Op de hoek van de Overtoom, tegenover de Vondelkerk bevindt zich een traiteur die wordt overwoekerd door grote planten en klimop. Het is een klein familiebedrijf; de eigenaren zijn broer en zus. De naam van het traiteur en cateringbedrijf is de achternaam van hun moeder, Peperwortel.
De middagzon schijnt recht op het terras waar twee geliefden met rode wangen glimlachend genieten van de zogeheten ‘Kip Granada’. De geur van deze heerlijke specialiteit lokt mij deze gezellige traiteur binnen.
Een vrolijke meid met blonde krullen staat achter de desk, “Ha wat leuk! Wat wilt u hebben?” Ik ben nog lichtelijk overdonderd door de muurschilderingen, het gezellige interieur en de fijne atmosfeer. Maar waar ik vooral ondersteboven van ben is de enorme hoeveelheid diverse geuren die mijn neusgaten in zwermt. Ik ruik allerlei verschillende soorten keukens: Mediteraanse kruiden, rode ui, knoflook, oregano en munt gieren door mijn neus. Maar ook ruik ik de Franse quisine, in boter gebraden vettige spek, ei en bladerdeeg. Bovendien trekken de Hollandse geuren mij aan; een gerookte worst en stamppot ruik je vanuit de keuken. Deze combinatie van de diverse keukens klinkt gek, maar het werkt, er hangt absoluut geen onaangename geur in de zaak. Het is een zoute, vettige geur van de rookworst gemengd met de zoete, bittere geur van granaatappelpitjes, maar ook ruik je de scherpe, pikante geur van rode peper. Het is een overweldigende geur, doch verrukkelijk. Het zijn verschillende keukens, maar het gaat goed samen. De Frans-Libanese keuken wordt het meest gebruikt in de Peperwortel.
Op de muur rechts van de desk en links van het buitenraam, is een vrouw geschilderd, een wilde vrouw met bruine krullen, een soort godin. De Peperwortel godin. De zon schijnt door de ramen heen, aan de bovenkant van het raam is heel mooi subtiel oranje, geel glas in lood gezet. Je ziet dat de eigenaren van de Peperwortel veel van natuur houden. Een belangrijk thema voor de familie zijn de prachtige planten en bloemen die het interieur versieren. Alles is donkergroen geverfd en de stoelen zijn blauw. Boven heb je nog een paar zitplekken voor ongeveer zes man. Vier trede naar beneden van de begaande grond zit de keuken. Het is een open keuken, je kan heerlijk meekijken hoe de eigenares en twee jonge jongens staan te koken. De eigenares wuift vrolijk naar mij met een pollepel in haar hand. Het is een kleine traiteur en erg persoonlijk.
Er staat heerlijke muziek op, het nummer ‘True Sorry’ van Ibrahim Maalouf wordt gedraaid. Het hele album van Maalouf staat aan in de zaak. Deze muziek heeft precies dezelfde sferen als de keuken en de zaak zelf, Frans-Libanees. Prachtige muziek, ook een luistertip!
Ik krijg de menukaart van het spontane meisje achter de desk. Op het menu staat een divers aanbod: pita’s met Kip Granada, sabich, hummus, falafel en als grotere maaltijden hebben ze quiches en wisselende vega- en vleesgerechten. Ik ben erg besluiteloos, zeker omdat alles op de kaart mij aanspreekt en lekker lijkt. Het blonde meisje met de bos krullen raadt mij de ‘Kip Granada’ en de ‘Libanese Tsjahk’ aan. “Het zijn grote porties, dus ik zal één gerecht nemen.” Ik kan niet kiezen tussen beide gerechten, dus neem ik ze toch maar allebei.
Ik loop naar buiten en ga op het terras zitten. Door de stralende zon zitten er een paar mensen op het terras, het is niet druk, maar ook niet leeg. Na een kwartiertje de mede bezoekers te hebben afgeluisterd, die het hadden over hoe bijzonder lekker het eten was, kreeg ik mijn beide porties. Het meisje met de krullen had niet gelogen over de hoeveelheid van de porties. Twee enorme, ronde borden werden er geserveerd. Ik schaamde mij een beetje tegenover mijn mede mens dat ik dit in mijn eentje had besteld. “Eet smakelijk, ik hoop dat je het op krijgt en anders kan je het altijd meenemen natuurlijk!”, zei het meisje met een grote glimlach en huppelde weer verder naar de andere gasten.
Zoveel kleurrijk eten ligt er op de twee borden. Op het ene bord staan twee grote stukken geroosterd platbrood verticaal in het lamsgehakt, onder het lamsgehakt ligt de Fattoush salade, in een bruin ronde stenen bakje naast het gerecht zit de yoghurt tahine dip. Het andere bord is bedekt met gemarineerde kippendij besprenkeld met verse kruiden, granaatappelpitjes en harissa mayonaise, daarnaast liggen aardappeltjes en een klein bakje met sla. Door de granaatappelpitjes krijgt het een zomerse uitstraling. Het gerecht is op een aantrekkelijke manier gepresenteerd.
Hoe lekker en rijk het eruit zag, zo smaakte het ook. De eerste grote hap van het lamsgehakt raakte mijn smaakpapillen op mijn tong aan. Een erg malse substantie met een perfecte combinatie van zoet en zout. Door de yoghurt tahine dip wordt het gerecht luchtig en fris, het maakt het sappig. Het gehakt is perfect mals bereid.
Ook de Kip Granada was een erg goede keuze, enorm veel, maar verrukkelijk. Het is een vettig gerecht en erg rijk van smaak. De combinatie van de kippenborst en de saus is lekker, de saus heeft een uitgesproken smaak van knoflook en paprika en is goed in balans met de smaak van de kip. De combinatie van de harissa mayonaise is heel goed, door de pittigheid van de harissa kruiden geeft het gerecht precies de juiste extra touch. Het is een heerlijk, smaakvol gerecht met een rijke, romige textuur.
De Libanese Tsjakh kostte €14,50 en de Kip Granada €16,60. In totaal heb ik 35 euro uitgegeven, ik had er ook nog een gember limonade bij, wat ook erg lekker was. De prijzen zijn niet goedkoop, maar als je kijkt naar de hoeveelheid eten die je krijgt dan kan je er makkelijk nog een paar dagen van eten. Ik heb ook zeker een grote takeaway meegenomen en thuis er nog twee dagen lekker van gesmikkeld.
Al met al is dit een verborgen parel en het echt een traiteur-en cateringbedrijf is dat iedereen zou moeten kennen. Het eten is heerlijk, de sfeer is fijn en de eigenaren en werknemers zijn harstikke leuk, het is erg persoonlijk. Een hele fijne ervaring. Ik geeft 5 sterren.
De middagzon is gezakt, de twee geliefden met rode wangen zitten nog steeds op het terras. Ik zwaai nog naar de eigenares en bedank haar. Met een goed gevulde buik en een verbrand gezicht loop ik van het mooie terras af. “Tot snel Peperwortel!”, roep ik nog naar binnen. “Tot gauw”, roept de eigenares terug.
