Hoge studieschulden, twijfelen over je studiekeuze of niet lekker in je vel zitten. Als student zijn er een hoop dingen om jezelf zorgen over te maken. Sommige studenten kiezen er voor hun zorgen te bespreken met een coach. Een coach is een soort persoonlijk begeleider en kan helpen als het mentaal even niet goed met je gaat. In dit artikel volgen we drie verschillende studenten, zij lopen al langer of voor de eerste keer een coaching traject.

Jort Koedijk (20) – Student Kunstmatige Intelligentie

Het grindpad langs de singel van Utrecht knispert onder de voeten van Jort en Caroline. Caroline is wandelcoach en helpt vaker jongeren en studenten die niet helemaal lekker in hun vel zitten of lastige levensvragen hebben. Dit doet ze meestal tijdens het wandelen. Jort vertelt over zijn studentenleven. Hij woont nu bijna een jaar in Utrecht en heeft redelijk naar zijn zin, sinds dit jaar is hij lid bij studentenvereniging Unitas en dat bevalt hem goed. Caroline begint over haar eigen studententijd, ook zij was ooit lid bij Unitas. “Dan stond ik gewoon wekelijks tot twee uur op de kroeg en zat ik om negen uur weer in college.” Jort grapt daarna “dat had ik gisteren ook.”

Na dit eerste kennismakingsgesprek vraagt Caroline welke coachvraag de student voor haar heeft. Jort vertelt over zijn thuissituatie, hij is namelijk opgegroeid in het Zeeuwse Middelburg en merkt dat hij steeds meer het contact met zijn vrienden en familie thuis verliest. “Ik wil ervoor zorgen dat ik mijn studentenleven en mijn leven thuis kan combineren, nu merk ik dat als ik dat probeer ik geen tijd meer heb voor studie of werk.” In de afgelopen drie maanden is Jort maar een keer thuis geweest en hij voelt zichzelf daartegenover schuldig tegenover zijn ouders en vrienden. “Ik voel me dan zo’n sukkel, alsof ik ze in de steek laat en ze pijn doe,” vertelt hij.

Caroline zegt dat ze vaker studenten die zich schuldig voelen over dingen die eigenlijk heel normaal zijn. Als ze vraagt wat Jort zijn ouders en vrienden ervan vinden dat hij er nooit is weet de student eigenlijk geen antwoord te geven, hij heeft het er nog niet over gehad. Het is vooral iets wat hij denkt dat anderen vinden. Ook iets wat Caroline vaker hoort: jonge mensen die zichzelf wijsmaken wat anderen van hen vinden, terwijl dat helemaal niet zo is.

Om Jort te helpen legt Caroline hem de drie o’s uit. Dat is een manier om negatieve gedachtes om te buigen naar positieve gedachtes. De eerste O staat voor omarmen, legt ze uit. “Het heeft geen zin om je gedachtes alleen maar tegen te werken, laat het maar eens over je heen komen.” Uiteindelijk is het dan de bedoeling dat je die gedachtes onderbreekt, de tweede O. “Realiseer jezelf wat je zegt, zou je ook zo tegen je ouders of vrienden praten. Waarschijnlijk vinden zij je geen nietsnut, maar zijn ze juist trots dat hun zoon studeert.” Jort knikt rustig “dat klopt ook en ik weet dat ze dat denken, maar het voelt voor mij niet zo.” De laatste O gaat over omvormen, legt Caroline uit. “Dus als je weer zo’n gedachte krijgt, denk aan hoe je vrienden en ouders echt over je denken.”

De twee lopen rustig een stukje door over de Utrechtse singel. Als het gesprek klaar is en Jort thuis is, schuift hij achter zijn bureau. Op de hoek staat een schaakbord en er liggen een hoop boekjes om hem heen. Hij opent een schriftje om alles op te schrijven, zoals hij wel vaker doet. “Ik ging van tevoren eigenlijk een beetje sceptisch het gesprek in, maar ik denk echt dat hier iets aan heb gehad.” Jort schrijft over de drie O’s, maar ook naar de gedachtes aan zichzelf. “Het is ook eigenlijk heel raar dat ik zo denk,” mompelt de student tegen zijn schrift.

Ezra Wolfsen (19) – Tussenjaar

De kleine studentenkamer van Ezra staat vol met spullen. Overal liggen kleren, staan kasten en zijn muur hangt vol met posters van Led Zeppelin. Midden in zijn kamer staat een elektrisch drumstel “Ja ik weet dat het een kleine kamer is, maar ik kan echt niet zonder muziek,” grapt de jonge student. Al drie maanden gaat hij wekelijks langs bij coach Fiona Kloosterman, hij is bij haar gekomen op advies van zijn moeder die ook bij Fiona langsging. Toen Ezra dit jaar aan zijn studententijd begon, kwam er erg veel op hem af. Hij ging gelijk in zijn eerste jaar uit huis, bij een studentenvereniging en een sportclub. Op zijn studie Built Environment haalde hij alles met gemak, maar toch haalde hij er geen voldoening uit.

“De studie was echt totaal niks voor mij. Het leek meer een soort straf voor mijzelf. Ik haalde alles wel, maar het was zo ongelofelijk saai”, vertelt Ezra. Hij verloor het plezier in alles wat hij deed, doordat hij in zijn hoofd alleen maar met de studie bezig was. “Studententijd gaat toch om studeren, dacht ik. Hoe kan ik nou een studententijd hebben als ik geen leuke studie heb.” Na een paar maanden besloot hij te stoppen met zijn studie, waardoor hij in een gat viel. Hij was vaker dronken dan nuchter en voerde daardoor op een dag bijna niks uit.

“Ik kwam thuis bij mijn moeder en ze zag gewoon dat het echt niet goed met me ging”, vertelt Ezra met een brok in zijn keel. Zijn moeder besloot een afspraak te maken met coach Fiona, hij kon er de volgende dag al terecht. Ezra weet nog precies hoe het eerste gesprek ging, op haar kantoor midden in Den Haag. In eerste instantie was de jonge student een beetje overweldigd door Fiona, haar ervaring en CV. Een loopbaancoach als Fiona leek Ezra dan in eerste instantie ook niet iemand die hem kon helpen, maar Fiona wist eigenlijk gelijk het ijs te breken door samen te gaan hardlopen. Vroeger trainde Ezra veel voor marathons en samen met Fiona heeft hij deze hobby weer opgepakt.

“Het sporten gaf me weer ritme in mijn leven, ik leef nu gezonder en werk bij vier verschillende uitzendbaantjes. Als ik mijn leven vergelijk met een paar maanden terug dan ben ik zo veel gelukkiger en productiever.”, vertelt de student met een lach op zijn gezicht. Na het sporten praten Fiona en Ezra vaak na over de toekomst van zijn carrière. Op haar advies is hij gaan sparen voor een reis naar Vietnam waar hij volgende maand in zijn eentje heen gaat.

Ezra is niet de enige jongere in Nederland die er mentaal niet zo lekker ging. Sinds de coronalockdowns zijn de mentale problemen onder jongeren nauwelijks afgenomen, dat blijkt uit cijfers van het RIVM. Onder de mentale klachten vallen voornamelijk depressieve gevoelens, eenzaamheid, angst, slaapproblemen en stress. Het aantal jongeren met deze klachten leek in de zomer van 2022 nog te dalen, maar is sinds september vorig jaar weer aan het stijgen.

Sanne Lensink (23) – Student verpleegkunde

Met een flinke zucht ploft Sanne op haar bank. Ze heeft net een hele dag gewerkt bij een psychiatrische inrichting. Het was een hectische dag op haar werk, een van haar patiënten ligt namelijk op sterven. Een jaar geleden zou ze daar enorm van in paniek raken en bang voor zijn, maar dankzij gesprekken met haar coach Jacqueline Libert is ze veel zelfverzekerder geworden en minder bang om fouten te maken. Dat geeft haar vooral minder stress.

Als Sanne in Utrecht komt wonen is ze heel stil en timide. Ze groeide op in Aalten op de boerderij van haar ouders. In een kleine gemeenschap kende ze iedereen en voelde alles als thuis. Het was dan ook een behoorlijke cultuurshock toen ze naar Utrecht kwam voor haar studie. “Ik kwam erachter hoe introvert ik eigenlijk was, ik kende mijn huisgenoten niet goed. Als ik iemand op de gang hoorde dan bleef ik in mijn kamer, omdat ik geen praatje durfde te maken.” Al vrij snel begon dit gedrag ook invloed te hebben op haar studie. “De praatjes die ik met patiënten maakte, vond ik lastig en geforceerd toen ik dat ook als feedback terugkreeg van mijn stagebegeleider voelde ik me heel schuldig naar mijzelf.”

Deze feedback werkte thuis ook niet mee, steeds vaker trok Sanne zich terug op haar kamer en at ze alleen, terwijl huisgenoten in de woonkamer zaten. Toen ze met een goede vriendin uit haar klas besprak wat er allemaal speelde, gaf zij het advies om iemand te zoeken om mee te praten, zoals zij zelf ook deed. Na een beetje googelen kwam Sanne uit bij Jacqueline, een studentencoach uit Utrecht. Nu meer dan een jaar later voelt het nog steeds alsof Sanne met een vriendin gaat praten als ze samenkomen. “De eerste keer dat we een afspraak hadden was ik echt heel nerveus, zo stom eigenlijk als ik er zo over nadenk.” Toch was er na de eerste keer gelijk een klik tussen de twee.

Jacqueline was zelf heel open over haar studententijd en vertelde vooral hoeveel stress ze had als zij iemand voor het eerst moest spreken. “Door met haar te praten voelde ik zo veel herkenning. Ik had gewoon niet verwacht dat er meer mensen zoals ik waren zoals ik.” Een van de eerste opdrachten die Sanne mee kreeg was zelf een keer vragen of iemand in huis mee wilde eten, dat was erg spannend. Dankzij Jacqueline had ze een soort stok achter de deur om het wel te doen.

Nu een jaar later heeft Sanne een stuk minder problemen met het leggen van nieuwe contacten en heeft ze een baantje aangeboden gekregen bij haar stage. “Natuurlijk er zijn momenten dat ik weer een klein beetje bang ben om contacten te maken, dat zal ik altijd blijven houden. Momenteel zit ik echt beter in mijn vel dan ooit. Ik heb een leuk huis, leuk baantje en eigenlijk altijd wel wat te doen.”