Waarom Azerbeidzjan Nagorno-Karabach zo graag wilde: trots, macht en strategisch spel
In september 2023 viel Azerbeidzjan met militair geweld de regio Nagorno-Karabach binnen, een gebied dat sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie grotendeels werd bewoond en bestuurd door etnische Armeniërs. In een paar dagen tijd sloegen bijna 100.000 mensen op de vlucht richting Armenië. Hun huizen, herinneringen en geschiedenis moesten ze achterlaten. In maart 2025 werd een vredesverdrag aangekondigd, maar de vraag blijft: is dit echt vrede, of gewoon het einde van verzet?
Volgens Petra de Bruijn, universitair docent Turkish Studies, speelde nationalisme een duidelijke rol in het motief van Azerbeidzjan: ‘Er is zeker een streven naar een homogene etnische cultuur. Maar het gaat ook om strategische en territoriale belangen. Karabach ligt midden in Azerbeidzjan, en dat werd als storend ervaren’. De militaire overwinning van Azerbeidzjan was niet alleen te danken aan hun eigen leger. Turkije speelde een grote rol. ‘Turkije ziet Azerbeidzjan als broedervolk,’ zegt De Bruijn. ‘Die band is cultureel, maar ook militair. Turkije voorzag Azerbeidzjan van moderne wapens en drones. Dat gaf ze een enorme voorsprong.’
De Armeense kant kreeg nauwelijks steun. Terwijl Azerbeidzjan zich gesteund voelde door bondgenoten, zagen veel Armeniërs hoe de internationale gemeenschap toekeek zonder in te grijpen. Zoals The New Arab schrijft: het voelde alsof de wereld hen vergeten was. Een andere belangrijke factor: Turkije. Dat land steunde Azerbeidzjan openlijk met wapens en drones. De band tussen de twee landen is sterk, vaak samengevat in de slogan: ‘één natie, twee staten.’ Volgens Al Jazeera droeg die steun flink bij aan de militaire overwinning.
Maar wat betekent dit alles voor de mensen die moesten vluchten? Volgens The New Arab is er veel onzekerheid. De wereld reageerde lauw, en een groot deel van de Armeniërs voelt zich vergeten.
Wil je weten wat er écht achter het vredesverdrag tussen Armenië en Azerbeidzjan zit?
Luister nu naar mijn audio-explainer waarin Massis Abrahamian , voorzitter van het Armeens-Nederlands Comité voor Rechtvaardigheid en Democratie, vertelt waarom dit ‘vredesverdrag’ voor veel Armeniërs helemaal niet als vrede voelt.
