Dirk Verzaal (67) is fotograaf in hart en nieren. Al 40 jaar neemt hij zijn camera overal mee naar toe. Nu heeft hij zijn eigen fototentoonstelling in het Dorpshuis in Maarssen. Maar hij is geen gewone fotograaf. Dirk Verzaal is namelijk bijna blind. Door de ziekte glaucoom onderging hij in 2020 een operatie waardoor hij slechtziend is geworden. De passie voor fotografie bleef, alleen de manier waarop veranderde voor altijd. Zijn passie moest hij op een andere manier gaan zien, want hoe werkt dat nou, een bijna blinde fotograaf zijn?
Als je Dirk in Maarssen zoekt, kan je hem waarschijnlijk bij de biljarttafel of in de Bethunepolder vinden. Natuurlijk altijd met camera bij de hand. Hij is een gezellige, goed geklede verschijning die altijd in is voor een praatje. Het is ook een man die zijn beperking niet in de weg laat zitten en altijd klaar staat om iets nieuws te ontdekken. Graag vertelt hij over zijn nieuwe tentoonstelling, waarin juist door zijn beperking extra veel moeite, tijd en voornamelijk passie in zit.
Zittend aan een tafeltje doet Dirk zijn flamboyante hoed af en vertelt hij over zijn beperkte zicht. ‘’Het fotograferen kost na de operatie veel meer moeite. Ik ben nu voor een foto opzoek naar een ijsvogel, die vind ik prachtig. Alleen moet ik nu mensen hier in het dorp gaan vragen of ze er eentje gezien hebben’’. Het fotograferen gaat dus nu lastiger. Hij kan alleen foto’s maken als er veel licht in zijn omgeving is. In de avond is het daarom dus lastig om een goede plaat te schieten. Tijdens een korte rondleiding door de tentoonstelling merk je dat de man een bekend gezicht is voor vele bezoekers van het dorpshuis in Maarssen. ‘’Deze foto heb ik genomen … Hé lang niet gezien!’’ De rondleiding stopt een paar keer, omdat Dirk een paar bekende tegenkomt. Voor iedereen maakt hij even de tijd. Een kenmerk wat hem siert. Met een grote glimlach op zijn gezicht vertelt hij over de foto’s die zichtbaar veel voor hem betekenen.
Als een van de 300.000 slechtziende in Nederland probeert hij zijn beperking niet zijn leven te laten bepalen. ‘’Sinds mijn operatie ben ik eigenlijk opnieuw verliefd geworden op fotografie. Het gaat zeker lastiger, maar op het eindresultaat ben ik nog trotser’’. Zich aansluiten bij de de ongeveer 43.000 professionele fotografen in Nederland hoeft van hem niet. ‘’Het blijft een hobby en ik hoef er ook geen geld mee te verdienen’’.
Hij is erg trots op wat hij nu heeft bereikt op het vlak van fotografie, maar hij denkt ook aan de toekomst. ‘’Nu ik met pensioen ben, heb ik veel meer de tijd om leuke dingen te doen. Ooit wil ik een hotelletje nemen ergens in Zuid-Limburg en de hele dag fietsen en fotograferen’’. Helaas mag hij in zijn eentje niet meer fietsen vanwege zijn beperking, dus moet het een gezamenlijke vakantie worden. Reizen heeft hij ook veel gedaan in zijn leven. Trots vertelt hij over de plekken waar hij allemaal is geweest. “Kroatië, Roemenië en Italië was ook prachtig” – Zijn mooiste ervaring heeft hij in Vietnam meegemaakt. ‘’Qua cultuur was dat zo mooi. Dat vergeet ik nooit meer. Later vertrokken we naar Ho Chi Minh. Waar elk straatje zijn eigen soort arbeid had. Er was ook een fotografie straatje, waar ik veel van de locals daar heb geleerd’’.
Aan stoppen met fotograferen denkt Dirk nog lang niet. ‘’Ik ga de komende tien jaar gewoon verder. Ik zou nog heel veel zee foto’s willen maken, want dat heb ik nog nooit gedaan. Er zijn nog genoeg plekken die ik op mijn eigen manier wil zien”.
