Mint2. Tijdens deze avonden bespreekt Mint2 filmmaker Flo Meijer samen met merendeels vrouwelijke regisseurs alle onderdelen van film maken, waaronder de compromissen, beslissingen en dilemma’s die daarmee gepaard gaan.

Het vierde evenement is een samenwerking tussen Film Stories en collectief Ito Collective; een groep in Rotterdam gevestigde Aziatische vrouwen die een sterke en veilige community bouwen voor een Oost-Aziatische diaspora in Nederland. Samen hebben ze de Nederlands- Chinese filmmaker en restaurant eigenaar Fow Pyng Hu uitgenodigd. Zelf is hij een tweede generatie kind van Chinese migrantenouders en geeft dan ook met zijn films een bijzondere inkijk in de nieuwe wereld van de  Chinese community in Nederland.

Ook deze regisseur past goed bij het straatje waar Film Stories zich op richt. Deze zijn vaak onderbelicht, nog aan het groeien of juist uit de vergetelheid getrokken. Maar wat hen allemaal verbind in hun werk is de dunne lijn tussen werkelijkheid en fictie. Onder hen zijn documentairemakers, maar ook fictie regisseurs die dicht tegen documentaire-stijl aan zitten. In plaats van de mooie, gepolijste kanten van het leven uit te lichten, richten ze zich op de rauwe en soms minder aantrekkelijke aspecten van de werkelijkheid. Bewust kiezen de fictie regisseurs ook voor ‘non-acteurs’ die ze casten op hun verbondenheid met het onderwerp waardoor hun eigen handelen heel dicht bij de werkelijkheid zit. Het resultaat is een spel tussen documentaire en zorgvuldig gecomponeerde, bijna statisch gecureerde films, die ondanks de artistieke controle eerlijk en echt aanvoelen.

Anders dan de andere filmactiviteiten waar Rotterdam rijk aan is zoals het iconische IFFR, Roffa Mon Amour, Pleinbioscoop en speciale vertoningen in Kino en LantarenVenster met nagesprekken kiest Film Stories er bewust voor om buiten de mainstream te treden. Het biedt een platform voor films die een ander perspectief op de filmkunst laten zien en reikt daarmee verder dan wat populair, nieuw of klassiek is. Deze focus op het onbekende geeft een frisse, unieke kijk op film. En niet alleen de niche waar Film Stories zich op richt maakt de evenementen rijk, ook de intimiteit een aandacht voor de beleving.

Dit keer werd de pop-up gehost in cultuurpodium Vrijmoed, de steeds veranderende locatie laat je overigens kennis maken met verassende locaties; denk aan de Huidenclub, Ox Space en de Uitkijk in Amsterdam. Maar een belangrijk overkoepelend aspect, de locatie moet knus en intiem voelen. De gesprekken worden in het kaarslicht gehouden wat zorgt voor een huiselijke sfeer. Voorafgaand aan de talk vond er een diner plaats in het thema van de avond, de Aziatische keuken bereid door het collectief in samenwerking met de regisseur. Dit zijn aspecten die het formele randje van een masterclass of lezing weg halen, wat het in werkelijkheid wel is. Je merkt dat host Flo Meijer zelf ook nog zoekende is in haar manier van het gesprek voeren. Het gegiechel en de ruimte die ze vrijmaakt voor het publiek om op elk moment een vraag kunnen stellen maakt haar op een charmante manier kwetsbaar.

Het publiek dat hier komt heeft een duidelijke passie voor of een achtergrond in film. Er worden vragen gesteld over bijvoorbeeld de casting en hoe de belichting gedaan wordt maar ook over waar hij inspiratie vandaan haalt. Inzichten die ik als journalistiek student kijkend naar fictie mee kan nemen in mijn blik naar film kijken. Ook is het duidelijk dat er een veilige sfeer hangt waarin de bezoekers niet schromen om vragen te stellen.

De inspiratire die je opdoet bij dit soort film zit hem ook in het verbreden van je perspectief in hoe je überhaupt naar film kan kijken. Fow Pyng Hu zijn film Jacky (2000) was de eerste Chinese feature film gemaakt in Nederland. Zelf is hij een tweede generatie kind van Chinese migrantenouders en in die tijd was er interesse naar zijn eigen zeggen in zijn “exotische” films. In zijn films zie je dan ook de twee verschillende culturen met elkaar mengen. Tijdens het interview bespreken ze deze verschillen in het film maken en hoe hij dit inzet in zijn experimentele films. Maar vooral blikt hij terug ook op zijn carriere en ziet nu duidelijker zijn beweegredenen terug. Hij heeft op een bepaald ogenblik het film maken geparkeerd voor zijn andere passie; eten.

Hij sluit het gesprek af met een van zijn belangrijkste nieuwe inzichten. “Ik werk nu al lang in mijn restaurants en daar kan ik makkelijk mijn geluk vinden. Mensen bedanken me voor het lekkere eten en ik heb mijn sociale interactie. Het is een hele makkelijke manier van geluk ervaren. Veel vrienden van mij die nu nog in film werken zijn niet gelukkig en toch is dat het liefste wat ze doen. Geluk heeft verschillende uitingen en film zorgt ook voor moeilijke periodes maar uiteindelijk geeft dat wel een diepe voldoening als je daarmee iets van jezelf uitpluist. Gelukkig zijn hoeft niet te betekenen dat je continu gelukkig bent.” Na afloop hoor je zijn eind quote door de ruimte galmen, de vooral jonge film fanaten laten zijn woorden op hen inwerken en beantwoorden het einde met een stevig applaus.