In een voormalige boerderij bewaart Streekmuseum Vredegoed herinneringen aan een verleden dat nog springlevend lijkt. Van oude ambachten tot vergeten gebruiken: de themaruimtes laten zien hoe generaties in deze streek werkten, woonden en samenleefden. René van Alphen (57) werkt al veertien jaar als vrijwilliger bij het Streekmuseum in Oud-Maarsseveen. Hij heeft veel nieuwe tentoonstellingen en veranderingen voorbij zien komen, en speelt hier een belangrijke rol in.

Een monumentale boerderij in het buitengebied van Oud- Maarsseveen, die oorspronkelijk een melkveebedrijf en kaasmakerij huisvestte, is omgebouwd tot een museum waar mensen kunnen terugkeren naar de oorspronkelijke ambachten van het gebied. Streekmuseum Vredegoed laat zien hoe de omgeving is veranderd en hoe hier vroeger werd geleefd en gewerkt, en René vertelt er vol trots over.

De hooizolder van het streekmuseum is een gemoderniseerde ruimte waar de wisseltentoonstellingen te zien zijn, momenteel wordt hier het werk van Adri en Gretha Pieck, nichten van de bekendere Anton Pieck, getoond.

‘Een indrukwekkende collectie met tekeningen, schilderijen en schetsen. In de werken zijn duidelijk de invloeden van het impressionisme, een populaire kunststroom in de tijd dat de zussen bezig waren, te zien.’ Met de bijzondere aandacht die er in het impressionisme wordt geschonken aan licht en kleur, en de schetsachtige tekenstijl, kijken we terug naar het leven van vroeger. ‘En het landschap van hier, van de omgeving, is erin terug te vinden. Het mooie van deze kunstwerken, juist in dít museum, is dat ze hier ook gemaakt zijn.’

René weet waar hij het over heeft, hij kent de omgeving, komt er zelf vandaan en hij kent het museum want hij is er al een lange tijd bestuurslid. Hij woont vlakbij en besteedt graag zijn tijd aan het museum. Binnen het team is hij vooral verantwoordelijk voor technologische vernieuwingen. Er staan beeldbanken op de website, hiermee kunnen mensen de collectie online bekijken, en zijn er kortgeleden digitale borden geïnstalleerd die informatie tonen over de omgeving, de tentoonstellingen en het museum. Voor René draait het werk niet zozeer om de collecties en tentoonstellingen, maar om het contact met zijn collega’s, de bezoekers en zijn leefomgeving.

Sinds zijn kinderen minder aandacht van hem nodig hadden, had hij tijd over, nu veertien jaar geleden. Daarom zocht hij iets om te doen, en dat werd het werk bij Vredegoed. Hij is een van de langst werkende vrijwilligers, maar blijft ook de jongste onder hen.

‘Mensen vinden het leuk om het verleden in te duiken, sommige bezoekers herkennen nog delen van de collectie uit hun eigen jeugd, anderen ontdekken een hele nieuwe wereld; het leven van vroeger.’

René helpt bij een groot deel van de ontwikkelingen binnen het museum, ook het samenstellen van de tentoonstellingen, en dat lukt dit streekmuseum altijd goed, ‘Het gaat vaak via-via, dan hoort iemand van het bestuur iets en dan gaan we eropaf’ vertelt René over de maak van zo’n tentoonstelling, ‘Nu was het toevallig een aantal mensen die in de Hollandsche Rading wonen, die hadden een hoop van deze schilderijen, dat vingen wij op en maakten er een tentoonstelling van.’

De huidige tentoonstelling is een groot succes, ze zijn er erg druk mee, ‘De zussen Pieck staan binnen de kunstwereld als vakkundig bekend, ze zijn van dezelfde stroming als van Gogh. Het trekt aardig veel mensen, we hebben er ook veel aandacht aan besteed in de pers.’ vertelt René. Het verschilt dus per tentoonstelling hoeveel belangstelling er voor is, gelukkig is er ook een interessante permanente collectie. Die collectie is een verzameling van landbouwwerktuigen, huishoudartikelen, woonruimtes, machines en kleding uit de veentijd die in de omgeving zijn verzameld en worden getoond aan de bezoekers.

Het museum is niet hélemaal gestopt met boerderij zijn, er zijn namelijk schapen die bijna ieder voorjaar ook lammetjes krijgen. Een bezoek aan het museum kan dus om vele redenen overwogen worden. ‘De meesten komen gewoon voor het totaalbeeld, het sfeertje en de verteller, zij ontdekken wanneer ze hier zijn pas hoeveel moois we te bieden hebben.’