September 2019 ging ik onder het mes omdat ik eindelijk wat aan mijn ongelijke borsten mocht laten doen. Ik kreeg twee verschillende maten siliconen, zodat ik twee perfecte borsten zou krijgen en al mijn onzekerheden van de jaren daarvoor zouden verdwijnen. Maar niks was minder waar. Na het kijken van de documentaire ‘Moordtieten’ kwam mijn onzekerheid dubbel zo hard terug. Helaas was de onzekerheid over mijn, voor mij niet perfecte lichaam, omgeklapt naar de onzekerheid over mijn gezondheid.
Tegenwoordig zijn er ontzettend veel verschillende gezondheidsidealen. Twee mooie, even grote, ronde borsten zijn bij veel vrouwen een vereiste. Gelukkig is het vergroten en corrigeren wereldwijd mogelijk. Alleen Nederland telt al ruim 350 plastisch chirurgen wie allemaal behendig genoeg zijn om een borstvergroting of correctie uit te kunnen voeren. Maar dat al deze mensen behendig genoeg zijn, geeft niet aan dat zij al de gevolgen van de borstimplantaten inzien.
Wereldwijd waren er ruim 83.000 vrouwen dodelijk slachtoffer als gevolg van de verkeerde of kapotte borstimplantaten. De materialen van borstimplantaten kunnen levensbedreigende fouten bevatten. Helaas kom je hier als patiënt zijnde pas achter wanneer je klachten krijgt die lastig te achterhalen zijn. De afgelopen vijf jaar zijn er al 977 meldingen gemaakt van gezondheidsklachten bij borstimplantaten.
De afgelopen jaren zijn er meldingen gemaakt van verschillende borstimplantaten die niet goed bleken te zijn. Er wordt dan gesproken over fabrieksfouten en/of verkeerde materialen. Om deze reden kwam dan ook het verbod op de PIP (Poly Implant Prothèse) en M-implants, de Franse Fabrikant Poly Implant Prothèse (PIP) gebruikte Industriële siliconen, echter bleken deze siliconen nooit goedgekeurd voor gebruik. In Nederland werden deze implantaten onder de naam ‘M-implants’ verkocht door het bedrijf Rofil. De implantaten hadden een groot risico op scheuren, waardoor de siliconen zich door het lichaam zou gaan verspreiden en grote schade aan konden gaan brengen. Om deze reden adviseerde De Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie de patiënten met deze implantaten ze te laten verwijderen. In de jaren die volgde werden er nog meer implantaten van de markt gehaald, namelijk in 2015 de Silimed-implantaten en begin 2019 de Allergan implantaten. Deze zouden namelijk een vergroot risico meebrengen op een zeldzame vorm van kanker. ‘Notified bodies’ is een partij wat controleert of de implantaten aan de juiste gezondheidseisen voldoen. Deze partij constateerde uiteindelijk dat er bij de Silimed-implantaten en de Allergan implantaten delen loslaten die de kans op lymfeklierkanker vergroten. Het meest recente nieuws over verkeerde implantaten kwam uit 2021. De Mentor Smootg Round Saline borstimplantaten hebben namelijk een vergrote kans op lekken, deze fabrieksfout is gelukkig nooit als levensgevaarlijk ervaren doordat de implantaten gevuld waren met zoutoplossing.
Bij vele vrouwen leeft er nog dagelijks een angst om de geplaatste borstimplantaten en de eventuele gevolgen daarvan. Charlotte de Keizer is ook een van deze vrouwen. Charlotte zette een jaar geleden de stap om toch van haar borsten af te zien en liet haar implantaten verwijderen. Na verschillende heftige complicaties waarvan zij geen idee had waarom deze er waren, besloot zij af te stappen van het schoonheidsideaal wat zij altijd voor ogen had. Zelf ben ik ook een van deze vrouwen en ben ik tot op de dag van vandaag nog in twijfel over de keus die ik ga maken. Hieronder hoor je het gesprek wat ik met Charlotte voer:
[aesop_image img=”https://svjmedia.nl/specialisaties/wp-content/uploads/sites/735/2023/06/Belangrijkste-gebeurtenissen-omtrent-siliconen-borstimplantaten.png” panorama=”off” align=”center” lightbox=”on” captionsrc=”custom” captionposition=”left” revealfx=”off” overlay_revealfx=”off”]
(Belangrijkste gebeurtenissen omtrent siliconen borstimplantaten)
Gelukkig worden de gevaren van borstimplantaten tegenwoordig een stuk serieuzer genomen. Zo wordt er ook veel onderzoek gedaan. Zowel Nederlandse overheidsinstanties als Europese toezichthouders en commissies doen onderzoek naar de gevaren omtrent de implantaten. In 2014 werd er door het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) dan ook opdracht gegeven om onderzoek te doen naar technische dossiers van siliconen borstimplantaten op de Nederlandse Markt. In 2017 werd er aanvullend onderzoek gedaan naar de dossiers en deze werden dan ook verbeterd. In september 2021 is er dan ook eindelijk een onderzoek opgestart naar de klachten die vrouwen met siliconen borstimplantaten zouden kunnen krijgen. Er werd uitvoerig in gesprek gegaan met verschillende artsen en daarbij de vraag of deze artsen zelf wel goed op de hoogte waren van de gevolgen van kapotte implantaten. In deze gesprekken wel ook het vraagstuk aangehaald of vrouwen wel goed genoeg geïnformeerd worden. Hieronder luister je verder op de verschillende manier van informeren.
Maar wie zijn er uiteindelijk aansprakelijk voor de gescheurde borstimplantaten? Vrouwen stellen al snel het ziekenhuis en de artsen verantwoordelijk. Zo bleek ook in 2020. Een vrouw stelde het Jeroen Bosch Ziekenhuis aansprakelijk voor het lekken van haar implantaten. Echter blijkt dat artsen helemaal niet aansprakelijk zijn. De artsen konden namelijk van tevoren niet op de hoogte zijn van de toentertijd kapotte PIP-borstimplantaten. Helaas konden fabrikanten die verantwoordelijk waren, ook niet aansprakelijk gesteld worden aangezien zij al failliet waren.
Dokter Wouter Jurgens, plastisch chirurg in het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda geeft aan het een lastige kwestie te vinden. “Ik ga met elke patiënt een zo nauwkeurig mogelijk traject aan. Het allerbelangrijkste is hierin het voorgesprek wat ik met mijn patiënten voer. Ik bespreek dan ook de voorkomende risico’s. Want deze zijn er helaas bij elke ingreep. Maar mijn patiënten moeten van mij te horen hebben gekregen wat er allemaal kan gebeuren. Mijn patiënten komen ook altijd bij mij terug voor controle. Ik heb ze geïnformeerd, begeleid en geopereerd, dus de controles zijn vanzelfsprekend ook bij mij.” Jurgens geeft aan dat het lastig is om degene te vinden die aansprakelijk is achter lekkende implantaten. Behalve wanneer een medische fout gemaakt is tijdens het plaatsen van de implantaten. Dan vindt hij dat de artsen en het ziekenhuis altijd aansprakelijk gesteld zouden moeten worden.
Gelukkig zijn er ook anders mogelijkheden, zo werd ook duidelijk in de spraakmakende documentaire ‘Moordtieten’ van Dionne Slagter. In deze documentaire gaat de presentatrice opzoek naar de gevaren achter haar eigen borstimplantaten. Slagter gaat het gesprek aan met verschillende gespecialiseerd artsen en laat zichzelf onderzoeken om erachter te komen of zij over de verkeerde implantaten in haar lichaam beschikt. Uiteindelijk blijkt dat zij letterlijk draagster is van de Allergan Implantaten en zij vergroot risico loopt op lymfeklierkanker. Slagter kampte met dezelfde kwestie als ik, bang zijn om je implantaten te laten verwijderen en door deze reden opnieuw onzeker te worden over je eigen lichaam. “Ik verkoos mijn angst om doodziek te worden boven de angst voor mijn onzekerheid. Zo besloot ik hetzelfde jaar nog mijn implantaten te laten verwijderen. Ik kreeg hulp van artsen en we zochten samen naar voor mij passende oplossing. Een mogelijkheid was om te kiezen voor Lipofilling. Hierbij halen ze op een andere plek uit je lichaam vet weg en vullen ze je borsten op met lichaamsvet. Dit klonk voor mij als een aantrekkelijk optie omdat ik niks onnatuurlijks meer in mijn lichaam wilde hebben. Helaas lag het feit daar dat ik te weinig vet had en het nodige lichaamsvet dus nergens vandaan gehaald kon worden. De optie waar ik uiteindelijk voor koos waren de zoutwater gevulde implantaten. Dit zijn prothesen die gevuld zijn met fysiologische zoutwateroplossing. Er was meer kans op plooivorming, maar ik zou geen kans meer lopen op een vergrootte kans op lymfeklierkanker.” Dionne staat dan ook nog steeds achter haar keus.
Ondanks dat de documentaire in 2021 al uitgebracht werd, heb ik tot februari dit jaar gewacht met het bekijken van de eerste paar minuten. Bang om geconfronteerd te worden met de medische feiten. Ik heb de documentaire van ruim bijna een uur in delen bekeken omdat de verhalen van de artsen en van Dionne zelf te dichtbij kwamen. Uiteindelijk ben ik blij dat ik de documentaire bekeken heb en dit mij gemotiveerd heeft om verder onderzoek te doen naar mijn gezondheid.
Mijn angst is blijvend. Wetend dat ik nog veel meer onderzoek moet doen om mijn uiteindelijke keus te maken, hoop ik dat mijn angst mijn onzekerheid ooit overheerst. Het geeft mij in ieder geval rust dat het onderwerp bespreekbaar is en dat er ook voor mij heel veel andere opties zijn.
