Michael Nolta (48), beter bekend als Nol, maakt muurschilderingen en schilderijen van kleurrijke, vrolijke wezentjes. Normaal gesproken doet hij dit vanuit zijn atelier in Breda, maar eigenlijk het liefst op muren door de hele wereld. Door Covid-19 gingen de street-art festivals waar hij dit doet 2 jaar lang niet door. Afgelopen mei kon hij eindelijk weer op pad voor het grootste street-art festival van Europa: Upfest. Dat is een jaarlijks street-art festival in Bristol en Nol was als 1 van de 350 artiesten uitgenodigd om de muren te komen beschilderen en street-art te vieren.

In de bus van het vliegveld naar het centrum van Bristol past de Bredanaar eigenlijk net niet in zijn stoel. Zijn benen zijn te lang en zijn tas is te groot. Hij droomt weg bij het weerzien van een van zijn favoriete steden. ‘Voor Covid kwam ik zo’n acht keer per jaar naar Engeland. Street-art leeft hier zoveel meer dan in Nederland. Ik was ook vanaf het tweede jaar al volop betrokken bij Upfest. Het gaat zo fijn zijn om de stad en mensen na zo’n lange tijd weer te zien. Het voelt als thuiskomen bij mijn tweede thuis vandaag.’

Dat graffiti, ondertussen beter bekend als street-art, groot is in Engeland is niet gek. Er is een rijke geschiedenis. Zo komt wereldberoemde Banksy uit Bristol en werd de eerste arrestatie voor graffiti spuiten in deze stad gedaan. Vandaag de dag zitten de grote namen in het wereldje van street-art nog steeds voornamelijk in Bristol.

Als de bus de stad in rijdt zitten we al snel op North Street in Bedminster. Dat is de wijk waar Upfest jaarlijks plaatsvind en North Street is een van de straten met de meeste muren die beschilderd. ‘Verderop aan links staat nog ergens een schildering van mij op een muur van een eerdere editie van het festival’, zegt Nol enthousiast. Helaas blijkt het gebouw gesloopt te zijn, maar Nol’s goede stemming kan niet verpest worden. Hij kijkt uit naar het opnieuw achterlaten van zijn kunst op de Britse muren.

De volgende ochtend begint Nol al om 05:30 met voorbereidingen. Niet veel later begint het spuiten of, zoals hij zelf zegt, het schilderen. Drie van de muren die hij toegewezen heeft gekregen zijn op North Street. Daarnaast heeft hij één extra grote muur op South Street, net om de hoek. Hij schildert muur na muur en nog voor 4 uur zijn staat zijn werk op 3 plekken in North Street. Onderweg komt hij andere kunstenaars tegen die aan het schilderen zijn. Zo ook grootsheid Inkie, een hedendaagse idool voor veel graffiti fans. ‘Voor mij zijn veel van deze mensen oude vrienden. Het voelt soms zelfs een beetje als een grijze-baarden-reünie’, zegt Nol grappend.

Street-artist worden was niet perse het doel van de lange Bredanaar. Als 16-jarige begon hij aan de opleiding tot zeefdrukker in Eindhoven na zijn tijd op de kunstacademie in Antwerpen. In die tijd was Vaugn Bodē zijn idool. In Nol’s eigen kunst zie je dat niet perse terug. Hij heeft een compleet andere, eigen stijl ontwikkeld. Toch blijft hij enthousiast over Bodē’s werk. Als we langs het werk van Cheo, een andere Britse bekendheid in de wereld van street-art, lopen, vertelt hij dat hij zijn schilderingen altijd zo mooi vindt omdat het sterk geïnspireerd is door de tekeningen van Bodē. Sommige voorkeuren zijn dus in 32 jaar tijd niet veranderd.

Inmiddels is Nol ontwikkeld tot de artiest die hij nu is: een (wereld)bekende street-artist die leeft van zijn inkomen als kunstenaar. De stijl van zijn werk komt voort uit die achtergrond als zeefdrukker met duidelijke vlakken en lijnen, effen opvallende kleuren en herkenbare icoontjes. De wezens die in zijn werk centraal staan hebben geen diepe betekenis of achterliggende boodschap. In tegenstelling tot veel andere street-artists die maatschappelijke punten willen maken met hun werk wil Nol simpelweg wat vrolijkheid verspreiden. Zijn doel is een glimlach op de gezichten van voorbijgangers zetten. En dat lukt.

Terwijl hij zijn werken op North Street aan het maken is gedurende de week voor het festival lopen er al talloze bewonderaars langs. De één wil een foto van de kunstenaar terwijl hij aan het werk is, de ander wil een praatje maken en aan de kinderen deelt hij stickers uit. De vrolijkheid die zijn schilderingen uitstralen slaat snel over op de bezoekers van het street-art festival en Nol ontvangt compliment na compliment.

‘Die stop ik in m’n zak en neem ik terug mee naar Nederland volgende week!’