Het boksgala van de studentenvereniging U.V.S.V./N.V.V.S.U.: “Nog één keer: wie met bier gooit, wordt echt de zaal uit gezet!”

Het boksgala van de studentenvereniging U.V.S.V./N.V.V.S.U.: “Nog één keer: wie met bier gooit, wordt echt de zaal uit gezet!”

Bokswedstrijd van U.V.S.V/N.V.V.S.U.

Het gejuich uit de zaal klinkt steeds luider en enthousiaster. De studenten in galajurken en in rok slaan tegen de hekken aan en schreeuwen uitbundig. Het liedje ‘Money in the Grave’ van Drake begint af te spelen en iedereen richt zijn aandacht op de opening van het podium, waar de volgende bokser op zal komen. Haar stage name ‘Douwe’, een bijnaam die ze heeft gekregen van haar huisgenoten, wordt al volmondig gejoeld, zo luidt, dat je haar opkomstnummer bijna niet meer kan horen. Ongeduldig wacht iedereen af en het lijkt alsof de tijd stilstaat. De felle lichten flitsen, de bas van de muziek dreunt door de zaal, maar de opening van het podium is nog steeds leeg. Dan verschijnt er eindelijk een schaduw in de opening van het podium. De adrenaline en de spanning giert door de menigte. Dit is het moment waarop iedereen heeft gewacht.

Om de twee jaar vindt het boksgala van de studentenvereniging U.V.S.V./N.V.V.S.U. uit Utrecht plaats.  Meisjes die lid zijn van de studentenvereniging kunnen zich opgeven om mee te doen aan het boks traject. Dit traject duurt vier maanden, waarbij de deelnemers drie keer per week boksles krijgen en daarnaast nog twee keer per week zelfstandig oefeningen moeten doen, zoals intervaltraining. Floor Klein Willink, 22 jaar, is derdejaarsstudente Rechtensgeleerdheid en is lid van de studentenvereniging. Ze doet dit jaar mee aan het bokstraject. Ze heeft in januari gehoord dat er een match voor haar is gevonden en ze officieel mag boksen tijdens het gala op 21 februari 2025.

Zwaar

“Ik dacht: waarom zou ik me niet opgeven?”, zegt Floor met een nerveuse glimlach terwijl ze voor de zoveelste keer haar tas checkt om te kijken of alle boks uitrusting er nog in zit. “Ik wilde mezelf fysiek uitdagen en kijken hoe ver ik kon gaan. Ik ben altijd al best sportief en fanatiek geweest, maar wilde een nieuwe uitdaging aangaan. Ik had alleen echt nog geen idee dat het zo zwaar zou worden.”

In de kleedkamer van de AFAS Live ruikt het naar een combinatie van zweet en deo. De deelnemers van het blauwe team zijn gespannen bezig met de voorbereidingen voor de grote avond. Floor haar teamgenoten zijn gekleed in dezelfde blauwe boks outfits, die bestaan uit een kort broekje, een shirt zonder mouwen en dezelfde zwart-witte Adidas gympen. Sommigen zijn druk met elkaar in gesprek, terwijl anderen naar muziek luisteren in een poging de zenuwen onder controle te krijgen. “Kom op Flo, het gaat helemaal goedkomen vanavond!”, zegt haar teamgenoot en beste vriendin, Emma Vieleers. Ze doen samen mee aan het traject en proberen elkaar te motiveren als de ander het even niet meer ziet zitten.

Fenne Stamsnijder, de organisator van het boksgala, zit ook in de kleedkamer en knikt instemmend. “Mentaal is het misschien nog wel zwaarder dan fysiek. Je bent gewoon continu bezig met “gezond leven”. Iedereen heeft dan ook de verwachting dat je er heel fit uit gaat zien en daardoor kan het tijdens het traject ook extra lastig worden om een balans te vinden tussen sporten, gezond eten en het “normale en ongezonde” studentenleven.”, vertelt Fenne.

“Vaak zie je pas aan het eind van het traject aan de deelnemers hoe zwaar het voor ze is.”, benoemt Fenne. Volgens haar houden ze bij het organiseren van het boksgala rekening met de druk die op deze jonge meiden gelegd wordt, zowel fysiek als mentaal.

Geen alcohol?!

De laatste weken voor de wedstrijd waren het zwaarst, vertelt Floor: “Ik ben twee maanden voor het boksen gestopt met roken en drinken, hoewel dat niet klinkt als iets geks vond ik dit wel echt zwaar, al helemaal in mijn omgeving. Elk weekend gaan mijn huis- en clubgenoten uit en ik probeer zonder alcohol mee te doen, maar ik merk wel dat ik me heel eenzaam kan voelen als ik de enige ben die toch niet helemaal meedoet. Ik had dan drie keer in de week bokstraining, op maandag en woensdag om zeven uur s’ ochtends en op zaterdag om negen uur. Hierdoor kon ik ook niet echt anders dan vroeg mijn bed in elke avond, omdat de training de dag erna anders niet te doen was. Soms had ik het gevoel dat ik er helemaal doorheen zat, maar zodra ik in de ring sta weet ik weer waarom ik hieraan begonnen ben.”

De teams zijn de hele dag van elkaar gescheiden geweest om de spanning voor de wedstrijd te bewaren. “We hebben alle regels goed uitgelegd gekregen en moeten zo nog een hele warming-up doen voordat de eerste meiden de ring in mogen. Ons team heeft een andere coach voor de warming-up dan team rood, waardoor we echt even de zenuwen los kunnen proberen te laten.”, vertelt Floor.

Bier gooien

Dan is het zo ver. Floor stapt, met haar armen omhoog en een ontspannen houding, het podium op. Ze heeft het blauwe tenue aan met haar naam in grote witte letters op de achterkant. Verder draagt ze een helm die haar gezicht beschermt, een bitje in haar mond en natuurlijk de zwart met blauwe bokshandschoenen. De felle lampen staan op de ring gericht en een dronken jongen schreeuwt keihard hard mee, terwijl hij zo dronken is, dat hij bijna lijkt om te vallen. Vanuit het publiek vliegt er ineens een plens bier de lucht in, een soort dorstige vuurwerkshow. Terwijl de geur van Desperados en zweet zich vermengt met adrenaline, klinkt voor de derde keer die avond een licht wanhopige stem van de presentatrice door de microfoon: “Nog één keer: wie met bier gooit, wordt echt de zaal uit gezet!” Het dreigement mist zijn doel volledig, want de menigte is al te dronken om hiernaar te luisteren.

Floor haar tegenstander van het rode team, Quinty, staat al klaar in de ring met een gespannen blik. De scheidsrechter roept hen naar het midden van de ring. Hij legt kort uit wat de regels zijn, maar Floor en Quinty kijken vooral naar elkaar. De scheids luistert nog even naar wat er in zijn oortje gezegd wordt en geeft dan het teken om te gaan. De handschoenen tikken elkaar aan, maar waar dit een vriendelijke tik hoort te zijn, lijkt Quinty haar strijdlust niet te kunnen bedwingen en geeft ze Floor tegelijkertijd een duw. De toon is gezet.

De eerste ronde is duidelijk voor beide boksers aftasten. Ze cirkelen om elkaar heen, blijven op hun tenen en zoeken naar een opening. Quinty schiet razendsnel in beweging en begint wild met een reeks snelle stoten (jabs) en krachtige directe slagen (crosses), gericht op Floor haar gezicht en lichaam. Ze probeert haar in de hoek te drijven. Quinty’s vuisten bewegen vliegensvlug en Floor deinst snel terug. Ze weet een paar klappen te ontwijken, maar haar eigen tegenslagen komen nog niet door. De bel gaat en de eerste ronde is voorbij.

De boksers gaan terug naar hun eigen hoek van de ring, waar de coaches staan te wachten. Ze krijgen water en advies. “Let op je voeten en blijf goed in beweging!”, roept Frank, de coach van het blauwe team. Floor probeert op adem te komen en weer rustig te worden, voordat de volgende ronde begint.

De tweede ronde. Dit keer is het Floor die de ronde aftrapt. Ze gebruikt haar stoten om afstand te bewaren en ontwijkt Quinty’s klappen door veel in beweging te blijven. Ze gooit een linkse hoek. Quinty deinst achteruit. Floors handschoenen bewegen vliegensvlug en vinden hun doel. Quinty’s aanvallen worden ongecontroleerder en zwakker. De rollen zijn nu omgedraaid. Quinty wankelt, probeert terug te vechten, maar Floor is nu overal. De bel gaat.

De derde ronde. Dit is het moment. Floor opent de ronde met een snelle combinatie aan stoten. Quinty probeert haar ruimte te bewaren, maar Floor duwt haar los en plaatst een harde klap op haar schouder. In het publiek staat een meisje in een lange blauwe galajurk, haar handen stevig om een blikje Desperados geklemd terwijl ze luidkeels “DOUWE!” roept. Naast haar slaat een jongen in rok hard tegen het hek dat om de boksring heen staat, zijn strik hangt half scheef om zijn nek. In de zaal klinkt de menigte uit de blauwe hoek in koor: “DOUWE, DOUWE, DOUWE!”. Nog één stoot en de scheidsrechter springt ertussen. De bel gaat. Het gevecht is voorbij. De jury gaat druk in overleg. Dan klinkt de uitslag door de speakers. Floor heeft gewonnen! De ringboys, die in hun blote ingeoliede basten op het podium staan, bewegen zich springend over het podium en Floors hand schiet de lucht in.

Floor op het moment dat ze wint

Rocky Balboa

Na het gevecht staat Floor met een biertje in haar hand buiten bij te komen van de wedstrijd. “Ik had nooit gedacht dat ik dit zou doen, maar het voelt nog steeds bizar en als zo’n grote opluchting.” Een meisje in een blauwe jurk met allemaal biervlekken erop komt strompelend en ruikend naar alcohol naar Floor toegerend om haar te feliciteren. Ze probeert haar een knuffel te geven, maar struikelt op haar hoge hakken en tackelt Floor naar de grond.

 “S-sorry, echt… ik moest net zo hard huilen toen je won! Ik ben zó super trots op je. Je stond daar gewoon in die ring als een soort Rocky Balboa! Iedereen ging los en ik dacht alleen maar: dat is mijn huisgenoot!”, zegt Floors huisgenoot half hikkend en snikkend. Als haar huisgenoot eenmaal is doorgelopen steekt ze haar eerste sigaret op, waar ze de laatste maanden enorm naar uit heeft gekeken. Bij de eerste hijs moet ze gelijk al keihard hoesten en geeft ze toe dat het tóch niet zo lekker smaakt als ze had gehoopt na al die maanden, maar dat de winst dat gelukkig wel doet.

 

 

Over de auteur

Fenne Samuels Brusse

Mijn naam is Fenne en ik ben 18 jaar. Ik heb een breed veld aan interesses en ik vind het super leuk om op pad te gaan en contact te leggen met nieuwe mensen.