Dat vertelt Raymond Meyer over zijn ervaring met het Nederlands elftal op een eindtoernooi. Raymond Meyer, geboren in Hoorn en woonachtig in Maarssendorp is sinds 2014 fysiotherapeut van het Nederlands voetbalelftal en was sindsdien bij alle eindtoernooien.
“Bij ons stond alles een beetje in het teken van voetbal, zelf speelde ik bij Hollandia uit Hoorn, zowel in de jeugd als in het eerste team. Tijdens mijn studie ben ik een jaartje bij UVV gaan spelen in Utrecht, omdat ik daar op de Hogeschool Utrecht fysiotherapie studeerde, en zo hoefde ik niet vanuit Utrecht naar Hoorn te reizen om te trainen. Bij UVV speelde ik net als bij Hollandia ook in de hoofdklasse, wat destijds het hoogste amateurniveau was, maar omdat ik een goed seizoen draaide wilde Hollandia mij na een jaar terug hebben. Toen ben ik toch weer tot mijn dertigste bij Hollandia gaan voetballen”, vertelt Raymond.
“Hollandia heeft er ook voor gezorgd dat ik op mijn zestiende in aanraking kwam met fysiotherapie, want de club werd toen gesponsord door een fysiotherapiepraktijk. De fysiotherapeuten waren iedere dinsdag en donderdag aanwezig op de club voor spelers die geblesseerd waren en moesten revalideren. Zelf had ik eigenlijk nooit wat, maar het trok mij wel aan hoe die blessures bij anderen ontstonden en wat die fysiotherapeuten daarmee deden en zo ben ik eigenlijk het vak fysiotherapie ingerold”, aldus Raymond.
“Ik wilde, ondanks dat ik de open dagen fysiotherapie op de Hogeschool Utrecht dramatisch slecht vond, toch de opleiding gaan doen. Destijds wist ik wel al echt dat ik sportfysiotherapie wilde doen, maar ik had toen nog niet in mijn hoofd dat ik bij de KNVB wilde of zou komen. Ik ben na het afronden van mijn studie in Haarlem terechtgekomen, waar ik de judo bondscoach leerde kennen en mee mocht met de worldcup wedstrijden. Daarnaast kende een vriend van mij het management van Pieter van den Hoogenband. Zij zochten een manueeltherapeut om 4 weken mee naar Australië te gaan en ik was net met de opleiding manuele therapie begonnen, dus zo deed ik toen nog van alles wat”, geeft Raymond aan.
Ook vertelt Raymond over zijn route bij de KNVB naar het grote Nederlands voetbalelftal: “Nadat ik werd uitgekozen bij de sollicitatieprocedure in plaats van vier andere fysiotherapeuten, ben ik begonnen bij het Nederlands elftal onder vijftien in de lichting van Gini Wijnaldum en Leroy Fer. Door de jaren heen maakte ik stappen in de elftallen van leeftijdscategorie onder zestien, naar onder zeventien en Jong Oranje. In 2014 werd ik gevraagd om mee te gaan naar het WK in Brazilië, omdat ze een extra fysiotherapeut nodig hadden en ze vonden mij geschikt.”
“In 2005 ging ik voor het eerst met Nederlands elftal onder zeventien mee naar het WK in Peru en haalde we een bronzen medaille met de lichting van Tim Krul en het is grappig dat ik dan dan zo’n jongen toch weer later als volwassen kerel tegenkom bij het grote Nederlands elftal. Bij Georginio Wijnaldum ben ik met ieder elftal meegegroeid en dan heb je toch wel een band. Zij worden ouder en ik word ouder en dat je elkaar dan als volwassen mannen op zo’n eindtoernooi in Rio mag meemaken is wel grappig eigenlijk”, vertelt Raymond.
Ook deelt Raymond zijn persoonlijke ervaring tijdens zo’n eindtoernooi: “Ik zit daar niet als supporter op de bank, zoals ik thuis of op de tribune wel zit. Waar ik normaal als supporter ook weleens commentaar geef op spelers en de scheids zit ik bij het Nederlands elftal meer in mijn focus en let ik meer op de spelers. De emotie is er dan iets minder, maar als je dan op het WK in Brazilië de halve finale haalt voel ik mij toch wel enigszins trots dat ik daar mag zijn en als we dan in de laatste minuten worden uitgeschakeld baal je wel, dus tuurlijk zijn de emoties er, maar daarna moeten wij gelijk weer door met ons werk en dat is als supporter anders.”
“Ik zat sinds 2014 al bij de staf van het Nederlands elftal, maar ik werd pas na de verloren Nations League finale tegen Portugal in 2019 doorgeschoven als veld fysio, en hoor ik ook bekenden hier uit Maarssen van “hé wat leuk dat je bij het Nederlands elftal werkt”, maar dat deed ik al een tijdje. Soms vinden mensen hier in Maarssen het leuk om je even aan te spreken in de supermarkt over je werk. Mensen weten het wel, maar het is niet dat ik een hele bekende ben”, vertelt Raymond.
“Met Louis van Gaal was mijn band wel erg goed en het voelde uniek om onder zijn staf te werken. Het is een heel bijzondere man en coach als het gaat om details. Hij verlangt veel van zijn spelers en staf en hij blijft hameren op discipline en dat is bijzonder om mee te maken”, aldus Raymond over zijn ervaring met van Gaal
Over zijn toekomst blijft Raymond nog rustig: “Ik zit nu heel goed op mijn plek bij de KNVB en we zullen zien wat de toekomst mij te brengen heeft.”
