Maarssen- De voorbereidingen van de Sinterklaasintocht zijn al even bezig, maar ook dit jaar wordt er weer een nieuwe draai aangegeven. Arjan Kroon wil als voorzitter van de Sinterklaasintocht Maarssen, de grootste van midden Nederland worden. In het interview hebben we het over de voorbereiding en over hoe het is om een intocht te organiseren.
De start van het voorzitterschap voor Arjan Kroon
‘Er werd tegen mij gezegd, door de toenmalige voorzitter, het is misschien tijd dat ik het eens overdraag en volgens mij ben jij daar een geschikt figuur voor. Wil jij het voorzitterschap van de intocht overnemen? Dat leek mij hartstikke leuk, een leuke uitdaging. Op dat moment werkte we nog met zijn zessen, deden we alles, van de paperclips bestellen tot wie regelt de vlaggen en de banners. Dus van klein naar groot, van pepernoot naar boot.’
De weg naar de grootste in midden Nederland worden
‘Mijn ambitie was altijd al om te gaan groeien. Het moet gezelligs dorps, bepaalt kneuterig behouden, geen groot commercieel feest worden. Maar in mijn beleving moest het ook groter worden en dat is als je voorzitter wordt met mensen die er ook al lang in zitten. Dan moet je die kennis en kunnen respecteren en niet te bijdehand worden. Er stromen nu ook langzaam mensen uit, doordat ze bijvoorbeeld op leeftijd komen. Ik kom ook op leeftijd met mijn 62, vind ik zelf. Met de nieuwe mensen die er inkomen hebben we langzaam de nieuwe ideeën. We willen uiteindelijk meer evenementen en meer spektakel, in de vorm van leuke activiteiten. Nu staan ouders daar in die tering kou te wachten en denken schiet op met die Sinterklaas. Dat plein wordt nu ook helemaal ingericht als evenementen locatie. Er komt daar een dansclub te staan er worden daar cadeaus uitgedeeld en er zijn kinderliedjes. Dat wordt een groot spektakel, met twee prachtige kroegen voor als de papa’s en mama’s wat willen drinken.’
Presentator van de intocht zijn
‘Dat heb ik gedaan en doe ik nog. Op Goudestein de presentatie en daar ben ik mee begonnen in een bescheiden rolletje, nu ben ik minder bescheiden. Nu is het (schreeuwend): kinderen op wie staan wij hier te wachten? En dan hoor je het mooiste wat er is, wanneer je op de trappen van Goudestein staat. Er staat een veld voor je en dat hele veld staat vol met zo’n 3000 mensen waarvan de helft kinderen zullen zijn. Dan sta je daar met z’n alle liedjes te zingen. De boot vaart ook elk jaar door en dan is het ‘schreeuwend, shitttt, dat kan harder!’
Geld binnenhalen
‘Het is elk jaar een flinke uitdaging. Eindelijk dit jaar, door een motie van het CDA, heeft de gemeenteraad ingestemd met een subsidie vergoeding. Dus wij krijgen wij krijgen nu een subsidie. Voor jullie indicatie, de intocht van 15 november kost 8500 duizend euro, dat is vors voor in een tocht. We krijgen nu 3500 duizend van de gemeente, er was dus een gat van 5000 euro. Maar ook dat is gelukt te organiseren, we hebben nu namelijk ook een eigen sponsorcommissie. Die zijn flink bezig sponsoren binnen te halen, we hebben goud, zilver en brons. Brons is 50, zilver is 250 en goud is 500. Waarop ik zei toen ze dit vorig jaar voorstelde, welke gek gaat 500 euro sponseren voor de intocht. We hadden binnen twee dagen drie gouden sponsoren. Mensen vinden het een prachtig onderwerp, dus we zijn zeer succesvol in het binnen halen van het geld. Het geld gaat 100% naar kleding of andere kosten. We hebben een heel erg provisionele pieten band, daar zijn we erg trots op dat ze bij ons willen spelen.’
Hoe gaat het voorbereiden van gang
‘Tot misschien vijf jaar geleden konden we in Juli starten en hadden 3-4-tal meetings. Met wat telefoontjes tussendoor en dan hadden we de optocht. Ik ben er nu het hele jaar mee bezig, zeker wel een paar uur per maand en nu we dichterbij komen per week. Dat komt omdat we allemaal vergunningen moeten regelen. We willen zelf groter worden, dus dat betekent dat je ook wat meer registers open moet trekken. Het werk dat je neer legt bij vrijwilligers, want dat zijn we, ben je dit allemaal naast je werk aan het doen. Dan ben je vanaf januari bezig, meteen na de kerst ben ik al bezig met het nieuwe jaar. Dat komt door een doorgeslagen vergunningstelsel. Vrijwilliger zijn in Nederland op dit soort gebeurens is buiten per politioneel moeilijk geworden, je moet echt gemotiveerd zijn en dat vind ik wel eens jammer. Maar wanneer je op de trappen staat en je ziet al die blije kinderen, dan zegt iedereen tegen elkaar ‘dit is het waard’.’
Iets nieuws dit jaar
‘Dit is nog geheim, Sinterklaas weet het zelf ook nog niet’ Normaal gaat die met een paard en een koets, maar de koetst is stuk. Sinterklaas gaat met de trein. Mijn angst als voorzitter was altijd dat er wat fout zou gaan met de koets en het paard. Het paard dat begint te stuiteren, de kar naar links of rechts, kind van drie er onder. De rampscenario’s sprongen s ’nachts altijd door mijn hoofd. Ik was nooit zo blij met de koets, het was wel heel mooi, maar we zeten te brainstormen over een nieuw idee. Toen zijn we uitgekomen op zo’n treintje dat ook in pretparken en in dierentuinen is. Dus nu gaat ‘fluisterend’ Sinterklaas met de trein, maar dat moeten we nog stilhouden, dat weten de kinderen nog niet.’
‘Het stomme is dat ik later pas hoorde over de discussie over het paard. Door de 14 jaar heen heb ik al veel over mij heen gekregen, de pieten discussie heeft ook al een paar jaar geduurd, ik werd er gek van. Nu gaan we krijgen dat ik me moet gaan verdedigen, dat iedereen zegt ‘dus jullie laten je oren hangen naar die schreeuwers die niet meer vinden dat Sinterklaas op het paard mag komen.’ Het idee was er al, ik kon er niks aan doen. Toen ik het hoorde dacht ik al, ach nee he, moet ik gaan uitleggen dat we dit al in april besloten hadden. Ik was er niet in meegegaan, als we niet eerder het leuke idee hadden gehad was Sinterklaas gewoon met het paard gegaan.’
De voorbereiding van de Sinterklaasintocht Maarssen: ‘We willen de grootste worden van Midden-Nederland’
Maarssen – De voorbereidingen van de Sinterklaasintocht zijn al even bezig, maar ook dit jaar wordt er weer een nieuwe draai aan gegeven. Arjan Kroon wil als voorzitter van de Sinterklaasintocht Maarssen de grootste van Midden-Nederland worden. In het interview hebben we het over de voorbereiding en over hoe het is om een intocht te organiseren.
De start van het voorzitterschap van Arjan Kroon
‘Er werd tegen mij gezegd, door de toenmalige voorzitter: het is misschien tijd dat ik het eens overdraag, en volgens mij ben jij daar een geschikt figuur voor. Wil jij het voorzitterschap van de intocht overnemen? Dat leek mij hartstikke leuk, een mooie uitdaging. Op dat moment werkten we nog met zijn zessen en deden we alles: van de paperclips bestellen tot het regelen van de vlaggen en de banners. Dus van klein naar groot, van pepernoot naar boot.’
De weg naar de grootste in Midden-Nederland worden
‘Mijn ambitie was altijd al om te groeien. Het moet gezellig dorps blijven, een beetje kneuterig, geen groot commercieel feest worden. Maar in mijn beleving moest het ook groter worden. En als je voorzitter wordt met mensen die er al lang in zitten, moet je hun kennis en kunde respecteren en niet te bijdehand doen. Er stromen nu ook langzaam mensen uit, doordat ze bijvoorbeeld op leeftijd komen. Ik kom ook op leeftijd, met mijn 62 jaar, vind ik zelf. Met de nieuwe mensen die erbij komen, hebben we langzaam nieuwe ideeën. We willen uiteindelijk meer evenementen en meer spektakel, in de vorm van leuke activiteiten. Nu staan ouders daar in die kou te wachten en denken: schiet op met die Sinterklaas. Dat plein wordt nu ook helemaal ingericht als evenementenlocatie. Er komt een dansclub te staan, er worden cadeaus uitgedeeld en er zijn kinderliedjes. Dat wordt een groot spektakel, met twee prachtige kroegen voor als de papa’s en mama’s wat willen drinken.’
Presentator van de intocht zijn
‘Dat heb ik gedaan en doe ik nog steeds. Op Goudestein verzorg ik de presentatie, en daar ben ik ooit mee begonnen in een bescheiden rolletje. Nu ben ik minder bescheiden. Nu is het (schreeuwend): “Kinderen, op wie staan wij hier te wachten?” En dan hoor je het mooiste wat er is, wanneer je op de trappen van Goudestein staat. Er ligt een veld voor je, en dat hele veld staat vol met zo’n 3000 mensen, waarvan de helft kinderen. Dan sta je daar met z’n allen liedjes te zingen. De boot vaart ook elk jaar voorbij en dan roep ik: “Shitttt, dat kan harder!”’
Geld binnenhalen
‘Het is elk jaar een flinke uitdaging. Eindelijk, dit jaar, door een motie van het CDA, heeft de gemeenteraad ingestemd met een subsidie. Dus wij krijgen nu een vergoeding. Voor jullie indicatie: de intocht van 15 november kost 8.500 euro. Dat is fors voor een intocht. We krijgen nu 3.500 euro van de gemeente, dus er was een gat van 5.000 euro. Maar ook dat is gelukt om te organiseren. We hebben nu namelijk een eigen sponsorcommissie, die flink bezig is met het binnenhalen van sponsoren. We hebben goud, zilver en brons: brons is 50, zilver is 250 en goud is 500 euro. Waarop ik zei, toen ze dit vorig jaar voorstelden: “Welke gek gaat 500 euro sponsoren voor de intocht?” We hadden binnen twee dagen drie gouden sponsoren. Mensen vinden het een prachtig evenement, dus we zijn zeer succesvol in het binnenhalen van geld. Het geld gaat 100% naar kleding of andere kosten. We hebben een heel professionele pietenband, en we zijn er trots op dat ze bij ons willen spelen.’
Hoe het voorbereiden in zijn werk gaat
‘Tot misschien vijf jaar geleden konden we in juli starten en hadden we drie à vier meetings, met wat telefoontjes tussendoor. Dan hadden we de optocht geregeld. Ik ben er nu het hele jaar mee bezig, zeker wel een paar uur per maand, en nu we dichterbij komen, per week. Dat komt omdat we allemaal vergunningen moeten regelen. We willen zelf groter worden, dus dat betekent dat je ook wat meer registers moet opentrekken. Het werk dat je neerlegt bij vrijwilligers — want dat zijn we — doe je allemaal naast je gewone werk. Dan ben je vanaf januari bezig; meteen na de kerst ben ik al bezig met het nieuwe jaar. Dat komt door een doorgeslagen vergunningstelsel. Vrijwilliger zijn in Nederland bij dit soort gebeurtenissen is bijna politieel moeilijk geworden; je moet echt gemotiveerd zijn. Dat vind ik weleens jammer. Maar wanneer je op de trappen staat en je ziet al die blije kinderen, dan zegt iedereen tegen elkaar: “Dit is het waard.”’
Iets nieuws dit jaar
‘Dit is nog geheim, Sinterklaas weet het zelf ook nog niet. Normaal gaat hij met een paard en koets, maar de koets is stuk. Sinterklaas gaat dit jaar met de trein. Mijn angst als voorzitter was altijd dat er iets fout zou gaan met de koets en het paard. Dat het paard zou gaan stuiteren, de kar naar links of rechts zou trekken en er een kind van drie onder zou komen. Die rampscenario’s spookten ’s nachts altijd door mijn hoofd. Ik was nooit zo blij met de koets — het was wel heel mooi — maar we zaten te brainstormen over een nieuw idee. Toen zijn we uitgekomen op zo’n treintje dat ook in pretparken en dierentuinen rijdt. Dus nu gaat (fluisterend) Sinterklaas met de trein, maar dat moeten we nog stilhouden; de kinderen weten dat nog niet.’
‘Het stomme is dat ik later pas hoorde over de discussie over het paard. Door de 14 jaar heen heb ik al veel over mij heen gekregen; de pieten-discussie heeft ook al een paar jaar geduurd. Ik werd er gek van. Nu krijgen we vast weer dat ik me moet gaan verdedigen, dat iedereen zegt: “Dus jullie laten je oren hangen naar die schreeuwers die vinden dat Sinterklaas niet meer op het paard mag komen.” Het idee was er al; ik kon er niks aan doen. Toen ik het hoorde, dacht ik al: ach nee hè, nu moet ik gaan uitleggen dat we dit al in april besloten hadden. Ik was er niet in meegegaan — als we niet eerder het leuke idee hadden gehad, was Sinterklaas gewoon met het paard gegaan.’
