Het aantal daklozen in Nederland blijft hoog, zo blijkt uit de recente ETHOS-telling van Hogeschool Utrecht en het Kansfonds die afgelopen donderdag 10 oktober bekend werd gemaakt. In 55 gemeenten werden 6.063 dak- en thuisloze mensen geregistreerd. Deze telling, die deel uitmaakt van een breder initiatief om dakloosheid beter in kaart te brengen, toont aan dat de grootste groep daklozen niet op straat leeft, zoals vaak gedacht, maar verblijft bij vrienden of familie, in vakantiewoningen of in een tijdelijke opvang.
Nog iets wat opvalt is dat bijna een derde van de volwassen daklozen vrouw is. Vaak ook samen met hun kinderen. Er is dus een enorme diversiteit aan dakloosheid, van bijvoorbeeld arbeidsmigranten tot alleenstaande ouders die hun thuis hebben verloren na een scheiding of geweld.
Volgens Willem van Sermondt, programmaleider bij Kansfonds, is het doel om voor 2030 dakloosheid volledig uit te bannen. Toch blijkt uit de cijfers die bekend zijn geworden dat dit nog een grote uitdaging is. ‘’Ik denk dat we dakloosheid meer als een woonprobleem moeten zien dan een zorgprobleem, pas dan kunnen we echt stappen zetten’’ aldus Van Sermondt.
De resultaten van de telling vormen eigenlijk de basis voor regionale beleidsplannen en afspraken met woningcorporaties om meer woonruimte te maken voor vooral de kwetsbaarste groepen. In 2025 vindt de derde telling plaats. Hier sluiten nog meer gemeenten bij aan, en zo hopen de Hogeschool Utrecht en het Kansfonds dat er nog meer informatie bekend wordt en dat de dakloosheid snel verminderd kan worden. Over de oorzaken van de toename van de dakloosheid heeft Asaiah Goldstein een reportage gemaakt.
