Momenteel wordt er meer dan 500 vierkante meter bos verbrand in het Amazonewoud. Deze branden zijn verspreid over 20.000 verschillende plekken. Ruim 60% van het Braziliaanse grondgebied ligt onder rook, met ernstige gevolgen voor de gezondheid van miljoenen mensen en de biodiversiteit. De politieke discussie rondom de bosbranden in het Amazonegebied is sterk gepolariseerd. De dubbele standaarden in de berichtgeving over de bosbranden in het Amazonegebied, en de daarmee gepaard gaande politieke opportunisme, kunnen invloed hebben op niet alleen de algemene bevolking en het milieu maar ook op het leven van de inheemse volken in het Amazone.
Victor Salviati, hoofdinspecteur Innovatie en Institutionele Ontwikkeling bij FAS (Fundação Amazônia Sustentável), beschrijft de situatie waarin de inheemse bevolking vanuit de Amazonegebied, waaronder de ribeirinha en quilombolas zich bevinden: “Deze mensen zijn afhankelijk van het toerisme, ze zijn afhankelijk van de visserij. En dit alles ligt stil vanwege de bosbranden”, als gevolg hiervan, “kunnen ze niet uit huis gaan en ook niet werken. En als ze niet kunnen werken dan hebben ze geen inkomen en zonder inkomen kunnen ze hun familie niet ondersteunen en voeding geven.”
Vanwege het gebrek aan voorbereiding van de Braziliaanse regering met betrekking tot de branden in Amazonië, is volgens Victor noodzakelijk dat “andere instellingen ingrijpen om de vlammen te bestrijden”. Naast de bosbranden is in de laatste zeven maanden sprake van een historische droogte in de Amazone rivieren: “Het waterpeil in de Rio Negro, gelegen in het noordelijke deel van de Amazone rivier, is nul.” Doordat is het mogelijk om “over droog land langs de rivier te lopen”, aldus hij.
De geïsoleerde inheemse gemeenschappen zijn niet alleen geconfronteerd met een bedreiging van hun leefomgeving, maar ook met een ernstig tekort aan essentiële voorzieningen zoals energie, drinkwater en medische ondersteuning. De Braziliaanse overheid draagt een grote verantwoordelijkheid voor het beschermen van het regenwoud en haar inwoners. Het is duidelijk dat er dringend behoefte is aan een beter gecoördineerde aanpak, waarbij de kennis en expertise van de inheemse bevolking centraal staat.
